... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Τρίτη, Μαρτίου 04, 2008

Η εξαφάνιση

Αυτή είναι η παράξενη ιστορία του εξαφανισμένου Άγγελου Χωματίδη, όπως τη διηγήθηκε ο καλός του φίλος Πέτρος Γραμματικάκης, το τελευταίο πρόσωπο που τον είδε.



«Εκείνες τις μέρες ο Άγγελος ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο Παρίσι, για να συνεχίσει τις σπουδές του. Πέρασε και με πήρε απ’ το σπίτι για μια αποχαιρετιστήρια εκδρομούλα στο βουνό, όπως είπε. Το βράδυ θα επιστρέφαμε στον Βόλο. Αφήσαμε τ’ αυτοκίνητο στο δρόμο για τις Αγριόλευκες και πήραμε το μονοπάτι. Χωθήκαμε στη δροσιά του δάσους και περπατούσαμε, κατά το συνήθειο μας, μακριά ο ένας απ’ τον άλλο. Έδειχνε ανήσυχος και βλέποντάς τον πίσω από τις φωτεινές κουρτίνες που σχημάτιζε το φως, σαν κατάφερνε να διαπεράσει τα ψηλά δέντρα, φαινόταν απόμακρος.

Ήταν φανερό πως κάτι τον απασχολούσε. Μιλούσε με πάθος και δίσταζε πριν προφέρει τις λέξεις, λες κι έψαχνε τις πιο κατάλληλες. Πολλές φορές διατύπωνε πάλι τις σκέψεις του με άλλες λέξεις ή και με τις ίδιες, αλλά με διαφορετική σειρά και τις τόνιζε μία-μία και κάθε συλλαβή χωριστά. Ανακάτευε στον λόγο του αποκτημένες γνώσεις με σχηματισμένες σκέψεις για τη γνώση και τη γλώσσα, για την σκέψη και τις λέξεις, γνώσεις πατροπαράδοτες με σκέψεις διαμορφωμένες και προσπαθούσε να δώσει ένα ορισμό της ζωής, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος για όλα αυτά. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή σταμάτησε να μιλάει, έστρεψε την πλάτη του προς εμένα και σηκώνοντας τα χέρια ψηλά στάθηκε ώρα πολλή στην άκρη του γκρεμού κοιτάζοντας το Αιγαίο. Δεν τόλμησα να του μιλήσω, δεν τον πλησίασα καν. Γύρισε απότομα κι άρχισε ν’ απαγγέλλει αργά-αργά, τονίζοντας κάθε λέξη δυνατά: Η Ζωή είναι ένας αυστηρά καθορισμένος συνδυασμός ετερόκλητων μεταβολών, ταυτόχρονων και διαδοχικών ταυτοχρόνως, σε πλήρη αντιστοιχία με εξωτερικές συνυπάρξεις και αλληλουχίες1.”

Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε πλάι στο μεγάλο ρέμα, γεμάτο γάργαρο νερό την εποχή αυτή, που κυλούσε ήσυχα κι αδιάκοπα υπογραμμίζοντας ότι ούτε μια φορά δεν μπορείς να περάσεις το ίδιο ποτάμι. Πρέπει να τον ρώτησα κάτι σχετικό με τη ζωή γιατί τον άκουγα να λέει Πρέπει να το καταλάβεις... Δεν υπάρχουν αιτίες... Δεν χρειάζεται να υπάρχουν... Η ψευδαίσθηση της σχέσης αιτίας αποτελέσματος οφείλεται στην ψευδαίσθηση του χρόνου... Προσπαθούμε να συνδέσουμε αυθαίρετα το πριν με το μετά, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.”

Μια λάμψη τράβηξε ταυτόχρονα την προσοχή και των δυο μας. Κάτι έλαμπε μες στο νερό στην άκρη της ρεματιάς. Σαν μεγάλο γυάλινο πορτοκάλι. Πολύ φωτεινό. Εγώ στάθηκα. Εκείνος πλησίασε. Μπήκε στο νερό κι άπλωσε τα χέρια του. ‘‘Πρόσεχε’’ του φώναξα, ‘‘πρόσεχε μη γλιστρήσεις.’’ Κόντευε να πιάσει αυτή την αστραποβολούσα σφαίρα, κόντευε να την πάρει στα χέρια του, όταν άρχισα ξαφνικά κι αδικαιολόγητα να μην βλέπω καθαρά γύρω μου. Οι αντανακλάσεις της φωτεινής αυτής σφαίρας δεν μπορούσες να πεις ότι ήταν τόσο έντονες, ωστόσο δεν μ’ άφηναν να διακρίνω, σα να απορροφούσαν το βλέμμα μου, σα να μην επέτρεπαν την επιστροφή της εικόνας. Θαμπά έβλεπα το είδωλο του Άγγελου με την φωτεινή σφαίρα στην αγκαλιά του, θαμπά άκουγα τη φωνή του. Δεν μπορώ να πω ότι καταλάβαινα τι μου έλεγε ούτε θυμάμαι τίποτ’ άλλο πια. Θυμάμαι μόνο πως χειρονομούσε με χάρη κι έτσι λουσμένος σ’ ένα λαμπερό ιδρώτα, ήταν ωραίος, καθώς περνούσε στην απέναντι όχθη. Η λάμψη μεγάλωνε, κάλυπτε το Άγγελο σιγά-σιγά.

Έτυχε μήπως ν’ ακούσεις ποτέ πως η Συνείδηση είναι δημιούργημα του Ρυθμού;2, είπε.

Κι ύστερα χάθηκε.»

.

.

.

.

- «Κύριε Γραμματικάκη, φοβάμαι ότι έχουμε πρόβλημα. Νομίζετε ότι θα πιστέψει κανείς την ιστορία αυτή; Για το καλό σας, πείτε μας τώρα την αλήθεια.»

- «Μα σας είπα ό,τι ξέρω. Ό,τι είδα με τα ίδια μου τα μάτια.»

- «Ναι, μόνο που δεν βλέπατε και πολύ καλά. Σας θάμπωνε η σφαίρα. Μήπως υπήρξαν κι άλλου είδους σφαίρες. Για θυμηθείτε.»

Ο συντετριμμένος Πέτρος Γραμματικάκης, καθόταν απέναντι από τον αστυνόμο Θωμαΐδη, που είχε αναλάβει την υπόθεση. Ο αστυνόμος δεν είχε πιστέψει λέξη απ’ όσα ο Πέτρος διηγήθηκε για δεύτερη ήδη φορά.

- «Και άσε κατά μέρος τα “δεν θυμάμαι καλά” και “έβλεπα θαμπά”. Δεν βοηθάνε. Ούτε 24 ώρες δεν έχουν περάσει,» συμπλήρωσε ο δεύτερος αστυνόμος με ειρωνικό ύφος.

- «Δεν έχω να πω τίποτ’ άλλο. Δεν ξέρω τι έγινε,» ίσα που ακούστηκε η απάντηση του βουρκωμένου Πέτρου.

Οι τελευταίες λέξεις έδειξαν να εκνευρίζουν τον αστυνόμο, που κάτι πήγε να πει σηκώνοντας το χέρι με τεντωμένο τον δείκτη, όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Ο Θωμαΐδης απάντησε αφήνοντας μετέωρη την απειλή του, είπε κάτι «μάλιστα» και «καταλαβαίνω» και η γραμμή έκλεισε. Απευθυνόμενος στον δεύτερο αστυνόμο εξήγησε ότι τηλεφωνούσαν από την Εισαγγελία. Μόλις τελείωσε η κατάθεση του γνωστού συγγραφέα Κροππίδη, που ανέλαβε όλη την ευθύνη. Ο Γραμματικάκης είναι αθώος. Όλη η ιστορία είναι φανταστική, βγαλμένη από την πέννα του Κροππίδη.

- «Κύριε Γραμματικάκη, είστε ελεύθερος. Μας συγχωρείτε για την ταλαιπωρία, αλλά όπως καταλαβαίνετε, την δουλειά μας κάνουμε.»

Ο Πέτρος σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς την έξοδο απορημένος. Ετοιμαζόταν να φύγει όταν το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. «Είναι για σας», πρόλαβε τον Πέτρο ο αστυνόμος.

- «Ναι» είπε ο Πέτρος παίρνοντας το ακουστικό.

- «Κροππίδης, κύριε Γραμματικάκη» ακούστηκε η φωνή του συγγραφέα από την άλλη άκρη της γραμμής. «Πρέπει να σας δω. Στις δύο το μεσημέρι θα σας περιμένω στο γραφείο μου.»

.

.

.


«Κύριε Κροππίδη, πρέπει να πω ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα. Απ’ την αρχή η ιστορία αυτή ήταν παράξενη, αλλά τώρα μου φαίνεται ανεξήγητη, αναιτιολόγητη. Φυσικά, χαίρομαι για την παρέμβασή σας που έδωσε τέλος σ’ αυτή την ανόητη ανάκριση, αλλά, πείτε μου, τι συμβαίνει; Κοντεύω να τρελαθώ. Πού είναι ο Άγγελος; Τι εννοούσατε λέγοντας πως η ιστορία είναι φανταστική; Ο Άγγελος κι εγώ δεν είμαστε καθόλου φανταστικοί. Υπάρχουμε. Βρίσκομαι μπροστά σας αυτή τη στιγμή και σας μιλάω. Δεν είμαι μια ιστορία που την γράψατε εσείς.»

Ο Πέτρος όρθιος και έξαλλος στο γραφείο του Κροππίδη, μιλούσε φωνάζοντας. Ο συγγραφέας αναγκάστηκε να τον διακόψει.

«Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;», ρώτησε τον Πέτρο.

Φαίνεται ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Πέτρος δεν μπορούσε ν’ αντέξει άλλο. Σωριάστηκε σε μια πολυθρόνα κι άρχισε να διαλύεται. Σε λίγα λεπτά, εκεί που καθόταν υπήρχε μόνο ένας σωρός από λέξεις και γράμματα.

.

.

.

Ο Κροππίδης άνοιξε το παράθυρο και όλα σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους. Τώρα είχε ν’ αντιμετωπίσει τους δημοσιογράφους …

Με κάμερες και μικρόφωνα, είχαν στηθεί έξω απ’ το γραφείο του. «Κύριε Κροππίδη, είν’ αλήθεια ότι εμπλέκεστε στην εξαφάνιση του Άγγελου Χωματίδη;» ρώτησε ένας απ’ αυτούς. «Και όχι μόνον», απάντησε ο Κροππίδης.

.

.

.

.

.

.

.

--------------------------------------------------------------------------------------------

1- Ο πρώτος ορισμός του Herbert Spencer (1820-1903), άγγλου βιολόγου, φιλόσοφου και κοινωνιολόγου, σημαντικού εκπρόσωπου της οργανικής θεωρίας για την ερμηνεία της κοινωνίας και της ιστορίας. Στη συνέχεια, ο ίδιος τροποποίησε τον ορισμό αυτό.

2- Ambrose Bierce / Ιστορίες Φαντασμάτων [Το αριστούργημα του Μόξον, σελ. 192], μτφ. Γιώργου Μπλάνα, εκδ. Ηλέκτρα.

26 σχόλια:

Unknown είπε...

676
Σφαίρα, δίκοπη λέξη, από ταχύτητα, και από βία.
Θα μεταμορφωθώ σε πρόσωπο πρώτο και θα σπαρώ στο διάστημα του μεγάλου κόσμου -τώρα, πίνω καφέ.
Και «τώρα», είναι μια επίπεδη επιφάνεια χωρίς βουνά, χωρίς ποτάμια. Η σφαίρα με βρίσκει ακαριαία.‏
Ελένη κονδύλη
2008‏‏-‏03‏‏-‏01‏

Μαύρος Γάτος είπε...

Κύριε Κροππίδη, γνωρίζετε άραγε τον Κύριο Φελίπε Αλφάου; Συχνάζετε κι εσείς στο καφενείο των τρελλών;

Αν όχι, πρέπει οπωσδήποτε Σ;0)))

ΥΓ. Επίσης πρέπει κάποτε να μού δείξετε πού αρχίζει ο δρόμος για τις Αγριολεύκες

μελονικος είπε...

Έχεις διαβάσει ποτέ Ζήση Οικονόμου;;
Εγώ δεν τον καταλαβαίνω, μα κάποιοι σχετικοί τον θεωρούν τον μεγαλύτερο Έλληνα ποιητή. Μοιάζουν πολύ τα γραπτά σας.

cropper είπε...

ABTTHA, μου
καλή αμπτθούλα,
συμμαθήτρια των διαλειμμάτων μου,
ένα μήνα κάναμε να βρεθούμε.
Λίγο το ξεδίχτυασμα,
λίγο η απουσία,
κάτι το υπό την επήρεια ή υπέρ ή δίπλα, σε μια παροξυσμική ευτυχία,
πάντως μού 'λειψες.
Πόσο απλόχερα προσφέρεις τα ποιήματά σου σ' αυτό το ελεεινό καπηλειό των
μοναχικών διαδρομών!

ΥΓ. Όταν επιτέλους χτύπησε το κουδούνι, σου μίλησα.
Πάντα θα σου μιλώ ...

cropper είπε...

Γάτε Θαλασσινέ,

εκ μέρους του γνωστού συγγραφέως κυρίου Κροππίδη, σας βεβαιώ ότι δεν είχε μέχρι σήμερα την τιμή να γνωρίσει τον Κύριο Φελίπε, αλλά θα το πράξει αμέσως.

ΥΓ. Τον περασμένο Μάϊο είχες περάσει απ' τα μέρη μας. Στις 29.5.2007 σου έστειλα μέηλ, πρόθυμος για ξενάγηση(σε Άγριες Λευκές κι Ανθρωποφάγες Μαύρες), στο οποίο δεν απάντησες. Από τότε, εγώ προσωπικά, όχι ο Κροππίδης, σου κρατώ μούτρα :)))
Ψέματα, όχι γι' αυτό. Επειδή σε ήξερε η εικοσιτριάχρονη ανιψιά μου και επισκεπτόταν από τότε τον Μαύρο Γάτο καθημερινά, ενώ τον περίπατο ποτέ. Θα το ξεπεράσω σιγά-σιγά...

cropper είπε...

ΝΙΚΟ

φιλαράκο, τα θέλεις και τα λες ή σου ξεφεύγουν; Μοιάζουν τα γραπτά μου με αυτουνού που κάποιοι σχετικοί θεωρούν τον μεγαλύτερο έλληνα ποιητή;
Το καλάμι μου ρεεεεεε.

Όταν δεν καταλαβαίνεις ένα κείμενο, φταίει πάντα αυτός που το έγραψε. Θέλω να πω ότι επιλογή του συγγραφέα είναι να γίνεται δυσνόητος. Έτσι, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια καλή συζήτηση με αχινούς και τσίπουρα. Στο ζωντανό (με ζωνιανό παραλίγο να έγραφα) και όχι σ' αυτή τη μισοπεθαμένη αναπλήρωση της διαδικτυακής επικοινωνίας.

[σπέσιαλ]
Σαν το τίποτα

Όλα να τ'άφηνες που σε κρατούν
δέσμιο στις πόλεις
σου αρκεί μια στέππα ως πέλαγος
μια πάμπα απέραντη σβησμένη
στων οριζόντων το αχανές
μια καλύβα στη μέση πρωτόγονη
στην πιο παρθένα γη της γης
μοναχικός, χωρίς σκοπό,
τις μέρες να ζεις κυανές
γεμάτες αέρα και χρώμα.
Νάναι η ζωή σου ηλιοτρόπιο
την τροχιάν ακολουθώντας.
Και νάναι τόσο λεπτός,
τόσο ανεπαίσθητος ο εαυτός σου
.

Ζήσης Οικονόμου

Αμήν.

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλτατε, εκείνο το mail δεν το πήρα ποτέ! Μάλλον θα το έφαγε το spamόφιλτρο... κρίμα. Πάντως επανάλαβε, παρακαλώ- τώρα που καλοκαιριάζει θα ξανάρθω, έχω καλούς φίλους στο Βόλο.



Σ;-)))

ΥΓ πείτε τού κυρίου Κροππίδη να σπεύσει, είμαι σίγουρος πως θα ενθουσιαστεί- ένα βιβλίο όπου οι συγγραφείς ψάχνουν για 'ήρωες' στα μέρη που εκείνοι συχνάζουν, ένα βιβλίο όπου οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες δραπετεύουν από τα γραπτά και ζουν στον αληθινό κόσμο...

Stardustia είπε...

Πρέπει κάποιος άνεμος να πνέει στη μπλογκόσφαιρα, άνεμος όχι ΝΔ και τέτοια αλλά ΠΦ, όπως Πραγματικο-φανταστικός!
Το δεύτερο κείμενο και τρίτο πόστ [οκ, το τρίτο μάλλον ποιητική σκηνή θα το χαρακτήριζα] που πραγματεύεται το ίδιο μέσες άκρες θέμα: τελικά, ποια είναι η πραγματικότητα, βρε παιδί μου;
[οι άλλοι δυο είναι ο Μάρκος ο Γνωστικός και ο Ι.p.potis]...

και πλάκα πλάκα είναι ΚΑΙ τα τρία ξεχωριστά ΚΑΙ υπέροχα!

cropper είπε...

M. ΓΑΤΕ,

Ωραία, θα σου γνωρίσω και τον κ. Κροππίδη, τον εξαφανιστή. Εκτός κι αν ... φοβάσαι :)))

cropper είπε...

STARDUSTIA,

Ίσως είναι ο ίδιος άνεμος που σηκώνει το σκέπαστρο κι αδειάζει το δοχείο με τα όστρακα.
Στην προσπάθεια να το ξαναγεμίσεις, μαζεύεις όσα δικά σου κι άλλα τόσα νομίσματα...

Γουφ είπε...

O aστυνόμος Μπέκας τι λέει σχετικά? τον ρωτήσατε?

skoinovatis είπε...

Kύριε Κροππίδη να περιμένουμε συνέχεια...;
Πάνω στο καλό μας κόβεις...
Τι έγινε με τους δημοσιογράφους;
Αυτό το "Και όχι μόνο..."
μας βάζει σε μεγάλες σκέψεις...!
Που αλλού εμπλέκεστε;
Δεν ξέρω αν γνωρίζεται για το σκάνδαλο με τα τσίπουρα και τα τσιτσίραυλα;
Ρωτνάω...

Vrakas Kostas είπε...

Τι καλα ηταν θεε μου τις μερες που δεν ειχες προσβαση στο ιντερνετ!Ειχαμε την ησυχια μας και το κεφαλακι μας βαρυ απο κανα τσιπουρακι και οχι απο καποια αναρτηση σου οπως καλη ωρα!
Γκουχου γκουχ!
Θα ηθελα πριν επεκταθω παρακατω,να ΡΩΤΗΞΩ αν εχεις τιποτα απωθημενα,η; αν υποννοεις κατι,δινοντας Ποντιακα ονοματα (σε ιδης)!!!
Δεν με αφορα προσωπικα,αλλα ηθελα να τονισω ετσι,οτι αυτοι ως γνωστον, τιποτα δεν κανουν σωστα!Οπως καλη ωρα ο Κροππιδης;!!!
...............
“Η Ζωή είναι ένας αυστηρά καθορισμένος συνδυασμός ετερόκλητων μεταβολών, ταυτόχρονων και διαδοχικών ταυτοχρόνως, σε πλήρη αντιστοιχία με εξωτερικές συνυπάρξεις και αλληλουχίες1.”
................
Οι μεταβολες και μαλιστα οι ετεροκλητες,δεν αποτελουν ποτε αυστηρο και καθορισμενο συνδυασμο!
Η πληρης αντιστοιχια με εξωτερικη συνυπαρξη,ειναι απλα ασταθμητος παραγοντας και δεν σημαινει με τιποτα συμβολη,στην προκαθορισμενη αυστηρη μεταβολη!
.....................
“Έτυχε μήπως ν’ ακούσεις ποτέ πως η Συνείδηση είναι δημιούργημα του Ρυθμού;2
.....................
Ρυθμος ειναι μια επαναληψη σε τακτα χρονικα διαστηματα φιλε Κροππιδη!
Συνειδηση ειναι ομως,μια διαρκως μεταλλασσομενη συνισταμενη δυο ατακτων συνιστωσων!
Οποτε;....
Οποτε καλησπερα και πιασε δυο πενηνταρακια φιλε Κωστη!

cropper είπε...

αστυΓΟΥΦΑ Σαϊνη και οικοπεδούχε,
κοίτα να ψωνίσεις καν'α καλό λιωμενο σπίτι και άσε τα περί τέχνης σε μας που καταλαβαίνουμε.
Χω χω χω.

Νά 'χει και πόρτα, ε! Μη πηδάμε απ' τα παραθυρα.

cropper είπε...

ΣΚΟΙΝΟΒΑΤΗ,
-Ποιούς δημοσιογράφους;

Α, τους δημοσιογράφους!
Εντάξει, ανέλαβε την ευθύνη ο κ. Κροππίδης και γι' αυτούς.

Τσίπουρα και τσιτσίραυλα σε σκάνδαλο εμπλεκόμενα; Αγνοώ. Κρίμα, πάντως, γιατί είναι τόσο ταιριαστό ζευγάρι.

cropper είπε...

ΚΩΣΤΑΚΟ,

Χρειάζεσαι πολλά τσίπουρα αγορίνα μου. Ξέρεις, βοηθάνε και στη δική σου περίπτωση. Διώχνουν τις εμμονές και ξεσφίγγουν τις δαγκάνες του ορθολογισμού.

Να ξέρεις, για σένα τό 'γραψε ο κ. Κροππίδης (ο Πόντιος) το ποστ αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Δημοσιογράφος προς Κροππίδη: Πόσα θες να μας τρελάνεις;

Vrakas Kostas είπε...

Παντως πολυ σπασικλας!Ο Herbert Spencer εννοω!
Παππους,Μπαμπας,Θειος...δασκαλοι!Πως να βγει αλλιως αυτος ο τσογλανος!
Ας εβρισκες κανα δικο του μπλογκ και να δεις πως θα στον στολιζα εγω!
Παρε τωρα και το original text απο την... κοτσανα του,να εχεις να πορευεσαι!Δεν με βρισκει απολυτα συμφωνο η μεταφραση του που εχεις βαλει!
........................
"Die Entwicklung ist eine Integration der Materie, die von einem Aufwand an Bewegung begleitet wird; während ihres Verlaufs geht die Materie aus unbestimmter, zusammenhangloser Homogenität in bestimmte, zusam-menhangvolle Heterogenität über, und die aufgewendete Bewegung erlei-det eine gleichlaufende Umformung."
......................
Ξαναψαχτο λοιπον!Και ξερεις τι μαρτυριο τραβω με αυτες τις αναρτησεις σου!Εσυ τα εχεις ετοιμα στα Ελληνικα,και εγω πρεπει να βρω τον τροπο και τον χρονο να τα ψαχνω στα Γερμανικα για να καταλαβαινομαστε!!!
Χαθηκε ο κοσμος,να βαλεις σε μια γωνια στο μπλογκ σου,ενα δωματιο τεκε,να ξεχαρμανιαζουμε στα απλα καθημερινα Ελληνικος;Ετσι οπως αμα τα πιναμε μαζι αυτα τα μαμημενα τσιπουρα;
Εβιβα λοιπον!

cropper είπε...

ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ,

Δεν έχεις ανάγκη εσύ. Κάθε μέρα μες στη τρέλλα είσαι.

ΥΓ. Περιμένω τηλ. για μπύρες.

cropper είπε...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ,

Είδες ευκαιρίες επιμόρφωσης, ως και παραμόρφωσης, που προσφέρω;

Ο ορισμός αυτός υπέστη αρκετές τροποποιήσεις και βελτιώσεις στη συνέχεια από τον ίδιο τον Spencer. Την αρχική του μορφή (την μετάφραση δεν μπορώ να την κρίνω) παράθεσα, γιατί ταιριάζει περισσότερο με ορισμό της "μηχανής" και όχι της ζωής.

Ανώνυμος είπε...

τα σχόλια περιττεύουν. Ο καφές θα κεραστεί την επόμενη εβδομάδα όταν θαρθει ο Μαντης από την Κύπρον. Ή ότι έρθει απ' αυτόν. Ως τότε καλό τριήμερο, τι χαζό που ακούγεται...

Ανώνυμος είπε...

από λάθος έπεσε το ανώνυμος. Η ούγια γράφει κώστας και ο Μάντης μήπως είναι Μόντης από τον εκδοτικό Λεβέντης;

cropper είπε...

Τί να περιμένουμε μια βδομάδα, Κώστα μου. Κι αύριο μέρα είναι.

Όσο για το Λεβέντ', Λεβέντ'ς, όντως.

Κι ο Μόντης, Κώστας κι αυτός. Άντε μετά ψάξε για Γιώργηδες, Γιάννηδες και Δημητράδες ...

tzonakos είπε...

Βρέθηκα εδω με την παραίνεση του kostas vrakas.
Αφου σ εκτιμάει αυτός, είπα να δω τι λες. Με τρέλανες με την ιστορία αυτη.
Δεν κατάλαβα και πολλά.
Μάλλον θα φταίει το ξενύχτι και το ποτό.
Ενδιαφέρον μπλόγκ αλλα αυτη την ανάρτηση θα την ξαναδιαβάσω να δω τι δεν κατάλαβα.
Χάρηκα για τη γνωριμία.

cropper είπε...

Tzonako,

Σ' ευχαριστώ πολύ για την δεύτερη ευκαιρία που μου δίνεις.
Θα διαπιστώσεις ότι δεν αξίζει τον κόπο. Ισχύει η απάντηση στο παραπάνω σχόλιο του Νίκου.

Ανώνυμος είπε...

αυριο, Κυριακή για να συνενογιόμαστε, έχει Ανω Γατζέα. Φίλος μου εγκαινιάζει Μουσείο Ελιάς και Λαδιού. Μετά Αγιο Λαυρέντιο, μεγάλη η χάρη του κι εδώ σταυροκοπιέμαστε, για ορθοπενταλιές, κοινώς μασαμπούκες.
Καφές να το δούμε καθώς φιλοξενώ κόσμο

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb