οι ποιηταί είναι αλήται (καλά να πάθετε)

hell broken loose

hallo

hell

ή

το μακρύ ζεϊμπέκικο της φάλαινας

ΤΟ ΕΝΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ...

καθ' ότι και όσο
το σώμα δεν κόπτεται
(για τίποτα)

και

παραμένει

αδιάσειστη απόδειξη υποκρισίας

ενός πνεύματος ανυπάρκτου,
θεωρήσαντος εαυτό τεμαχισμένο,
όντος θρυμματισμένου,
όντος μισερού,
όντος ασώτου

όντος ανεσώτου

όντως
εύχομαι

να βγάλλλλλλω

λέπρα
λέπια,

λεπίδες

λεβίθες

να βγάλω

λερναίες ύδρες

με παρά μία χίλιες κεφαλές,

να έχει

λεία ο

λεβέντης ο

λεβιάθαν να

λεχει

(μια που τόνος δίπλα στο

λ (άμδα)

πέφτει) το

λέπυρον

να βγάλω, ο αγύρτης ο αγρωστώδης,

να ’χουν να

λεν

ώστε

έτσι

τα κομμάτια μπόλικα
να είναι
και

(μπόλικα)
να μην είναι


καθ' όσον και παρ' ότι
απατηλόν,
είναι
το μόνο
μέσον

είναι
το μόνο
μέσον

yes,

είναι
το μόνο
μέσον

ώστε
έτσι;

μες στη μέση
μεσσίας

μεσούντος
θανάτου!

και

ανεξαρτήτως
θανάτου

όπως

ανεξαρτήτως ανυπαρξίας
η σκέψη
ο νους
μέχρι κι ο λόγος

(ένα προς κανένα)

είναι
το μόνο
μέσον

(και στην κορφή κανένα)

κι ας είναι
ατελέσφορο,
μη ζων
μείζον
είναι,
το μόνο
μέσον

είναι

το μόνο
μέσον

είναι

καληνύχτα
επιτέλους

έχει δίκιο ο κουμπάρος

αρχικά

(πολύ αρχικά)

ο αναγνώστης πρέπει να πεθάνει

(έπρεπε ήδη)

κι όχι μόνον επειδή

οι ποιηταί είν’ αλήται

όχι μόνο γι’ αυτό

διότι

.
.
.
.
.

ΤΟ ΑΛΛΟ
ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ?

είν' εκεί
στους δελφούς
στις πλαγιές
παραμένει
περιμένει να του πεις
σαν χρησμό
με το κομμάτι
το κομμάτι
τί κουμάσι είναι
δηλαδή
θάλασσα
έξοδος μέσα

ΚΑΙ Τ' ΑΛΛΟ
ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ?

εδώ το ζεϊμπέκικο

γλιστρά

-πώς λέμε ολισθαίνει-

σε ταγκό

(γίνεται, γίνεται)

ιν ινγκλισς πλιιζ

here, zeibekiko

slips to tango

–how we say deep inside-

ντιπ για ντιπ όμως)

ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

είναι πιο κει
παραμένει
περιμένει στο ακουστικό
το κορίτσι από τα Ξένα
το κορίτσι απ' τη Σιένα
να φανεί
στη σκηνή να θέσει
θέση που να πάρει
δηλαδή μαζί

ορειβάτες

σε μια στενάχωρη σκηνή

στο άβατο όρος

είσοδος έξω

ΚΑΙ Τ' ΑΛΛΟ

ΜΕΓΑΛΟ

ΚΟΜΜΑΤΙ ?

είν' εδώ
αμετακίνητο
κι αναμάρτητο
μαγνητισμένο
στο υδράργυρο
παρελθόν
προσπαθεί
να ενωθεί,
χωρίς δηλαδή,

γιατί είναι

εδώ

αμετακίνητο

κι αναμάρτητο

εδώ

και επί τα αυτά

νυν και αεί

να ενωθεί

στο υδράργυρο

παρελθόν

καθ' όσον
είναι
το μόνο
μέσα ον

πώς λλλλέμε
μέσα αιών

πώς λέμε

μεσάζων

ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΜΙΚΡΑ ΜΕΓΑΛΑ

ΚΟΜΜΑΤΙΑ

(εν χώρώ)

θέλω να πω

οι ποιηταί είναι αλήται

δεν σημαίνει

καθόλου δεν σημαίνει

ότι

ο πάσα ένας

αλήτης είναι ποιητής

φορ εξαμπλ εγώ είμαι σκέτος

και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων,

καθώς προείπον,

προτιμώ το

αγύρτης

(πολλές βραδιές και για πολλές αιτίες

- με είπες)

- .

- .

- .

έχει κι άλλο ή να το βάλω απ’ την αρχή;

καθ' ότι και όσο
το σώμα δεν κόπτεται
(για τίποτα)
και
παραμένει

αδιάσειστη απόδειξη υποκρισίας

ενός πνεύματος ανυπάρκτου

ΖΗΤΩΩΩΩΩ!

...---...

...---...

...---...

...---...

...---...

.

.

.

Ιθάκη

αν στο ταξίδι δεις
μέσα στην έρημο
πάνω σε βράχια
στο χώμα ή στη σκασμένη γη,

έν’ άσπρο γιασεμί,

όπου το βρεις,

ένα λουλούδι,
εσύ
χέρι αντρικό
μην το πειράξεις.

μίλα του και κοίταξέ το
μύρισε, προστάτεψέ το
με τα δικά σου δάκρυα

πότισέ το

λιγότερο το βάρος σου

κι αν
σου χαμογελάσει
αχ,
αν σου χαμογελάσει
θα πει

πως έφτασες θα πει

δεν έχει άλλο ταξίδι
.
.

καλά, φοβερό ποίημα 
τί Καβάφης και τί Κάλβος
cropper λέμε
μόνος μου το έγραψα
-με τ' αντρικό μου χέρι-
κοιτώντας ένα γιασεμί
ακούγοντας ένα λουλούδι
ν' αναστενάζει

λοιπόν,
μην αρχίσετε τα
"τί ωραίο κύριε cropper μας"
πρώτον γιατί ωραία γράφει μόνο ο κουμπάρος 
δεύτερον γιατί θα ήμουν ποιητής και δεν θα έκανα άλλη δουλειά
τρίτον γιατί δεν είμαι cropper σας, αλλά cropper του γιασεμιού, αμέ...
άρα, πέμπτον, και το ποίημα του γιασεμιού είναι

ναι, το τέταρτον το πήδηξα
γιατί δεν μπορεί να μην είναι ωραίο
αφού είναι
αληθινό

και το έκτο θα σας πω
όλους σας αγαπώ
-τουλάχιστον σήμερα-

οπότε,
πάρτε μια τραγουδάρα μεγάλη
  

Have you ever loved a woman so much you tremble in pain?
Have you ever loved a woman so much you tremble in pain?
And all the time you know she bears another man's name.

But you just love that woman so much it's a shame and a sin.
You just love that woman so much it's a shame and a sin.
But all the time you know she belongs to your very best friend.

Have you ever loved a woman and you know you can't leave her alone?
Have you ever loved a woman and you know you can't leave her alone?
Something deep inside of you won't let you wreck your best friend's home.

ενηλικίωση

.

και ξαφνικά

το είναι

γίνεται ήταν

το τρομακτικό στον θάνατο…

τα παρελθόντα

που σταμάτησαν να μεγαλώνουν

την ίδια στιγμή

που

ο άνθρωπος πεθαίνει

και το καλό του ταξίδι

είναι το σφραγισμένο παρελθόν του

στη μνήμη μας

αυτό μόνο

πατέρα

καλοτάξιδος

.

.