Bar-άγκα: Αυτό το βάρος

B a r - ά γ κ α

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

.
.
.

Όρμησε τρέχοντας στο μπαρ, σαν κυνηγημένος. Έτρεμε και τα μάτια του είχαν μαύρους κύκλους. "Έν' αψέντι" είπε, άφησε τη βαλίτσα του στο πάτωμα και σωριάστηκε σ' ένα σκαμπώ μπροστά απ' τον πάγκο.
Τον πλησίασα. Είδα τα χείλη του που τρεμόπαιζαν. "Τί να κάνω, τί να κάνω μ' αυτό το βάρος;" μονολογούσε. Τον πλησίασα, έριξα μια ματιά στη βαλίτσα και είπα: "Λυπάμαι, δεν έχω αψέντι. Να φέρω κάτι άλλο, ρακί, τσίπουρο, γκράπα ..." άρχισα ν' αραδιάζω ποτά. Εκείνος κρατούσε το κεφάλι του στα δυο του χέρια, σκυφτός, λυπημένος ... "ένα ρακόμελο" είπε, πριν αφήσει τα δάκρυα να βρέξουν το πρόσωπό του.
Τού 'βαλα ένα μπότζι, σπιτικό, που μού 'χε στείλει ένας φίλος Αμοργιανός κι έφερα τη μπουκάλα κοντά. Δεν θα τον έπιανε το πρώτο. Ήπιε ακόμα ένα και σταμάτησε να τρέμει.

"Τί σε τρώει;" τον ρώτησα
"Τον έχασα. Πάει. Έφυγε ο Φραντς."
Δεν είχα καταλάβει. Δεν ήξερα για ποιόν μιλούσε, αν ήταν σκύλος και τον έχασε ή ... αν ήταν άνθρωπος, δικός του.
"Τί θα κάνω τώρα ... Τί ασήκωτο βάρος. Ήθελε να τα κάψω, να τα εξαφανίσω, μου τό 'χε πει, αλλά ... δεν ξέρω. Είναι τόσο ωραία, τόσο καλογραμμένα. Κρίμα δεν είναι;"
Άνοιξε την βαλίτσα, κοίταξε γύρω να σιγουρευτεί ότι δεν τον βλέπει κανείς και μου τά 'δειξε. Πήρα στα χέρια μου μια σελίδα κι άρχισα να διαβάζω: "Όλα είναι ανώφελα. Όταν δεν μπορώ να κυνηγήσω τις ιστορίες μες στις νύχτες, δραπετεύουνε και χάνουνε τον δρόμο τους."

Ήταν όλα εκεί. Τα γράμματα στην Φελίτσε, στη Μιλένα και στη Ντόρα. Και το γράμμα στον πατέρα. Ένα δέμα με χειρόγραφα, που στην πρώτη σελίδα είχε γραμμένο με μεγάλα γράμματα "Η Δίκη" κι ένα παλιό όλο διορθώσεις με τίτλο "Ο Πύργος". Κι άλλα πολλά, κομμάτια από τετράδια και σκόρπια φύλλα. Άρχισε πάλι να τρέμει. Ίδρωσε. Έβγαλε ένα μαντήλι να σκουπίσει τον ιδρώτα και τα δάκρυα. Από την τσέπη του έπεσε μια κόλα χαρτί. Την σήκωσε και την άφησε στον πάγκο. Άρχισα να διαβάζω, δύσκολα, γιατί το χαρτί είχε τσαλακωθεί, είχε ξετυλιχθεί και ξαναδιπλωθεί αμέτρητες φορές κι είχες πολλούς λεκέδες. Από δάκρυα, από απόγνωση. "Η Διαθήκη μου" έγραφε. "... κι ό,τι γραφτά μου βρεις μετά τον θάνατό μου, να τα κάψεις όλα. Δεν επιθυμώ να κυκλοφορήσουν ποτέ. Φραντς."

Διπλός ο πόνος, διπλό το βάρος. Ένας φίλος χάθηκε, αλλά είναι τόσο κρίμα!

"Έν' αψέντι ακόμα" είπε με σβηστή φωνή. Το χρειαζόταν. Τί να του κάνει απόψε το ρακόμελο;
"Κοίτα", του είπα. "Καλό αψέντι, απ' τον τόπο σου, τσέχικο, έχουν έδω παραδίπλα στο Cafe de l' Enfer. Εκεί πήγαινε και θα την βρεις την άκρη. Θα σε φωτίσει ο Αυγερινός, θα σου μιλήσει ο Αποσπερίτης. Πήγαινε."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μαξ Μπροντ (1884-1968)
Γερμανόφωνος, εβραϊκής καταγωγής,
λογοτέχνης και κριτικός, γνωστός
–πέρα από το συγγραφικό του έργο–
για την στενή φιλία του με τον Κάφκα
και τη συνεισφορά του στις μεταθανάτιες
εκδόσεις των μυθιστορημάτων του.
----------------------------------------

---------------------------------------
"Ακούγεται" ο Van Morrison,
από τον δίσκο "The Healing Game" (1997),

στο "This Weight"

This weight is weighing on my heart
This weight is tearing us apart
This weight is weighing on my soul
And it just won't leave me alone

You know I'm talking about this weight
You know I'm talking about this weight

In the neighboorhood people watching me
Got to move to protect my sanity
Anonymity is all I want you see
You may think it's mediocrity, but

You know I'm talking about this weight
You know I'm talking ahout this weight

And this Hollywood ain't no good
I would rather be like Robin Hood
If I could only loose this...

You know I'm talking about this weight
You know I'm talking about this weight

And this Hollywood ain't no good
I would rather be like Robin Hood
If I could only loose this...

You know I'm talking about this weight
You know I'm talking about this weight