... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Κυριακή, Ιανουαρίου 12, 2014

αθέμιτος

















η Λούλα κι ο φονιάς της ο Τάσος (παίζουν ως φαντάσματα),
Νίκη Κυριτσά - Βαγγέλης Κουκουγιάννης

ο χωροφύλαξ Σάββας, 
Θανάσης Μελάκος

ο Τάσος, μετά την αποφυλάκιση,
Δημήτρης Κωτσιάνης

ο ιατριδικαστής κύριος Φιλίππου,
εγώ

ο ξενοδοχοϋπάλληλος Φάνης,
Μίλτος Φωτεινάκης

ο σερβιτόρος Μάρκος,
Δημήτρης Λιβογιάννης

το κομμωτριάκι Λίτσα,
Ελένη Ευτυχίδου

η συμμαθήτρια της Λούλας, η Νταίζη,
Αριστέα Χρηστάκη

ο σκηνοθέτης μας, ερμήνευσε (τρόπος του λέγειν) και τον Συγγραφέα,
Αλέξανδρος Κοσμάς




Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb