Antoine Watteau, 'Αφιξη στα ΚύθηραΦεύγω αύριο για διακοπές. Πάω να δω live τον κουζουλό τον φίλο μου. Να τον γνωρίσω «δια χειραψίας, ασπασμών και αγκάλης» και να του πω χαιρετίσματα από Βολιώτες μπλογκεράδες.
Να είστε όλοι καλά και μπορεί να τα λέμε…
~~~~~~~~~~~~~
Μ’ αρέσουν τα μικρά μέρη. Τα χωριουδάκια με λίγους κατοίκους και μια όμορφη πλατεία. Να βλέπω δέντρα, λουλούδια, αυλές. Να μυρίζω χωριάτικες μυρουδιές και να πατάω χώμα. Ν’ ακούω χωριάτικες κουβέντες και να μην βιάζομαι. Να περνάει ο χρόνος ήσυχα, να μην τρέχει. Να μην έχουν τσιμεντένιες πολυκατοικίες, τσιμεντένιο κόσμο και τσιμεντένιο χρόνο.
Μ’ αρέσουν οι μικρές κοινότητες. Με λίγους κατοίκους, που όλοι γνωρίζονται και όλοι χαιρετιούνται μεταξύ τους. Με καφενείο και όχι καφετερία. Με φούρνο που ψήνει ψωμιά και φαγητά κι όχι αρτοποιείο με «αρτοποιήματα» και πλαστικές συσκευασίες. Με μπακάλικο και όχι σούπερ-μάρκετ. Με χασάπη που ρωτάει αν θα το σφάξει ’κείνο το κατσίκι τώρα ή την άλλη βδομάδα, «πότε θέλετε;»
Με μικρό Κοινοτικό Γραφείο και όχι Δημοτικό Μέγαρο. Με ληξιαρχικά βιβλία και Δημοτολόγιο, ίδια βιβλία απ’ το 1960. Μ’ αρέσουν τα μικρά Ληξιαρχεία. Αυτά που οι ληξιαρχικές τους πράξεις έχουν αριθμούς μονούς… 3/1996, 2/1997, 4/2001.
Εκεί, κάθε χρόνο θυμούνται, ξέρουν όλοι, πότε γεννήθηκε ο Πέτρος και πότε πέθανε ο μπάρμπα Τάσος. «Α, το ’69 ήταν. Τότε που γέννησε η Κούλα τον Αντρίκο.» Ή «Το ’74 μωρέ, που πέθανε το Λευτερί» Εκεί, ο άνθρωπος δεν είναι νούμερο. Εκεί είναι ο Μανώλης, η Σεβαστή, το Μαράκι και όχι η 1352α γέννηση του έτους ή ο 982ος θάνατος του α΄ εξαμήνου.
Σε τέτοια μέρη θέλω να πηγαίνω διακοπές και, για λίγες μέρες, να νιώθω άνθρωπος.
.
.
17 σχόλια:
Καλα να περασεις και καλη ανταμωση!!!!
1757, Μινός Αυβγούστου 28,
Επέρασε εις την αλιν ζοίν ο Μιχαίλιος Μουάτζος του καπο Τζώρτζι με καλόν θάνατον.
Απο το ληξιαρχικό αρχείο ενορίας Παντοκράτορος στο Κάστρο.
Η ορθογραφία όπως στο κείμενο.
Βοήθειά σου.
1761 μινός Αβγούστου 1
Επαίρασαι εις τιν άλιν ζοίν ο παπα-Ιωάνης Καραταίλις και ο άγιος Θεός να τον αναπαύση.
πάρε ναχεις άρρωστε!
Χμ... το cropperaki μας εν όψει διακοπών, σε ρομαντική διάθεση με τάσεις επιστροφής στην παράδοση, στα καφενεδάκια του ενός βαρύ και όχι, στις αυλές με τα βασιλικά και τα λογής μυρωδικά. Γλυκό του κουταλιού και υποβρύχιο, παραλίες μοναχικές, που θα βουτά στο τρελό γαλάζιο, σχεδόν τυρκουάζ και θα χάνεται... Εκεί που ο χρόνος έχει την πραγματική του διάσταση. Εκεί που ο άνεμος σε νανουρίζει σιγοσφυρίζοντάς σου απαλά τις νύχτες. Που μοσχοβολούν τα ξύλα στο τζάκι, που θυμάσαι τον έρωτα και τον αναζητάς, που όλα τα σπίτια έχουν προζύμι για να φουρνίσουνε τις Πέμπτες...
Και μετά ξύπνησες. Και κοιτάς γύρω σου τον Υμηττό στις φλόγες! Και τρέχεις να ξεδώσεις στην οθόνη του υπολογιστή, παρηγορούμενος που συναντάς κι άλλους αποσταμένους από τον κάματο του πολιτισμού και των τρελών απολαύσεων που σου παρέχει...
Ότι θα μας λείψεις, δεν το συζητώ. Ότι σου ευχόμαστε το καλύτερο ταξίδι και διακοπές αξέχαστες κι ευτυχισμένες (κυριολεκτώ στο ευτυχισμένες, δεν είναι σχήμα λόγου και τα περιλαμβάνει όλα. Και δροσιές, και έρωτες, και χαλάρωση...), πάλι δεν το συζητώ.
Την αγάπη μας κοντά σου και τις ευχές μας φυλαχτό!
Φιλιά πολλά!
ΥΓ. Ποιός είναι ο κουζουλός; Μέχρι τώρα νόμιζα ότι ήταν ο Γιάννης. Θα μας τρελάνετε με τα παρατσούκλια σας κι όχι μόνο! :Ρ
Nα περάσεις τέλεια!!!!!!!!!!!!!
Καλά να περάσετε φιλαράκο. Όμως, μην παρασύρεσε. Οφείλεις να ξαναγυρίσεις... Τι τα θες τι τα γυρεύεις, αφού ούτε στο μάρκετ πας ούτε στο μπακάλικο θα πατήσεις. Κανένα ψητό, όμως, που θα σου σφάξει ο χασάπης, μπορεί να το "γονατίσεις".
Καλές βουτιές. Και καμία για μας που γυρίσαμε νωρίς.
Mes stin koultoura! Aziza Mustafa Zadeh i talantouxa kai mustiriakis omorfias paizei sto piano kai ermineyei mallon Bach edw, e? Vlepw kai pinaka tou Watteau!
H plaka einai oti skeftomoun ki egw an evaza ena kommati tis.
Anyway, eisai tyxeroulis pou pas diakopes kai di sta Kuthira. Tha prepei na einai very romantic ekei. Take care kai na eisai fronimos ekei. Gia ligo epikindyno se kovw, xexe! :-))
να περάσετε όμορφα
κρόππερ και σία
κι αν πάτε και στο λαφονησάκι,
αν δείτε μια εώρα μοναχική, σε κανα κέδρο στο σίμο, μακριά όμως από την κιτσαρία εστιατόριο ή το κουλτουρέ στα σαρακίνικα, αν λέω,
μοναχική,
εγώ θα είμαι, ο βίρτουαλ σκελετός μου να γράφει σα μηχανικό μολύβι το πρώτο και μόνο σοβαρό κάτι που έχει γράψει.
εκεί στη μέση ενός υπέροχου πουθενά.
πώς να είναι τώρα;
να μου φιλήσετε τα χρώματα, και να είσαστε καλά, όπου και να'σαστε, με όποιο όνομα κι αν είσαστε...:)
καλή αντάμωση!
Πολύ (μα, πάρα πολύ) συχνά νιώθω έντονο μπούχτισμα λόγω της ασφυκτικής κατάστασης στην πόλη, ονειρεύομαι καταστάσεις σαν αυτή που αναμένεις να βιώσεις (αν και οι δικές μου "φαντασιώσεις" εκτυλίσσονται σε λιγότερο "πολιτισμένο" περιβάλλον) και αναρωτιέμαι: θα μπορούσα να αντέξω στην (θεωρητικά) πολυπόθητη απομόνωση, χωρίς πληροφοριακά ερεθίσματα (π.χ. ειδησεογραφία, για να μπορώ να σιχτιρίζω) και , γενικότερα, χωρίς "πολιτισμό"; Εδώ τίθεται το φλέγον ζήτημα της διάκρισης (ή, καταχώρισης) των αναγκών σε τεχνητές και πηγαίες. Αν και προτιμώ να μην έχω προσδοκίες (για να μην απογοητεύομαι), εντούτοις, σου εύχομαι να πραγματωθούν οι δικές σου - τουλάχιστον για τις ημέρες στο νησί. Άλλωστε, φαίνεται πως ξέρεις πού βαδίζεις...
Ωχ!!! Και πάλι ωχ!!! Ήταν πάντα τώρα θα γίνει φόρτωμα!!Τώρα που θα μπλέξεται και οιδυό μαζι ,ζήτω πού καϊκαμε. Καλά να περάσεις.
Να μου προσέχεις τη συντροφιά σου.
Και όλα όσα λες, είναι υπέροχα.
Και μένα μ αρέσουν, αλλά καμιά φορά είναι κουραστικά, γιατί ενώ έχεις λίγους ανθρώπους γύρω σου, έχεις να μοιράσεις πολύ χρόνο με τον καθένα.
"Καμιά φορά" λέω, όταν θέλεις να τελειώσεις ένα ωραίο βιβλίο λ.χ.
Τι να κάνω, το βιβλίο, μου έχει γίνει η δεύτερη εαυτή μου.
Πήγα και γω μια μέρα Κεφαλονιά, έτσι όπως πετάχτηκα στο Βόλο και πήρα δύναμη από τα πατρογονικά μου εδάφη.
Μεγάλο πράγμα αυτή η αίσθηση της ρίζας σου. Με αγκαλιάζει πέρα για πέρα.
Πρέζα,
Γητεύτρια,
Numb,
Αργοναύτη,
Vain,
Abttha,
Alterapars,
Νίκο,
Ange-ta,
Όλοι έχετε έναν καλό λόγο και μιά ευχή. Μου ομορφύνατε το ταξίδι...
Σας ευχαριστώ πολύ και θα σας σκέπτομαι.
----------
Γουφάκο,
Σού 'ρχομαι.
Στο Ληξιαρχείο μιας μικρής κοινότητας μπορείς να δεις και διορθώσεις. Όταν γινόταν λάθος στην ημερομηνία λ.χ., συμπλήρωναν:
1757, μηνί Αβγούστω 28, κατά το βραδάκι.
Επέστρεψε από την αλιν ζοίν ο Μιχαίλιος Μουάτζος ηγηίς.
Και την επόμενη μέρα, αφού το είχαν τσεκάρει καλά, ξανάγραφαν:
1757, μηνί Αβγούστω 29.
Σήμερις ο Μιχαίλ απόθανε οριστικώς.
Άντε, καλοτάξιδοι νά 'μαστε!
Κι εγώ αυτά τα μέρη θέλω να γνωρίζω!!! καλή ξεκούραση και καλές διακοπές !!!
Μην ξεχνάς: Όταν "βουτάμε" στη θάλασσα αφήνουμε το λαπ-τοπάκι μας στην αμμουδιά. Δεν το παίρνουμε μαζί μας. Εντάξει:
Συγνώμη για το ορθογραφικό μου λαθάκι του προηγούμενου σημειώματος. Αβλεψία.
Να περάσεις από του Μηνά.
(Θαυμάσιο φρέσκο ψάρι!!!)
Να δώσεις χαιρετίσματα στην Ραϊσα.
Και στον Κουασιμόδο.
Η Ραϊσα είναι ένα λυκόσκυλο, που μαλώνει συνεχώς με τον γλάρο Κουασιμόδο.
Θα ήθελα να ξαναπάω σ’ αυτόν τον τόπο και να τον βρω έτσι όπως τον άφησα.
Είμαι σίγουρος ότι θα περάσεις θαυμάσια.
Ελπίζω να τα βρεις (τα Κύθηρα)…
Shades,
Θα προσπαθήσω.
Ευχαριστώ.
Αργοναύτη,
Δεν βουτάω στη θάλασσα τότε.
Δαιν ποιράζη γεια το λαθθως.
Βαγγέλη,
Που είναι ο Μηνάς;
Καλησπέρα! Εαν σου αρέσει να κάνεις διακοπές σε ήσυχα μέρη με πλακόστρωτους δρόμους, όπου μόνο ποδήλατο χωράει να περάσει, με κατάλευκα σπίτια, με μπακάλικα και φούρνους και ότι άλλο ξεχασμένο απο καιρό, τότε να πας στην Νίσυρο!
Δημοσίευση σχολίου