... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Κυριακή, Μαΐου 25, 2008

Sous les mots, la mer. Seulement !

Θάλασσα, πικροθάλασσα


Κατ' αρχήν, συγχωρέστε τον ξενόγλωσσο τίτλο.
Αποτελεί συνέχεια του ξενόγλωσσου ερωτήματος
Où se trouve la Terre?

Η απάντηση είναι απλή. Η Γη βρίσκεται κει που τελειώνει η θάλασσα. Κι όλοι μπορούμε να κατανοήσουμε το προφανές της απαντήσεως. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για το ερώτημα "Πού τελειώνει η θάλασσα;". Μα, εκεί που αρχίζει η Γη, φυσικά!
Αν, όμως, όλα είναι τόσο προφανή και φυσικά, προς τί η ερώτηση και προς τί η απάντηση;

Επειδή

Ένας άλλος τρόπος ν΄απαντήσεις (ή ν' αποφύγεις την απάντηση), χρησιμοποιώντας τα ούτως ή άλλως απατηλά δεδομένα, είναι ν' αρχίσεις την αναζήτηση για τον ορισμό της θάλασσας και τον ορισμό της Γης (ας την πούμε Στεριά για να συνεννοηθούμε και να διαχωρίσουμε τα ύδατα από την ξηρά, όχι όπως, ενδεχομένως, εννοείται στη Γέννεση, αλλά μ' έναν παραπλήσιο τρόπο του διαχωρισμού της ψυχής απ' το σώμα, εννοώ και πάλι των απατηλών δεδομένων από την εξίσου απατηλή σκέψη). Αλλά, όπως συμβαίνει με τους ορισμούς, μεταφερόμαστε στην κατηγορία των "εννοιών" και από την πραγματικότητα των υπαρκτών, στον πνευματικό χώρο των νοημάτων. Ή, κατά την γνώμη μου, απ' το αντικειμενικό στο υποκειμενικό, καθώς θα καταλήξουμε -αφού την έννοια της πραγματικότητας την αντιλαμβανόμαστε με την σκέψη- στο συμπέρασμα ότι τόσο το υποκειμενικό όσο και το αντικειμενικό, τόσο δηλαδή η σκέψη όσο και η πραγματικότητα είναι το ίδιο απατηλές και "ανύπαρκτες".

Επιπλέον, προσπαθώντας να προσδιορίσουμε το "πού", τον τόπο δηλαδή όπου θα υπάρχει στεριά, πρέπει να ξέρουμε ότι το ειδικό βάρος της ερώτησης αυτής είναι ίδιο με το ειδικό βάρος της ερώτησης της Μαργαρίτας στον Φάουστ:


-Glaubst du an Gott?. Πιστεύεις στο Θεό;
Θέλω να πω, ότι η απάντηση είναι που θα δώσει σημασία στο ερώτημα. Η μόνη απάντηση που μπορούσε να βάλει στο στόμα του Φάουστ το ασύγκριτο πνεύμα του Γκαίτε, λίγους στίχους πιο κάτω, είναι μια διπλή ερώτηση:

-Ποιός καλή μου θα τολμήσει να πει πως στο Θεό πιστεύει; ...
-Ποιός με καρδιά να πει τολμά: δεν τον πιστεύω;

Και μ' αυτόν τον τρόπο ν' αναιρέσει την μόνη δυνατή απάντηση. Να την πάλι η αυτοσυντριβή.

~~~.~~~

Την εμμονή μου για τον Μόμπι-Ντικ την γνωρίζεται. Η εμμονή αυτή σχετίζεται με μιαν άλλη. Την εμμονή (όχι του θανάτου, αλλά) της ανυπαρξίας. Απολύτως! Μέσα από τα δύο αυτά κανάλια, που στην ουσία είναι ένα ή ενώνονται σε ένα (η σκέψη του Μέλβιλ, όπως αποτυπώθηκε πίσω απ' τις λέξεις του Μόμπι-Ντικ και η ανυπαρξία της ίδιας της σκέψης, η αδυναμία της να στερεοποιηθεί μέσω εννοιών και σημασιών, η αυτοσυντριβή της), μέσα λοιπόν απ' αυτή τη λειτουργία -δυσλειτουργία για τους πιο πολλούς- επιμένω να βλέπω τα πράματα. Γι' αυτό ο Σαλούβαρδος μου είναι απαραίτητος. Αποτελεί το συμπλήρωμα της εικόνας που φαίνεται, γιατί με το βλέμμα του σ' ένα κόσμο χιλιοδιαθλασμένο και χιλιοδιασπασμένο, καθώς μεσολαβεί ολόκληρος Ωκεανός, συμπληρώνει την κατά συνθήκη (συνθηκολογούσα) οπτική μου.


Για τον Ωκεανό των ψεμμάτων, που καλύπτει όλη τη Γη (φανταστείτε την σαν μια αποκλειστικά υδάτινη σφαίρα), χωρίς προοπτική να δοθεί ποτέ η ευκαιρία στα λιγοστά σποράκια της αλήθειας να συναντήσουν χώμα και να ριζώσουν κάποτε, υπήρχε μια αναφορά στο κείμενο της περασμένης Τετάρτης. Ας πάμε τώρα σε κάτι σπουδαίο. Στου Ναυτίλου, στις υποβλητικές παρουσιάσεις του οποίου δίνω πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή και παίρνω μεγάλη ικανοποίηση, πληροφορήθηκα τις προάλλες για την Φάλαινα του Paul Gadenne. Από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε ο Μόμπι-Ντικ, πολλοί είναι αυτοί που βάλθηκαν να φωτίσουν το τεράστιο κήτος. Με φώτα, φωτάκια, κεριά και προβολείς, μ' αληθινό και ψεύτικο φωτισμό, ανάλογα με το πώς τον καταλάβαινε ο καθένας, στρέφοντας τις δέσμες του σε σημεία συγκεκριμένα ή αφηρημένα της απέραντης επιφάνειας, βύθιζε τις περισσότερες φορές σε πιο βαθύ σκοτάδι τ' αφώτιστα μέρη. Όπως υπάρχουν και λίγες, ξεχωριστές στιγμές, που το φως ερμήνευσε αυθεντικά κι έψαχνε εναγωνίως στ' ανήλιαγα σκότη την αυτοσυντριβόμενη σκέψη της Φάλαινας.

Τέτοιου είδους δυνατό φως είναι η Φάλαινα του Γκαντέν, ένα καταπληκτικό, σύντομο κείμενο σε μια πολύ καλή, άρτια μετάφραση της Βάνας Χατζάκη, απ' τις εκδόσεις Άγρα.



Αντί, λοιπόν, να σας κουράσω κι άλλο με τις δικές μου ασυναρτησίες, θα δώσω τον λόγο στον Γκαντέν και στην δική του Φάλαινα.

Ένα πρόσωπο με μια φωτιά στο βλέμμα, η νεαρή χήρα του Καπετάνιου, μια φωνή υπόκωφη, μας ξυπνάει;
"Το ξέρετε πως μια φάλαινα έχει εξοκείλει στην ακτή; Μια άσπρη φάλαινα."
Οι περισσότεροι σηκώνουν τους ώμους, μερικοί μιλούν χωρίς να ξέρουν κι ο Πιερ με την Οντίλ ξεκινούν να τη συναντήσουν, κάτι που καταφέρνουν μετά από μια κοπιαστική πορεία.
"... Όταν, σε λιγότερο από διακόσια βήματα, διακρίναμε κάτι σαν ξαπλωμένο σωρό, με τις γραμμές σβησμένες, λίγο πατικωμένες, που είχε αποτεθεί λοξά στην ακτή, και που τον χτυπούσε μεθοδικά η άμπωτη, με την αδιάφορη επιμονή των πραγμάτων που συμβαίνουν ανεπίγνωστα. ...Πίεζε την ακτή με όλο της το βάρος, λες και το μόνο που επεδίωκε πια ήταν να εξαφανιστεί, λες και το είχε πάρει απόφαση πως από δω και πέρα θα ανήκει στη γη... Ήταν ένα άσπρο χωρίς φως ... το λευκό μια φάλαινας που εννοούσε να περνά απαρατήρητη, έξω και πέρα από κάθε σχήμα λόγου. Μια φάλαινα από φυσικού της πολύ απλή, πολύ κοντά μας - εν ολίγοις, από τις φάλαινες εκείνες που σε κάνουν να λες: 'Και να σκεφτεί κανείς πως θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι!..."

"...Ένα όνειρο εκτυφλωτικό μας έσπρωχνε προς αυτή τη μονίμως ημιτελή κατασκευή, που τη βλέπαμε να καταρρέει για μιαν ακόμη φορά, αλλά που η αποτυχία της ελευθέρωνε μέσα μας μιαν έντονη επιθυμία μεγαλείου. Ελθέτω η βασιλεία σου..."

Τί να μεταφέρω εδώ και τί να παραλείψω Όλο το κείμενο είναι εκπληκτικό και, το ξαναλέω, απ' τις αυθεντικότερες προεκτάσεις της μεγάλης Φάλαινας του Μέλβιλ.

"...Το οικοδόμημα το οποίο είχαμε διακρίνει για μια στιγμή κάτω από το κολακευτικό φως των προβολέων δεν ήταν πια παρά ένας ζοφερός σωρός από στεναγμούς -και μπορούσαμε να δούμε να αναθρώσκει σαν μια λεπτή στήλη καπνού η ουσία από οτιδήποτε είχε υπάρξει ζωντανό και τις πλέον πολύτιμες διαφορές, μέσα από το καμίνι της φωτιάς, να επιστρέφουν στο φριχτό σκοτάδι της στάχτης. ... Ήταν μάταιο να ελπίζει κανείς ακόμη ότι θ' ανακαλύψει, κάτω από τις ύποπτες αυτές κηλίδες, κάτω απ' τις δυσδιάκριτες εκείνες αποχρώσεις, έστω και το λείψανο μιας ιδέας. Το πιο ποταπό συναντούσε εδώ το πιο ευγενικό εγχείρημα. Το πνεύμα έλιωνε και γινόταν νερό."

Και τί ήμασταν εμείς,
εμείς που το κοιτάζαμε,
όντα τυχαία,
ανυπόστατα,
έρμαια των άστρων,
ξεβρασμένα
στις ακτές
μιας Φύσης
χωρίς συμβάντα;
"... Νομίζαμε πως αυτό που βλέπαμε ήταν απλώς ένα κήτος μισοχωμένο στην άμμο: ωστόσο αυτό που ατενίζαμε ήταν ένας νεκρός πλανήτης."

...

"Μια κίνηση της Οντίλ με ανάγκασε να συνέλθω.

- Θά 'θελα να ήμουν η φάλαινα, μουρμούρισε με τα χείλη της στο λαιμό μου.
...
- Γιατί το λέτε αυτό; ψιθύρισα.
Άρχισε με μια φράση, μετά σταμάτησε, λες και βρισκόταν μπροστά σε μια σκέψη που δεν έμπαινε σε λόγια.
...
Αχ, Πιερ, είπε αρπάζοντας το μπράτσο μου, νιώθω λυπημένη, πολύ λυπημένη. Πολύ απογοητευμένη. Μου φαίνεται πως κάτι έχει συμβεί - πως ποτέ πια ο κόσμος δεν θα είναι όπως ήταν..."

"- Ακούστε, Πιερ, μπορεί να σας φανώ ανόητη, αλλά θα ήθελα... Πείτε μου, πιστεύετε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτήν;
...
- Για να γίνει αυτό θά 'πρεπε ν' αλλάξει η ροή του κόσμου, Οντίλ.
- Και νομίζετε ότι δεν μπορεί ν' αλλάξει, Πιερ;
...
- Μπορεί, συνέχισε εκείνη, αν ο κόσμος ήταν αρκετά αγνός...
- Μπορεί, είπα.
- Μπορεί, όμως, να ήταν αρκετό ένα και μόνο αγνό πλάσμα να υπάρχει στον κόσμο; Δεν νομίζετε, Πιερ;
- Μπορεί, είπα."

~~~.~~~


Η Γη, είναι φανερό, βρίσκεται εκεί όπου το κύμα ξεβράζει τη Φάλαινα. Κι όσο ελπίζει κανείς ότι θα τη συναντήσει, τόσο θα συνεχίσει ν' αναρωτιέται.
Γιατί, είν' αναπότρεπτο, η ερώτηση "που βρίσκετ' η Γη;" να δίνει τη θέση της στο ερώτημα "υπάρχει Γη;"
Και σαν τον Φάουστ, η απάντηση είναι διπλή:

"Ναι, πιστεύω ότι υπάρχει."

και ταυτόχρονα

"Όχι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει."

Ό,τι χωράει ανάμεσα σ' αυτή την αυτοαναίρεση είναι η αλήθεια που λάμπει για μια στιγμή και την επόμενη βυθίζεται κάτω απ' την επιφάνεια του νερού, αυτοσυντρίβεται στο κενό μεταξύ δύο κυμάτων.

Η ΓΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΟΥ-ΤΟΠΙΚΗ...


-----------------------------------------------
Αφιερώνεται στον Γούφα που έθεσε την ερώτηση
και στο αυτοσυντριβόμενο blog του

52 σχόλια:

Γουφ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Vrakas Kostas είπε...

Παω να κατεβασω την Μπριτανικα απο το ραφι και ερχομαι να σχολιασω!
Καλουτσικη αναρτηση!
Μην εμπιστευσαι την κριση του Γουφα!
Απλα ηθελε να ξεμπερδευει μαζι σου γρηγορα και μια για παντα με αυτο εδω το ποστ!

Γουφ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
cropper είπε...

Κουμπάρε μου,

Χαίρομαι πάρα πολύ που η απάντησή μου δεν σε απογοήτευσε και χαίρομαι που μ' αγαπάς. Το ίδιο κι εγώ.

Όμως, εκείνο το μικρό καλάθι που κάποτε σας συμβούλεψα να κρατάτε για μένα, μην το ξεχνάς. Στενοχωριέμαι να απογοητεύω τους φίλους μου.

Τον Λιαντίνη τον γνώρισα πολύ πρόσφατα και πολύ αργότερα από τον Γκαίτε και τον Μέλβιλ και τους άλλους κλασικούς. Και τον αντιγράφω συνέχεια.
Άκου, λοιπόν, τί είπε, αποδεδειγμένα πριν από μένα, στη ΓΚΕΜΜΑ:
"Ό,τι σου μένει και ό,τι σου δίνεται είναι εκείνο το σημείο, το άπειρα ελάχιστο ανάμεσα στο όχι και στο ναι, να το ευρύνεις, να το πλατύνεις, να το βαθύνεις, να το εκτείνεις. Να το μεταχειριστείς μ' έναν τέτοιο τρόπο απόπειρας, και δοκιμασίας, και βασανισμού, και αγωνίας, ώστε από το απειροελάχιστο σημείο να δημιουργήσεις διάσταση, και έκταση, και διάρκεια, χώρο και χρόνο."

cropper είπε...

Φίλε Κώστα,

Δεν σου χρειάζεται καμιά εγκυκλοπαίδεια. Τό 'χεις και συ μέσα σου, αλλά είσαι τεμπέλης (και μπουλούκος) και βαριέσαι να το βγάλεις.

Ανώνυμος είπε...

και η Τεχνη ειναι αίσθηση ή ουσία?

Γουφ είπε...

Θα ήθελα να πώ τα εξής.

Η ερωτηση αυτή, μου επεσε τυχαία από τον ουρανό πριν από πολλα χρονια και ποτε δεν την ειχα ψαξει. Χαρις στην αναλυση του Κρόππερ, καταλαβα την ουσία της.

Προκειται για μια
ερωτηση-απάντηση. Αποδεικνειει την υπαρξη της ανυπαρξίας.

Επίσης, χαρις στον συνδιασμο της ασπρης φάλαινας με το ολο θεμα αντιλήφθηκα την βαθυτερη και ουσιαστική αναζήτηση στην οποία παραπέμπει και ο Μόμπι Ντικ και ο Νταντε και ο Λιαντίνης.

Πιστεύω πως ο Κρόππερ είναι φιλοσοφος με καλά δομημενη φιλοσοφική σκέψη.

Καi νομίζω ότι ο χώρος του μπλόκιν δεν μου πολυταιριαζει στην τελική.

cropper είπε...

Κουμπάρε μου,
δεν πειράζει που δεν σου πολυταιριάζει ο χώρος. Αρκεί που ταιριάζεις εσύ σ' αυτόν.

Να προλάβω να στα πω, πριν μου τα ξανασβήσεις, καθ' ό απολύτως δικαιούσαι.

Ασ' τα υπόλοιπα. Εκείνο το "σ' αγαπώ" πού είναι μπρε;

Επειδή σ' αγαπώ
σου αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι
και σου εύχομαι να μην τα παίρνεις και πολύ στα σοβαρά, όπως πολλάκις με συμβουλεύεις.

Μας υποχρέωσες

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος και Ειρήνη Χρυσοβέργη
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου

Ήρθες απόψε δυο λεπτά,
μ’ αναστατώνεις την καρδιά
και φεύγεις, και φεύγεις.
Ήσουνα λες περαστική,
μ’ άνοιξες κι άλλη μια πληγή
και φεύγεις, και φεύγεις.

Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες
μα δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες.
Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες
μα δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες.

Ήρθες απόψε ξαφνικά,
φέρνεις στο νου μου τα παλιά
και φεύγεις, και φεύγεις.
Σαν ένα σύννεφο περνάς
και με τον πόνο με κερνάς
και φεύγεις, και φεύγεις.

Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες
μα δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες.
Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες
μα δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες.

Γουφ είπε...

Κουμπάρε,

Ιδιαίτερα χαίρομαι που η αίσθηση των δυο προηγουμένων αυτοεσβεσθεντων σχολίων μου παρέμεινε και επικάλυψε την ουσία τους.

Η ουσία διότι των πραγμάτων έρμα εστι διανοίας, αποταξάμενοι γαρ ταύτην, παράνοιαν την ενδοξον στρατοσφαίρα ανάγομεν.
ΓΟΥΦΌΣΤΡΑΤΟς, Ταχω με μια γκόμενε, κεφ.2, π.123

Προς άγραν των πολυπληθων αναγνωστριών σου πλην ομως επαναλαμβανω τα εξης.

Ω Μώμπυ Ντίκ
Φαλάνα καλλιγράφος Κήτος έκπτωτον
μελωδική μυρμύς ωκεανών και δασών παραθαλασσίων
Συ που στην απέραντη αμμουδιά τουΌουκ Φόουρ

- συγνωμη αλλα μολις κατεβασα την τεταρτη μπύρα οποτε απο δω και κατω μην με μαλωσετε οτι κι αν γραπσω-

λέγαμε λοιπόν πως αυτη η ερωτηση έπεσε απο τον ουρανό. ναι, αλλά πως, που και πότε?
καλα, τωραακουω κατι παλια των R.E.M. τι παλιά δηλαδή, του '85, παλιό είναι το '85? αν είναι δυνατόν... Οπότε και επειδή το μεσμερι εφαγα άγριες αγγι

τωρα με πηρε ο ναμπο

παιζω και με τους δυο

ζητω το ιντερνετ

πειραζει?

τι να πειραζει........Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
καλησπέρα γούφα, άμα βαρέθηκες τα μπλογκς, υπάρχει και το facebook, καλή φάση
Ο χρήστης oklm λέει:
ela re
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
βγαζεις και γκομενα πιο εύκολα
Ο χρήστης oklm λέει:
εεεεεεεεεεεεεε
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
καλα εισαι?
Ο χρήστης oklm λέει:
καλα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
μην τα ζβησεις τα μπλογκια σου, πληηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηζ
Ο χρήστης oklm λέει:
ποιος γραφει?
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
που/
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
?
Ο χρήστης oklm λέει:
γεια σου γιαννη τι χαμπαρια δεν θα τα σβυσω
Ο χρήστης oklm λέει:
ποτε
Ο χρήστης oklm λέει:
συνεχιζω
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
οκ
Ο χρήστης oklm λέει:
τωρα ακουω ΡΕΜ
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
χαιρομαι, θαρρουσα οτι τα χες κλεισει
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
αααα, ωραια
Ο χρήστης oklm λέει:
οχι ρε
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
να ακουσεις και πορτισχεντ
Ο χρήστης oklm λέει:
βαρυεμαι αλλα δε τα σβυνω
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
τι λεει? καυσων εκει?
Ο χρήστης oklm λέει:
οτι παιζει ακουω
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
μια χαρα
Ο χρήστης oklm λέει:
εγραψα 2 σχολια σεντονια πολυ ομορφα στον κροππερ σα και τα πηρε στην κραναα εσβυκαι μολις τα ειδε και απαντησε τ
Ο χρήστης oklm λέει:
χα χα χ
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
ναι, ρε γιατι τα ζηβησες?
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
ειχα προλαβει και τα διαβασα, ωραια ηταν
Ο χρήστης oklm λέει:
γιατι και ο ηλιος θα σνβυσει
Ο χρήστης oklm λέει:
χα χα χα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
ματαιοτης ματαιοτητων, χαλαρα
Ο χρήστης oklm λέει:
νε ρε στη καρα πρωνην πουτσακλαρα μας
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
δε γαμιεται και ο ηλιος
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
εμεις ειμαστε νυχτοβιοι
Ο χρήστης oklm λέει:
να ασπ΄ρισει!
Ο χρήστης oklm λέει:
χα χα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
ετσι ακριβως
Ο χρήστης oklm λέει:
τωρα γραφω ταυτοχρονα και ενα σχολιο στον κροππερ
Ο χρήστης oklm λέει:
χα
Ο χρήστης oklm λέει:
χα
Ο χρήστης oklm λέει:
χα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
μπερδεμα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
αντε την κανω τωρα. παω μια βολτιτσα
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
αντε τα λεμε
Ο χρήστης oklm λέει:
καθοόυ!
Ο χρήστης gvolos2006@hotmail.com λέει:
γκουντεναχτεν
Ο χρήστης oklm λέει:
αλλο
Ο χρήστης oklm λέει:
αλλο
Ο χρήστης oklm λέει:
αλλο
Ο χρήστης oklm λέει:
καλυνηχτα φιλαρα!!!!!!!!!!!!!!

χα χα χα χα χα

σε ριαλ τάιμ σου πέρασα την συνομιλία......

Αρε Αντυγούρχωλα, μπορεί μία παλιά γνωστή μου να σε έβριζε -τι κάνει άραγε αυτή?-π αλλά το φθισικό μυαλό σου κάτι έβλεπε που λίγοι το μπορούν να το αντέξουν, λίγοι...-

Κροππερ, παω να παρω μπύρες και θα επανελθω, εχουμε να αναλύσουμε την ερωτηση!

Ou σe trouve αυτή η γαμημένη γμμσγμτχρστμ! ΛΑΤΕΡΝΑ γμ τν πνgmms!!!!

cropper είπε...

Καλά, Κουμπάρε είσαι και πολύ χρήστης.

Εγώ μόλις τέλειωσα απ' τις μπύρες που πίναμε με τον Νίκο τον εκ Σκοπέλου. Και στην υγειά σου τις επίναμε και στην υγειά ούλου του κόσμου. Και τί μπύρες. Μπυράρρες Σάμι Κλάους 14 βαθιμών. Οπότε, ες αύριο τα σπουδαία.

Ανώνυμος είπε...

ma den ime aspri......
moulata ime, mulata....
na diorthosete!

Vrakas Kostas είπε...

Βρε μανια ο ανθρωπος!
Μεχρι τωρα εσβηνε τα μπλογκια του!
Τωρα σβηνει και τα σχολιανα του!
Καλα βρε Γουφ,γιατι μπαινω εγω εδω νομιζεις;
Για τις αναρτησεις του Κωστη;!!!
Για τα σχολια σου και μονο!
Που ειναι τοσο κινηματογραφικα και βοηθουν να καταλαβαινω και τι γινεται!
Καλησπερα Κωστη!Οντως πολυ χρηστης ειναι!Των σκληρων!

Γουφ είπε...

ΚΟΣΤΑΣ,

το βραδι θα εφοδιαστω με μπίρες και θα απαντησω ολοκληρωμενα στην ερώτηση επιτελους.

μετά θα ειμαι ελευθερος, κανε μου μια αφιερωσις να μεταφερω τα σχόλια στο μπολόκι σου αδερφέ.

NUMB
ξαναμπέκα κατα τις ενδέκα να τα ξαναπούμε, αλλα η συνομιλία καταγράφεται για την δική σας ασφάλεια,ε?

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
της νύχτας τις δουλειές τις βλέπει η μέρα και ζηλεύει.

ναυτίλος είπε...

Σ' ευχαριστώ για την αναφορά . Πάντως όταν το διάβασα σκέφτηκα εσένα και την καημένη Θεία Κωμωδία .

Surrealist είπε...

Οι τρόποι σχηματισμού εικόνας...

"Θάλασσας"

εικόνας όμως εσωτερικής
και ατομικής αντίληψης...
είναι πολλοί, αλλά δεν καταλήγουμε αν είναι ψεύτικοι ή αληθινοί,έτσι
όπως σχηματίζεται η εικόνα που την φέρνει μία παρομοίωση
όπως εκείνη του μεταφορικού λόγου
όπως μίας μετάθεση ή μιας υπερβολής
ή και η "συμπύκνωση" κάποιες φορές των νοημάτων...
Τότε η εικονοπλαστική γίνεται η συλλογική έννοια που εκτιμάει το παραμικρό συμβάν... με όποιες συνθήκες και το ξανά αναλύει σε αλήθεια και ψέμα, ανθρώπων από ανθρώπους
δηλ. σε ερώτηση χωρίς απάντηση και το αντίστροφο…

τελικά
κάπου εκεί είναι η αλήθεια… του ψέματος … στην αυτο-συντριβή μας...

Μα όταν έχουμε αποθέματα από την προηγούμενη ζωή που έτρεξε, φτάνουμε στην επόμενη δηλ. από το πριν και όπως είμαστε σε κείνο για το οποίο μεταμορφωνόμαστε... και κατά βάση είναι η αυτοσυντριβή
οπότε
ποιος…
μ' αυτόν τον τρόπο ν' αναιρέσει την μόνη δυνατή απάντηση"
όταν υπάρχει, ενώ παραμονεύει η αυτοσυντριβή


Όσο μεγαλύτερο το γεγονός του ψέματος ή της αλήθειας, τόσο μεγαλύτερη και η απόσταση που δημιουργούμε
ώστε
Η ΓΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΟΥ-ΤΟΠΙΚΗ...

μήπως και χωρίς την αυτοσυντριβή?

Καλό βράδυ!

Γουφ είπε...

ευχαριστω την φιλτατη
surrealist
για την εμπεριστατωμένη και εμπνευσμενη ανάλσή της, μετα απο αυτην δεν εχω να προσθεσω απολυτως τιποτα.

Κουμπάρε, παρε με τηλεφωνο να σου εξηγήσω τι διαβασες.

KOSTAS,ασε, ουτε μπριττανικα ουτε λαρους θα σε ωφελήσουν εσενα, μονο τιποτα παπυροι με ιερογλυφικά.

μελονικος είπε...

Πέρα από τα ακαταλαβίστικα σας (σα να τρώτε τα μεταλλαγμένα) εγώ κρατώ ένα Κωστή που ξέρει από μπύρες και κάνει εκπληκτική παρέα. Έναν φίλο που νοιώθεις πως σου ανοίγει την καρδιά του (καρδιά παιδιού) και εμπιστεύεσαι να ανοίξεις τη δική σου. Οσοι ζούνε μαζί σου Κωστή είναι τυχεροί.. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ

Vrakas Kostas είπε...

Γουφα...εσκισες!
Ειδικα με το τελευταιο σχολιανο και με το ..παρε με τηλεφωνο!
Εισαι κορυφη!Προσεχε..μην πεσεις!
Εμενα δε με βοηθα τιποτις!
Ισως καμια νταμιτζανα τσιπουρο βοηθουσε λιγο!
Εχεις προσκληση στο ..λυομενο μου!
Και ο κουμπαρος εχει!

cropper είπε...

Γούφα-Ούφα-Φα,

Κουμπάρε μου, πάντα σε θαύμαζα που μπορείς να καταλαβαίνεις χρησιμοποιώντας μόνο το νιονιό σου.

Εγώ τα καταφέρνω, αλλά με την πολύτιμη βοήθεια τση ψυχής.

ΥΓ. Ειλικρινά, με τιμά που χρησιμοποιείς τα εδώ σχόλια για να κλείσεις ραντεβού με τους φίλους σου, χε χε.

cropper είπε...

Κώστα,

Ασταδιάλα ρε. Έρχεσαι και το παραδέχεσαι μόνο για τον Κουμπάρο.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση (από ευγένεια το λέω).

cropper είπε...

Ναυτίλε,

είναι πολλές οι αναφορές που πρέπει να γίνουν σε σένα.

Δεν θα σταθώ στην καταπληκτική επιλογή των θεμάτων της κάθε σου ανάρτησης, αλλά στον τρόπο που τα παρουσιάζεις. Όλοι μας, λιγότερο ή περισσότερο προβάλουμε, ίσως μας ξεφεύγει, ίσως θελημένα, τον εαυτό μας, μαζί με το θέμα. (Δεν μιλάω γι' αυτούς που το μόνιμο θέμα είναι ο εαυτός τους).
Εσύ, δεν το κάνεις.

cropper είπε...

Surrealist φιλτάτη,

ακριβώς αυτήν την εσωτερική θάλασσα εννοώ κι εγώ.

Η αυτοσυντριβή είναι μια διαδικασία, όπου (σαν τη γάτα του πειράματος) δύο ενδεχόμενα που το ένα αποκλείει το άλλο, είναι ταυτόχρονα σχεδόν, την ίδια στιγμή πρακτικά, πραγματικά συμβάντα. Τόσο πραγματικά, που ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι αληθινά.

ΥΓ. Τα γράφω λιανά, για να γίνονται αντιληπτά και μόνο με το νιονιό. :)))

Ευχαριστώ,
να 'σαι καλά.

cropper είπε...

Νίκο,

Με συγκινείς ρε μπαγάσα. Α να χαθείς, παλιοτσοπάνη...

Unknown είπε...

δεν το 'ξερα ότι όλη μου η ζωή είναι μια καλύβα στην παραλία για να προσέχω φάλαινες στο κολύμπι...
μια στιγμή μπήκα μέσα για να φτιάξω καφέ, και να'σου, βγήκατ'όλοι ...
για μένα όλοι είναι οι τρεις.
η γη υποχώρησε
η καλύβα μου επιπλέει τώρα μακριά
μεγάλη μοναξιά η θάλασσα

πόσο θα'θελα να σας δω!

ria είπε...

κρούπερ, μια περατζάδα έκανα να δώ τον κουμπάρο του ας (έκοψε τα υπόλοιπα γράμματα ο γούφας)
κάτι με άγγιξε στα ποστ σου και όχι μόνο το γεγονός ότι εδρεύεις στην ένδοξη θεσσαλική γη!
αλλά με τέτοια ουζερί, εσύ πίνεις μπύρες; τσ τσ τσ...

ρουσφέτι: έχω μια γωνίτσα χωρίς να βάλω κάτι στο τζάκι (μπουχαρί το λέμε στις εξωτικές καρδιτσίους νήσους), μπορώ να έχω ένα αγγελάκι καρφωμένο για να μου τη γεμίσει τη γωνίτσα και να πετάω τα βελάκια???

Γουφ είπε...

ΡΙΑ μας,

ωστε εις το λιμεναρχείο Καλαμπάκας εγγεγραμένη, ε? την εχω κολυμβύσει ολην την θε'ι'κή Θέσ' σαλή γη,απο Γαρδίκι μέχρι Βένετο....Ωραία αλογα στην αρχαια Θεσσαλία.. Γοργά και ευειδοκαπουλόσχημα...

Γουφ είπε...

CROPPER,

γράφτα όπως θες.
εγω καταλαβαίνω και με τα πόδια.

Γουφ είπε...

kostas

ασ τους ολους να κανουν μαντεψιές.
ο μονος που θα σε υποδεχτει στον Σ.Σ.Θεσσαλονίκης [δε πιστευω να μας χαλασεις το ρομαντζο και να επιστρεψεις με το αερόπλανο...] θα ειμαι εγώ. και θα κραταω και αποξηραμενα γαηδουρακανθα. λέσε καβο.

Γουφ είπε...

για να δουμε.....
ποιος αλλος μου αγραψε σχολιο να το απαντησω......

dyosmaraki είπε...

Μου φαίνεται πως έρχομαι από άλλη γη αφού παντελώς αγνοώ τις προηγούμενες συζητήσεις μεταξύ σας και έτσι μπορεί και εκτός θέματος να βρεθώ....

Μα στη δική μου γη που βρίσκεται λίγο παρακεί από εκεί που τελειώνει η σκέψη και αρχίζει το συναίσθημα ο κόσμος είναι λίγο διαφορετικός.

Τα πράγματα στη δική μου γη είναι πιο προφανή και φυσικά από ότι στην "άλλη" γη. Εδώ κανείς δεν ψάχνει να βρει τον ορισμό των πραγμάτων αφού θεωρείται προφανές πως υπάρχουν δύο ορισμοί:
Eνας είναι αυτός που προσπαθεί να ορίσει η πολύπλοκη σκέψη του ανθρώπου και ένας είναι αυτός ο ελεύθερος που πιο ελεύθερος δεν γίνεται.

Αυτόν τον ελεύθερο ορισμό τον αντιλαμβάνεται κανείς με βάση τις εμπειρίες του και τη χαρά των αισθήσεών του.

Βέβαια δεν λέει κανείς πως οι ορισμοί της δικής μου γης δεν έχουν όρια, μα σχετίζονται πιότερο με τον αυθορμητισμό της στιγμής παρά με την πολύπλοκη ανθρώπινη σκέψη.

Και αν στη δική μου γη συναντηθεί κανείς με την άσπρη φάλαινα, ούτε στιγμή δεν θα αναζητήσει τον ορισμό της φάλαινας μα θα σπεύσει να την αγκαλιάσει και να της προσφέρει αγάπη αφού αν περιμένει να ορίσει την φάλαινα θα φτάσει το αύριο. Και αύριο ίσως να μην υπάρχουν πια φάλαινες, και να νοιώθουμε τύψεις που δεν είμασταν αυθόρμητοι χθες και δεν της είπαμε της φάλαινας τις σκέψεις μας επειδή απλά ψάχναμε να την ορίσουμε και πιστεύαμε πως φάλαινες θάχουμε καθημερινά, την θεωρούσαμε δηλαδή δεδομένη...

Μα κάθε φάλαινα μπορεί νά είναι μοναδική, μπορεί ακόμη να είναι η τελευταία στη γη...

Συγχώρεσέ με αν ίσως βγήκα εκτός θέματος μα μιλώ τη γλώσσα της δικής μου γης που μοιάζει με τη γη του "μικρού πρίγκηπα" ενώ η άλλη γη που το όνομά της είναι "ou se trouve la Terre?" δεν ξέρω ούτε καν που βρίσκεται...

Γουφ είπε...

dyosmaraki,

μάλλον χωρις να το αντιληφθεις, έπεσες διάνα!

παρακαλω μισο λεπτο την προσοχή σου.

ξεχώρισε την εωτηση απο ολες τις μπουρδες που γραφουμε εμεις οι αχρηστοι στη συνέχεια σχετικά με αυτήν.

το έκανες? την απομόνωσες? ωραία.

τώρα.

---------------------------------
ποιος θα μπορουσε να ειχε κανει την ιδια ερωτηση? επι λέξη την ιδια! ποιός! ε? ποιός ειναι αυτος που ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ήδη!
-----------------------------------

αν δεν το βρήκες ακόμα, προσπάθισε, τον εχεις αναφέρει ήδη στο σχόλιό σου.

βλέπεις λοιπόν?

και σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ διοτι μέχρι τωρα νόμιζα οτι η ερωτηση μου ειχε πεσει απο τον ουρανό, με βοήθησες να καταλάβω ποιός μου την έστειλε. Ναι, αυτός dyosmaraki, ο Μικρός Πρίγκηπας που κατοικεί σε ολους μέσα μας.

Και πάλι σε ευχαριστώ, με ενθουσίασες.

Vrakas Kostas είπε...

Ολα υπαρχουν!
Ολα ειναι πραγματικοτητα!
Υπαρχει κι η γη!Για τους πεζους!Για αυτους που χρειαζονται ποδια για να την καταλαβουν!
Για τους εραστες της αληθειας,υπαρχει η θαλασσα!
Το κητος της φαλαινας ειναι η αποδειξη!
Διοτι ποσο μπορεις να κρατησεις την αναπνοη;
Ποσο μπορεις να μην παραδεχεσαι οτι η ασπρη φαλαινα βγηκε στην στερια για σενα και μονο;
Ολα αληθινα ειναι!
Η ουτοπια...ειμαστε εμεις!

Vrakas Kostas είπε...

...dyosmaraki χαιρομαι που σε βλεπω εδω!
Ειναι χωρος που σου ταιριαζει!

cropper είπε...

Εγώ να δείτε χαρά που κάνω!
Σας βλέπω, διαβάζω τα σχόλια που κάνετε τον κόπο κι αφήνετε και γεμίζω φιλικά αισθήματα κι αγάπη.

Δεν χρειάζεται κανένας αντισχολιασμός από μένα.

Μονάχα να πω Σας ευχαριστώ.

cropper είπε...

ABTTHA

και μεις το ίδιο ποθούμε να σε δούμε, να τα πούμε, να θυμηθούμε τα παλιά και να γελάσουμε.

cropper είπε...

RIA, καλή μου Κυρία,

ευχαριστώ για την επίσκεψη.

Την επόμενη θα κεράσω τσίπουρα.

Και να προσέχεις με τ' αγγελάκια. Ιδίως αν δεις κανένα μικρό και στρουμπουλό. Αυτό με το τόξο...

Μην το πειράξεις, προς θεού!

cropper είπε...

DYOSMARAKI,

Ξεχωριστή κι η δική σου επίσκεψη.

Ξεχωριστό και πολύτιμο το σχόλιό σου.
Όχι μόνο δεν είναι εκτός θέματος, αλλά είναι το ίδιο το θέμα, που ο καθένας μας φωτίζει από μια το ίδιο σημαντική γωνιά.

Ο αγαπημένος μου Γούφας μίλησε πολύ πιο εύγλωττα απ' ό,τι θα μπορούσα εγώ. Σας ευχαριστώ και τους δύο.

cropper είπε...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ,

έτσι ολόκληρο τ' όνομά σου, ήσουνα η αποκάλυψη!

Η Φάλαινα για σένα μόνο θα βρει τη Γη.

Σε συγχωρώ!! για όλα :)))

cropper είπε...

ΚΟΥΜΠΑΡΕ

Σε μένα, σε πολλούς άλλους ακόμα
και στον ίδιο σου τον εαυτό
κρύβεις την ευαισθησία σου
κρύβεσαι απ' αυτήν.

Μπρος στον αυθόρμητο λόγο μιας Κυρίας, το έχω ξαναδεί, αποκαλύπτεσαι.

Ότι σ' αγαπάω το ξέρεις!

Γουφ είπε...

ΚΠΟΠΠΕΡ

mia ερωτηση σου εκανα και πλακωσε νεα αξιολογη πελατεια...
να σου κανω ακομα μια?

τελικα το Δυοσμαρακι εβαλε χερι και πιασαμε τον μιτο της Αριαδνης.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ. ΕΙΔΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΞΑΝΑ!

ΟΒΕΡ.

Γουφ είπε...

ΚΟΣΤΑΣ

εσε τσι φιλοσογφιες θα μπι εδω ι μελόνυμφη κε θα χασει πασα ιδεα, οι γυναικες θελουν να τις αγαπάμε, να τις τα ακουμπάμε και να τις κτλ μονο.

βρηκα ξωκλησι με θέα τη Σικελία, ελα, τι φονβασαι? Αλικιβιάδη δε σε λένε.

Γουφ είπε...

ΚΟΥΜΠΑΡΕ

εκανα καταχρηση, ελεος, θα επανορθωσω, θα κανω να ξαναρθω δεκα ποστ.

Γουφ είπε...

ο Σαλουβαρδος τι ξκανει ρε παιδιά?

Γουφ είπε...

αντε, πάω για μπίρες,
ΚΑΛΟ ΣΑΝΒΑΝΟΤΙΟΚΥΡΙΑΚΟ!

Γουφ είπε...

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΠ!

ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ?
ΟΧΙ.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

ΕΠΙΣΗΣ.

dyosmaraki είπε...

Δεν ξεχάσατε τίποτα ε?

Καμιά μπύρα από εδώ δηλαδή δεν στέλνετε ? Καλά καλά

Πάω και γω να πιω μπύρες με τον Μικρό Πρίγκηπα lol

Καλό Σαββατοκύριακο και πάντα με τέτοιους μίτους (ή μπύρες Μύθους?)

ΥΓ1 Cropper κάποτε έπρεπε να την κάνω την επίσκεψη, τόσο καιρό το λέμε
ΥΓ2 Πάντως ομολογώ πως με συγκίνησε η υποδοχή όλων σας. Θα έρχομαι τακτικά μου φαίνεται

Γουφ είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΠΛΟΓΚ!
ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΣ!
ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ ΠΕΡΑΣΤΕΣ ΕΧΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΓΙΑ ΑΣΠΡΟ ΦΑΛΑΙΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑ!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝΕ ΠΟΛΥ!

cropper είπε...

ΓΟΥΦΑ

το καλυτερότερο!!

cropper είπε...

DYOSMARAKI,

Να έρχεσαι να μας φωτίζεις.

μελονικος είπε...

Γούφας και πάσης Ελλάδος να ούμε.

dyosmaraki είπε...

Κάτσε cropper και ψάχνω να βρω τα κεριά τα σπαρματσέτα....(αστειεύομαι) Ολο κάπου εδώ κοντά θα τριγυρνώ

Καλό απόγευμα

Γουφ είπε...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΟΝΤΟ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ ΚΟΥΜΠΑΡΕ, ΕΧΕΙς ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ.....

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb