... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Δευτέρα, Μαΐου 28, 2007

Εγώ, ο Πιερ Ριβιέρ

που έσφαξα την μητέρα μου,
την αδελφή μου
και τον αδελφό μου
..............................................................................................................................


  • Τρελός επιθ. Ο προσβεβλημένος από υπερβολική πνευματική ανεξαρτησία. Ο μη συμμορφωμένος με τις προδιαγραφές της σκέψης, του λόγου και της πράξης, που έχουν διαμορφώσει οι συμμορφωμένοι μελετώντας τους εαυτούς τους. Ο διαφωνών με την πλειοψηφία. Κοντολογίς, ο ασυνήθιστος.
  • Αξίζει να σημειωθεί πως η απόφαση για το αν κάποιος είναι τρελός λαμβάνεται από ειδικούς, οι οποίοι απλά δεν διαθέτουν κανένα στοιχείο πως δεν είναι οι ίδιοι εντελώς ψυχοπαθείς...
Ambrose Bierce (από το "Αλφαβητάρι του Διαβόλου", εκδ. Ηλέκτρα)
- Πόσο εύκολα λέμε για κάποιον "Αυτός είναι τρελός"; Και τί ακριβώς εννοούμε μ' αυτό;
- Το λέμε πολύ συχνά και εννοούμε διάφορα πράγματα.
Τρελό λέμε κάποιον όταν δεν θέλουμε να τον πάρουμε στα σοβαρά, γιατί σοβαροί είμαστε μόνο εμείς κι όχι οι άλλοι.
Τρελό λέμε όποιον τολμάει να κάνει ή να πεί πράγματα που εμείς δεν τολμούμε, καλύπτοντας την ζήλια μας ή και τον θαυμασμό μας.
Τρελό λέμε όποιον δεν γουστάρουμε, γιατί δεν σκέφτεται με τον δικό μας τρόπο, αλλά με τον δικό του.
Τρελό λέμε τον ψυχοπαθή, που μπορεί να είναι τρελός ή οι γιατροί του νομίζουν ότι είναι.

Albrecht Durer, 1514, Melancolia

Τρελό λέμε τον ένοχο, που αθωώθηκε από τους Δικαστές είτε γιατί η Ψυχιατρική Επιστήμη υπερίσχυσε της Νομικής είτε γιατί η Εξουσία επικράτησε του Δικαίου.

Σε κάθε περίπτωση, ο ορισμός του Ambrose Bierce είναι πολύ πιό κοντά στην πραγματικότητα, από όλους τους ορισμούς των "επιστημονικών" λεξικών. Χαρακτηρίζεται από την κοινωνία τρελός αυτός που δεν συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές σκέψης της πλειοψηφίας. Προδιαγραφές σκέψης, τις οποίες μια μειοψηφία - ολιγαρχία διαμορφώνει για να εφαρμόζονται από όλους τους άλλους.

Η σκέψη, για να είναι Σκέψη, δεν μπορεί να συμμορφώνεται. Η σκέψη οργανώνεται από την γλώσσα και από τις λέξεις, αλλά δεν προδιαγράφεται.

..............................................................................................................................

Το 1835 ένας νεαρός αγρότης, ο Πιέρ Ριβιέρ, συλλαμβάνεται γιατί, όπως κι ο ίδιος ομολογεί, σκότωσε την μητέρα του, τη αδελφή του και τον αδελφό του. Την πραγματική αυτή ιστορία μετέφερε σε βιβλίο ο Μισέλ Φουκώ (Εγώ ο Πιερ Ριβιέρ ..., εκδ. Κέδρος), με βάση το οποίο γύρισε ταινία ο σκηνοθέτης Ρενιέ Αλιό. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα στοιχεία της δικογραφίας (πραγματογνωμοσύνες και ιατρικές γνωματεύσεις, καταθέσεις μαρτύρων και αγορεύσεις εισαγγελέων και δικαστών), δημοσιεύματα του τύπου, επιστημονικές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις της εποχής, με κεντρικό πυρήνα το υπόμνημα του ίδιου του Π. Ριβιέρ. Μία αφήγηση πολύ "λογικά" γραμμένη, όπου εξηγεί τους λόγους των πράξεών του, ξεκινώντας έτσι: "Εγώ, ο Πιερ Ριβιέρ, που έσφαξα τη μητέρα, την αδελφή και τον αδελφό μου θέλοντας να κάνω γνωστά τα κίνητρα που με οδήγησαν σ' αυτή τη πράξη, έγραψα για τη ζωή που έκαναν μαζί ο πατέρας και η μητέρα μου..."
Εξηγεί, λοιπόν, ότι έσφαξε τη μητέρα του γιατί αυτή βασάνιζε τον πατέρα, τον οποίο θέλησε να "ελευθερώσει", στη συνέχεια την αδελφή του, γιατί πήρε το μέρος και τα πατήματα της μητέρας και τέλος τον αδελφό του, τον οποίο αγαπούσε ο πατέρας, γιατί γνωρίζοντας ότι τον περιμένει η κρεμάλα, θέλησε να απαλλάξει τον πατέρα από κάθε ευγνωμοσύνη και κάθε τύψη προς αυτόν. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Όλη η συμπεριφορά του Πιερ Ριβιέρ, τουλάχιστον στο διάστημα για το οποίο υπάρχουν στοιχεία, ήταν αυτό που λέμε "λογική". Δεν είχε τίποτε το τρελό ή ασυνάρτητο.


Edward Munch, 1893, the scream

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Ριβιέρ κρεμάστηκε στη φυλακή.

..............................................................................................................................

Η συμπεριφορά και ο τρόπος σκέψης ενός ανθρώπου δεν χαρακτηρίζουν την τρέλα. Ο τελικός σκοπός -κίνητρο και αποτέλεσμα- είναι το χαρακτηριστικό της.

Γνωρίζω και κάποιον που μπορεί να μας τα πεί από πρώτο χέρι.

"Όλοι μου οι τρόποι είναι λογικοί, τα κίνητρα όμως
και ο αντικειμενικός μου σκοπός είναι παράλογα."

Ο Αχαάβ μιλάει πάλι, μέσα από τις σελίδες του Μόμπυ-Ντικ. Αν και έχει επίγνωση της τρέλας του δεν μπορεί να ξεφύγει. Γιατί αυτό που πάντα θα μας ταλαιπωρεί είναι "ένα άμορφο, δισυπόστατο, μισερό, αιθέριο και ανεπαίσθητο όν, που σπαράζει ξεψυχώντας διαρκώς".

30 σχόλια:

ange-ta είπε...

Καλημέρα Κρόοπερ,
Οχι τρέλλα, σχιζοφρένεια, καθόσον η τρέλλα είναι ιερή!
Δες τι λέει

ο Ερασμος:

Μα τι έχουν λοιπόν τα παιδιά και τα φιλούμε, τ αγκαλιάζουμε τα χαϊδεύουμε, αφού και ένας εχθρός ακόμα τρέχει να τα βοηθήσει;
Τί άλλο από τη γοητεία της τρέλλας!!

Η προνοητική Φύση εφοδιάζει μ αυτήν τα βρέφη, για να ελαφρώνουν τους κόπους όσων τα προστατεύουν και τα αναθρέφουν.

Ψέματα;
Ετσι και μεγαλώσουν κομματάκι, με την πείρα και τη μελέτη, αρχίζουν να σκέφτονται σαν άνδρες και αμέσως η ομορφιά τους μαραίνεται, η ορμή τους ξεθυμαίνει, το κέφι τους κρυώνει, το σφρίγος τους πέφτει.

ange-ta είπε...

Η Γέλινεκ έχει γράψει για έναν νεαρό που σκοτώνει την μάνα τον πατέρα και την αδελφή του. Αλλά δεν είναι μύθος. Εγινε στην Αυστρία.
Βιβλίο να σου χαλάει το κέφι για πολύ καιρό.
Κρόππερ, δεν είσαι Αθήνα;

ange-ta είπε...

Το απόσπασμα από τον Ερασμο,
είναι το

Μωρίας Εγκώμιον,

ας είναι καλά η Αμπθα που μου το υπεδειξε.

Vangelis είπε...

Cropper μας έχεις τρελάνει.
Άσε τους περίπατους και πάμε Μπουρδελότσαρκα

numb είπε...

Καλησπέρα Cropper. Γενναιόδωρο ποστ

μαριάννα είπε...

Εξαιρετικό ποστ! Θαυμάσια παρουσίαση. Βάζεις ένα τεράστιο θέμα με μαεστρία μεγάλη. Εντυπωσιάστηκα.
Επί του θέματος. Συμφωνώ με το ανζετάκι για την τρέλα κατά Έρασμο και μου αρέσει η εκδοχή.
Φοβερή περιγραφή, εντελώς συγκλονιστική, είχε κάνει στον εκπληκτικό μονόλογο του ο Guy de Maupassant, «Carta de un loco». Πρόκειται για το τελευταίο γράμμα του Guy de Maupassant στον γιατρό του, όπου ο ίδιος ο ασθενής με μια εκπληκτική διαύγεια, περιγράφει την τρέλα στην οποία αισθάνεται ότι οδηγείται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο από το να πορεύεσαι αργά και βασανιστικά προς το θάνατο, μέσα στην οδύνη και στην απώλεια του λογικού. «Ο θάνατος είναι κοντά και είμαι τρελός»...έλεγε, περιγράφοντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις εικόνες που έβλεπε στον καθρέφτη και το πως ένιωθε την τρέλα να τον απειλεί και να τον κυριεύει. Όποιος μιλά ιταλικά ή ισπανικά και ενδιαφέρεται, υπάρχει μια συγκλονιστική ερμηνεία του Giancarlo Giannini στον εκπληκτικό μονόλογο του Guy de Maupassant,«Carta de un loco».
Πάντως είναι απίστευτα οδυνηρό, να το νιώθεις να έρχεται. Το έζησα με φίλο μου γιατρό, απίστευτης μόρφωσης και καλλιέργειας, που το ένιωθε. Κι όταν οι γιατροί του είπαν για ηλεκτροσόκ, αρνήθηκε, επιλέγοντας συνειδητά... άλλες μορφές αυτοθεραπείας, που όμως ήξερε ότι δεν... γνώριζε καλά γιατί είχε ιστορικό οικογενειακό.
Αχ βρε Κωστή... και βρέχει, έβαλες και Κλάους Νόμι... και με τελείωσες! :)

cropper είπε...

Καλημέρα σε όλους σας.

:> ange-ta,
η (σέξυ) γιαγιά είναι που σε οδήγησε, με τη βοήθεια της Άμπθα -να τί χρειάζονται οι καλές φίλες- στον Έρασμο και στα βρέφη;)
Το βιβλίο της Γέλινεκ δεν το ξέρω και επειδή γουστάρω να χαλάω το κέφι πότε-πότε, πες μου ποιό είναι.

ΥΓ. Μένω στον Βόλο.

:> Βαγγέλη,
σαν έτοιμος από καιρό, μου φαίνεσαι. Καλές τσάρκες κι από δώ.

:> numb,
φιλαράκο ευχαριστώ.

cropper είπε...

:> Γητεύτρια,
καλή μου, ξέρω ότι το θέμα είναι τεράστιο και μόνο να το θίξω επιχείρησα. Δεν αντέχω τα σημειώματα-σεντόνια, που ούτως ή άλλως αποκλείεται να εξαντλήσουν το θέμα (μόνο τους αναγνώστες). Αλλά μια ανταλλαγή απόψεων μέσα από σχόλια, σημειώματα και αντι-σημειώματα σε blog, για την κοινωνική πλευρά της τρέλλας μπορεί να γίνει και να έχει ενδιαφέρον. Προπάντων με ενδιέφερε η "αποκλίνουσα συμπεριφορά" και σε σχέση με ποιά συμπεριφορά ορίζεται ως αποκλίνουσα.

Η γοητεία και η ιερότητα της τρέλλας εξοστρακίζονται από τον σημερινό κόσμο, που τα θέλει όλα "κανονικά" κανονισμένα.

ange-ta είπε...

Τρία βιβλία έχει γράψει όλα κ όλα. Το ένα χειρότερο από το άλλο.
Η πιανίστα,
Οι αποκλεισμένοι (περι ού ο λόγος)
και η
Λαγνεία.
Και τα τρία πάρε το ένα και άσε το άλλο.
Ιδιαίτερα η λαγνεία, να μη θές να κάνεις σέξ για μερικούς μήνες, ε ας είναι και εβδομάδες.
Εχει πάρει Νόμπελ, είναι μέλος του ΚΚΑ (αυστρίας), παρότι είναι αναρχική. Δεν κατάλαβα ποτέ αυτούς τους μικροαστούς της Σουδίας, που δώσανε το Νόμπελ στη Γιέλινεκ.
Δεν τα συζητάω, τα βιβλία παρότι σου ανακατεύουν τα έντερα, είναι εκπληκτικά!!!!!!!!!!!!!!

Η Γόησα, μας έσκισε πάλι, τόσο εδώ, όσο και στο στέκι της.

Είπαμε το Μπλόγκινγ, είναι ένα σχολείο!!

ange-ta είπε...

Πλίζ, είμαι μεν ευτυχισμένη γιαγιά, αλλά μην με λες έτσι. Ακούγεται τόσο απόμακρο.

cropper είπε...

:> ange-ta γλυκειά μου
(μπορώ να σε λέω γλυκειά μου;)

Ξεκίνησα ήδη τους "Αποκλεισμένους" και φαίνεται ότι θα το τελειώσω μονορούφι.
Το βιβλίο βρισκόταν στην βιβλιοθήκη μου, ανάμεσα στο 20% των αδιάβαστων. Ασυγχώρητος, αλλά αγοράζω βιβλία με μεγαλύτερη ταχύτητα απ' ότι διαβάζω.
Από τις πρώτες σελίδες ταυτίστηκα με την Άννα. Έχει ήδη πεί τα καλύτερα:
"Η ηδονή είναι ο θάνατος του πάθους ... ταυτόχρονα ο στόχος και το τέλος του."
"...δεν είναι επιλογή μας να είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε ελεύθεροι."
Φοβερή ατμόσφαιρα, πυκνή γραφή γεμάτη λεπτομέρειες για την ζωή μιας "τυπικής" οικογένειας.

Σ' ευχαριστώ.

ange-ta είπε...

Ε.... τα ωραία του μπλόγκινγκ!!!
Σου μιλάω για ένα βιβλιο, που είχα διαβάσει προ τριετίας!
Να με λές γλυκειά μου, (ωαρίο είναι) να με λές όπως θέλεις, εκτός από γιαγιά!

Unknown είπε...

thomas bernhard, o μίμος των φωνών, εκδόσεις άγρα..

104 ιστορίες γραμμένες με την κατάφαση της τρέλλας,
τρέλλας
μια ταλαιπωρημένη γραμμή-σύνορο, ελειπής, διακεκομένη, ευθεία, οριζόντία ή κάθετη, ανάμεσα στην τεταμένη καθημερνότητα και την σκοτεινή αρρώστεια της ψυχής...

η τρέλλα φοβίζει
όλους
για διαφορετικού΄ς λόγους

στιγμές φόνου, έξαρσης
πώς να είναι;
πώς κάποιος φτάνει να σκοτώσει;
εφιάλτης πρέπει να είναι, και γι'αυτόν που το ζει από μέσα...
τρέλα και μωρία
ποια η διαφορά;

elafini είπε...

πολύ ενδιαφέρον θέμα και τεράστιο..έχω έτοιμο το επόμενο ποστ μου που είναι σχετικό..θα επανέλθω για σχολιασμό αύριο γιατί κοιμάμαι όρθια τώρα..αφήνω προς το παρόν μια καληνύχτα :)

cropper είπε...

:> abttha,
το σημείωσα το βιβλίο.

Η τρέλα φοβίζει, αλλά και φωτίζει.
Σαν αστραπή, σαν φωτιά, σαν σελήνη.
Η μωρία φοβίζει κι αυτή, αλλά να φωτίζει δεν είδα.

Ακόμα και μέσα σ' αυτό το αίσχος, στα μπουντρούμια των δημοσίων ή ιδιωτικών ψυχιατρείων, ακόμη και κει ένας όχι μωρός τρελός μπορεί να πετάξει που και που μερικές σπίθες. Το έχω δεί. Πάντα μπορείς να το δείς, αρκεί να είσαι εκεί, κοντά και χωρίς προκατάληψη.

Α, και η αναλογία των τρελών φονιάδων είναι απείρως μικρότερη από την αναλογία των γνωστικών φονιάδων.

:> elafini,
ες αύριον.

Καληνύχτες

ange-ta είπε...

@ Αμπθα
Τρέλλα και σχιζοφρένεια,
Θα τα βάλω όλα σ ενα πόστ!
Φονιάδες, είναι άλλο πράγμα!

Unknown είπε...

ένα άλλο βιβλίο με σχέση είναι της αναϊς νιν, μα δε θυμάμαι τίτλο, μιας γαλλίδας της αρχής του αιώνα.
δεν ξέρω αν τρέλα είναι η απόκλιση. νομίζω πως όχι. τρέλα είναι κάτι πιο φωτεινό, αυτή η αστραπή που είπες κρόππερ. η φλασιά που διασχίζει τα πράγματα και τις 'εικόνες' που θέλουν να βγάλουν οι άνρθωποι προς τα έξω.
από πού προέρχεται η τρέλα, η λέξη;
κι από πού η μωρία;
στα αραβικά 'τρελός' είναι ο μαζνούν.
έχει μια ωραία ετυμολογία, που την κουβεντιάζαμε με τον άδωνη, σε κείνο το μαγικό τριήμερο στην κωνσταντινούπολη.
είναι αυτός που κρύβει τη λογική του μέσα του, και κρύβει και τον εαυτό του. είναι ΄κάτι σαν παθητική μετοχή, μια μετοχή πολύ δυνατή στα αραβικά, να ας πούμε ότι νάσερ στα αραβικά σημαίνει νικητής και είναι ενεργητική μετοχή, δλδ 'ο νικών', αλλά η παθητική μετοχή του ίδιου ρήματος, ο μανσούρ (όπως και ο μαζνούν), είναι αυτός που αφήνει να έρθει η νίκη να εγκατασταθεί σ'αυτόν, άρα ακόμη πιο νικητής.
έτσι και ο μαζνούν, έτσι και το μακτούμπ (το γραμμένο, η μοίρα), κλπ.
πάω να ποστάρω ένα ποίημα για την αμαλία και την τρέλα.
την καλημέρα μου!

μαριάννα είπε...

Καλημέρα στην τρελοπαρέα! Εγώ πάντως έχω μια ροπή στους φευγάτους. Τους ερωτεύομαι. Άντρες, γυναίκες, μουσικές, ταινίες, ποιήματα, ζωγραφιές... Θεωρείται πρόβλημα; Κι αν ναι, σοβαρό;
Φιλιά σε όλους!

Ανώνυμος είπε...

Πολυ λογικα μας τα λες μαστορα.

elafini είπε...

σκέφτομαι πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει τους τρελλούς από τις μεγαλοφυίες..βλέποντας την καθημερινή τρέλλα που επικρατεί γύρω μας όμως αποφεύγω σαν τρελλή τους"γνωστικούς"..ζήτω η τρέλλα! :)

cropper είπε...

:> ange-ta,
γράψε για τη τρέλα. Να τρελαθούμε όλοι. Να μην μείνει κανένας γνωστικός, γιατί καλό δεν βλέπουμε από δαύτους. (Τα ίδια λέει το ελαφίνι την ώρα που εγώ ακόμα γράφω) Γράψε, γράψε.

:> abttha,
ολίγα ετυμολογικά (παρ' ότι δεν είμαι φιλόλογος).
Η λέξη τρελός σχηματίζεται από το αρχαίο ρήμα τρέω (ρίζα *τρεσ-), που σημαίνει "τρέμω από φόβο και τρέχω" (τρέσσοντες είναι οι τρελοί που το βάζουν στα πόδια. Το βάρος στην ταχύτητα, στο τρέξιμο και όχι στην δειλία).
Η λέξη μωρός σημαίνει άνοστος, ανόητος και το ρήμα μωραίνω σημαίνει είμαι ανόητος ή κάνω κάτι ανόητο, αλλά και χάνω την ουσία μου, γίνομαι άνοστος. Μωραίνω αρχικά, όχι μωραίνομαι που είναι μεταγενέστερο. Παρόμοιο γλωσσικό παιχνίδι (τα πιό ενδιαφέροντα παιχνίδια κατά τη γνώμη μου) με τις απίθανες αραβικές μετοχές που αναφέρεις. Ο μωραίνων είναι αυτός που αφήνει τον εαυτό του χωρίς ουσία, τον ανοσταίνει, θα μπορούσαμε να πούμε.

:> ghteytria,
το πρόβλημά σου είναι πολύ σοβαρό.
Δοκίμασε να εγκαταλείψεις την ροπή. Δοκίμασε την ευθύγραμμη κίνηση ή την στάση της ακινησίας ή του λωτού τέλος πάντων και άσε τους έρωτες να εγκατασταθούν όπου θέλουν. Κάτι σαν την παθητική αραβική μετοχή που μας είπε η abttha.

:> elafini,
με πρόλαβες. Ζήτω και πάλι ζήτω.

Ανώνυμος είπε...

:> ποτε Γούφας ποτε Κούδας,
Να και μια αναπάντεχη επίσκεψη.
Τά 'χω χαμένα και δεν ξέρω τί να σας προσφέρω. Λουκουμάκι, τσιπουράκι. Πάρε καρέκλες, κάθησε, έχουμε και ντενεκέ. Μόνος ήρθες; Ο ποτε Μαξ, ο ποτε Ουφαρίων, στο σπίτι όλοι καλά; Είχα τηλέφωνο και από ανατολική ακτή, αλλά μου άφησε όνομα και όχι ψευτώνομα να τον γνωρίσω.
ΝΑ 'ΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΥΧΝΑ ΡΕ.

Ανώνυμος είπε...

Είπα.
Σαν πολυ λογικα μας τα λες μάστορα.

Klearchos είπε...

Εκπληκτικός ο Klaus Nomi!!

cropper είπε...

:> Γούφα,
άσε τα σάπια. Το "σαν" τώρα το' βαλες. Και τον τόνο στο "ποτέ", επίσης.
Ταυτόχρονα, σου φταίνε κι οι πέτρες.
Σπασάν, δεν σπάσαν.
Πού είσ' ωρέ τώρα; Σε ποιάν ακριβώς ιζόλα;

cropper είπε...

:> Κλέαρχε από τη Θήρα,
Έβαλα και λίγο από Nomi. Nomiζω θα μου φάει πολύ χρόνο να διαβάσω όλο το blog σου, γιατί από την πρώτη ματιά που έριξα λέει πολλά.

Vangelis είπε...

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
την λογική απαρνιέμαι,
μ’ ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δεν θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.
Θ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Axαάβ του Χ.Μέλβιλ
"Όλοι μου οι τρόποι είναι λογικοί, τα κίνητρα όμως και ο αντικειμενικός μου σκοπός είναι παράλογα."
άλλο παράλογα-άλλο τρελλά, δεν έχουν καμμία σχέση.

Ο Αχαάβ δεν είναι τρελός, είναι αυτοκαταστροφικός και ηγείται αντλώντας απο αυτήν δύναμη. Είναι ο αρχηγός ο καπετάνιος.

είναι δυνατόν η "Ιθάκη", (αποτέλεσμα-κίνητρο.) να χαρακτηρίζει μία πράξη;
Μόνο άν δεν γνωρίζει τι σημαίνει Οδύσσεια!

Ο ορισμός του Α. Μπίρσ είναι για τα πανηγύρια, καλός για αυταρχικά καθεστώτα που εξοντώνουν την ελευθερία σκέψης κι' έκφρασης.

cropper είπε...

:> Βαγγέλη,
έτσι είναι οι καλλιτέχνες. Με δυό στίχους τα λένε όλα.

:> Αγαπητέ gb winzip,
Μάλλον δεν κατάλαβες για ποιά τρέλα μιλούσα.

Όσο για τον Αχαάβ, είναι ο πιό τρελός απ' όλους τους τρελούς. Κι όποιος πάρει το δρόμο του Αχαάβ, όποιος κατέβει πολύ βαθειά και αντικρύσει το "άμορφο, δισυπόστατο, μισερό, αιθέριο και ανεπαίσθητο όν, μια ασώματη σκιά ... ένα όν που σπαράζει ξεψυχώντας διαρκώς", δεν έχει άλλο τρόπο, εκτός απ' την τρέλα. Αυτό το βάθος είναι καθρέφτης.

ο A. Bierce έγραψε ένα διαβολικό λεξικό, με σκοπό να σαρκάσει, να κοροϊδέψει, να ειρωνευτεί και να σατιρίσει. Όλους, μαζί και τον εαυτό του.
Αλλά, το λές μόνος σου: είναι "καλός για αυταρχικά καθεστώτα που εξοντώνουν την ελευθερία σκέψης κι' έκφρασης". Δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Συμφωνούμε.

Ανώνυμος είπε...

Θα τολμούσα να αντιστοιχίσω τον Αχαάβ με Ζαχαριάδη, ή Μιλόσεβιτς, ηγέτες με αυτοσκοπό την ηγεσία.

Ο Μπίρσ μάλλον περιγράφει ένα άνθρωπο έξω απο το μαντρί και καταλήγει "Ο διαφωνών με την πλειοψηφία. Κοντολογίς, ο ασυνήθιστος..."
Συμφωνώ μαζί σου για τη σημείωση
"Αξίζει να σημειωθεί πως η απόφαση για το αν κάποιος είναι τρελός
λαμβάνεται από ειδικούς....", αλλά ο ορισμός δεν έχει ανατροπή που να δικαιολογεί σάτιρα, το αντίθετο.

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb