... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007

Hermann Broch

Αγκρίκολας εκ γενετής, άνθρωπος που αγαπά την ειρήνη της επίγειας ζωής, άνθρωπος που θαν του ταίριαζ' απόλυτα μια λιτή και στέρια ζωή στους κόλπους μέσα της κοινωνίας του χωριού, άνθρωπος που η ίδια του η καταγωγή θα είχε αποφασίσει να του επιτρέψει να μείνει, να του επιβάλει να μείνει, και που, σε μοίρα υπείκοντας ανώτερη, δεν τού 'χε μήτε να φύγει επιτρέψει απ' την πατρίδα του, μήτε να μείνει εκεί: εξοστρακίσει τον είχε, διώξει τον είχε η μοίρα του από το Κοινόν, από την κοινότητα: τον είχε εξορίσει στην πιό γυμνή, στην πιό τρομερή και στην πιό άγρια μοναξιά του ανθρώπινου τσούρμου, τον είχε κυνηγήσει απ' την απλότητα της ρίζας του και τον είχε φτάσει πέρα μακριά, στην ποικιλία που στιγμή δεν παύει να διπλώνεται και να πτυχώνεται, κι όποτε συνέβαινε να μεγαλώνει σε μήκος κάτι (μ' αυτόν εκεί τον τρόπο) ή σε πλάτος, δεν ήταν άλλο παρά η απόσταση απ' την πραγματική ζωή, μιάς κι αυτή ήταν η μόνη που μεγάλωνε στ' αλήθεια: μέχρι τα όρια των χωραφιών του είχε απλώς περπατήσει, στου βιού του απλώς το περιθώριο είχε ζήσει ο ποιητής: στασιό δεν είχε, δεν έβρισκε στασιό, έφευγε το θάνατο, το θάνατο εγύρευε, εγύρευε το έργο, το έργο τό 'φευγε, ερωτάρης ναι, ξεφωλεμένος πάλι, πλάνητας των παθών τού μέσα και τού έξω κόσμου, της ζωής του της ίδιας μουσαφίρης. Και σήμερα, στο τέλος σχεδόν των δυνάμεών του, στο τέλος του φευγιού του, στων αναζητήσεών του το τέλος,πολεμήσαντας εντός του κι έχοντας πάρει την απόφαση οτ' είναι έτοιμος για τον αποχαιρετισμό, μέσα του πολεμήσαντας για χάρη αυτής της ετοιμότητας κι έτοιμος να πάρει επάνω του την έσχατη αυτή μοναξιά και να περιπατήσει το μέσα του δρόμο της επιστροφής σ' αυτήν, σήμερα η μοίρα, τώρα δηλαδή, μ' όλη της τη βία η μοίρα και μ' όλη της την ισχύ τον είχε γι' άλλη μια φορά κουρσέψει, τού 'χε γι' άλλη μια φορά απογορεύσει την απλότητα της ρίζας του, την απλότητα της μέσα του ζωής, τον είχε βάλει πάλι έξω απ' τον δρόμο της επιστροφής, τον είχε ρίξει ξανά στο στρατί της ποικιλίας του όξω κόσμου, τον είχε ακόμα μια φορά πετάξει στο κακό πού 'χε σκιάσει ολόκληρη τη ζωή του, ναι, σήμερα ήταν σα να τού 'χε στερήσει η μοίρα άλλη μιά μοναδική λιτότητα: τη λιτότητα όχι του θανάτου, μα τη λιτότητα του πεθαμού ...

Τώρα που διαβάσατε μια φορά το παραπάνω κείμενο, κλείστε τη μουσική και κάντε τον κόπο και ξαναδιαβάστε το φωναχτά. Πιάστε το ρυθμό του κι απαγγείλτε το σαν ποίημα. Μη δίνετε προσοχή στο νόημα, τελειώνοντας θα το έχετε κατανοήσει, ακούστε τις λέξεις, ακούστε το νερό που κυλάει, δείτε το ποτάμι που χύνεται, πότε λίγο αργά, πότε λίγο γρήγορα, πότε ορμητικό στη θάλασσα. Δείτε τη θάλασσα, απολαύστε το τοπίο, κλείστε τα μάτια, νιώστε.
Κι αν χρειαστεί, ξαναδιαβάστε το, απαγγείλετέ το τρίτη και τέταρτη φορά. Όσο να γίνει δικό σας, όσο ν' αγαπήσετε τον κόπο που κάνετε, όσο να κερδίσετε το χρόνο που χάσατε ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου, ώρα 1:50
Προσθέτω το σχόλιο της Abttha,
γιατί είναι ακριβώς αυτό που σκέφτομαι,
αλλά δεν μπόρεσα να γράψω:

τον κερατά το μεταφραστή!
μου 'ρθε κάτι σαν εγκεφαλικό, σταμάτησα να διαβάζω για να μείνω με την πρώτη γεύση μιας γλώσσας που σε τινάζει σα να σε βγάζει μέσα απ'το νερό, ένα πρωί, και σ'αφήνει στον ήλιο να στεγνώνεις, με πλήρη επίγνωση ότι σε κουμαντάρει, δε σ'αφήνει το μυαλό να ξελασκάρει με τίποτα,
σε βάζει στο μονοπάτι και πας, λες και σου φόρεσε χαλινάρι!
και κυβερνάει τον αναγνώστη, σα πράμα, που'ναι ψάρι μέσα στο νερό, καθώς διαβάζει!
φεύγω δεν τ'αντέχω να'ναι τόσο καλός, ζηλεύω!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ήταν έν' απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες του "Βιργιλίου Θάνατος" του Hermann Broch, σε μετάφραση Γιώργου Κεντρωτή, από τις εκδόσεις Gutenberg, στη σειρά "Orbis Literae".
Είχα κάνει, παλιότερα, μια πρώτη παρουσίαση της σειράς, η οποία αποτελείται από ακρογωνιαίους λίθους της δυτικής (κλασικής) πεζογραφίας και για την οποία θέλω ν' αφιερώσω, σιγά-σιγά, αρκετά σημειώματα.

Το "Βιργιλίου Θάνατος" είναι ένα έργο (μυθιστόρημα) του Broch 750 σελίδων που διαβάζεται μονορούφι, σαν ποίημα. Είναι ποίημα και γι' αυτό δύσκολα μεταφράσιμο. Κατατάσσοντάς το στα πεζογραφήματα, είναι σα να κλέβεις από τον ποιητικό ρυθμό του συγγραφέα και από τον μόχθο του έλληνα μεταφραστή. (Άλλωστε, το θέμα του καθιστά το έργο συναφές με τα έπη.)
Ο Hermann Broch (1886-1951) άρχισε να γράφει το "Βιργιλίου Θάνατος" (der Tod des Vergil) το 1936. Αν και είχε διαμορφωθεί ήδη από το 1937 ως μυθιστόρημα σε τέσσερα μέρη, η επεξεργασία του τελείωσε το 1944. Σχεδόν παράλληλα, απ' το 1939, άρχισε να μεταφράζεται στ' αγγλικά, με συνεχή παρακολούθηση του μεταφραστικού έργου από τον συγγραφέα. Μάλιστα πρώτα, Δεκέμβριο του 1944, κυκλοφόρησε η μετάφραση αυτή και κατόπιν, Φεβρουάριο του 1945 το γερμανικό πρωτότυπο.
Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 2000. Πάλι καλά! Ο Γιώργος Κεντρωτής ξεκίνησε την μετάφραση τον Δεκέμβριο του 1991 και τελείωσε τις διορθώσεις τον Σεπτέμβριο του 1999. Δεν μπορώ να έχω άποψη για το γερμανικό πρωτότυπο, αλλά όλων οι γνώμες συγκλίνουν ότι πρόκειται για ένα σπάνιο αριστούργημα. Αριστούργημα και το μετάφρασμα, τόσο ώστε να λειτουργεί αυτόνομα σαν πρωτότυπη δημιουργία. Από τα λίγα έργα που δεν σταμάτησα ποτέ να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω, συνεχώς, κι έχω τη γνώμη ότι όσα βιβλία κι αν διαβάζουμε, όσο κι αν αγχωνόμαστε να προλάβουμε την σύγχρονη και τεράστια παραγωγή (χωρίς αποτέλεσμα), σ' αυτά τα μετρημένα κλασικά έργα πρέπει ν' αφιερώνουμε χρόνο και να επιστρέφουμε συχνά. Οδυσσέας, Μόμπυ Ντικ, Δον Κιχώτης, Θεία Κωμωδία, Όμηρος, Γκαίτε, Σαίξπηρ, οι Ρώσοι, οι αρχαίοι έλληνες τραγωδοί, κι άλλοι ακόμη που ο καθένας μας έχει ξεχωρίσει. Το διάβασμά τους δεν σταματάει ποτέ. Είναι η μεγαλύτερη (και η πιό οικονομική) απόλαυση. Είναι ανάγκη. (Χώρια που μας παρέχει κι ένα κριτήριο να ξεχωρίζουμε τα διαμάντια από τα σκουπίδια της σύγχρονης παραγωγής).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Χέρμαν Μπροχ γεννήθηκε την 1. 11. 1886 στη Βιέννη.
Η οικογένειά του είναι μια ευκατάστατη εβραϊκή οικογένεια
(ο πατέρας του Josef Broch έχει βιομηχανία υφαντουργίας)
Ο Χέρμαν, μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, από το 1904
ως το 1906 σπούδαζε σε τεχνικό κολέγιο με ειδικότητα την
υφαντική και για πολλά χρόνια ( ως το 1927) εργάστηκε στο
εργοστάσιο της οικογένειας.
Κατά τον πρώτο παγκόσμιο
πόλεμο ήταν στον
Αυστριακό Ερυθρό Σταυρό.
Στην Βιέννη ο Μπροχ γνωρίζεται με τους Robert Musil
και Rainer Maria Rilke.
Γνωρίζει, επίσης, την περίφημη Milena,
γνωστή από
την αλληλογραφία της με τον Κάφκα.
Το 1927 το εργοστάσιο της οικογενείας Μπροχ πωλείται
και ο Χέρμαν Μπροχ, σαράντα χρονών πλέον, αφιερώνεται
στο γράψιμο και στις σπουδές .
Από το 1926 ως το 1930
σπουδάζει στην Βιέννη
μαθηματικά , φιλοσοφία και ψυχολογία,
αλλά τελικά τον κερδίζει
η λογοτεχνία.
Το 1928 ξεκινά τους "Υπνοβάτες", που εκδίδονται το 1931.
Είναι μια τριλογία,
που καλύπτει 40 χρόνια (1880 - 1920)
γερμανικής
ιστορίας. Ένα μυθιστόρημα για την παρακμή και την
αποσύνθεση των αξιών, όπου
η μυθιστορηματική αφήγηση
συναντά την ποίηση και την φιλοσοφία, το οποίο αποδεικνύεται

προφητικό έργο. Ο ναζισμός εδραιώνεται στην Γερμανία και
μετά την προσάρτηση της Αυστρίας το 1938, ο Μπροχ
συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.
Σώζεται με την παρέμβαση
των φίλων του και με την βοήθεια του
Τζαίημς Τζόυς
και άλλων συγγραφέων.
Φεύγει για το Λονδίνο, μετά Σκωτία
και τελικά, το 1939, καταλήγει
στην Αμερική, στο Νιου Τζέρσεϋ .
Το 1945 δημοσιεύεται το "Βιργιλίου Θάνατος" που δίνει νέα ώθηση
στη λογοτεχνική έκφραση
. Παράλληλα γράφει άρθρα , δοκίμια και ποιήματα
Στην Αμερική περνά δύσκολα χρόνια. Τα δυο έργα του δεν φέρνουν
χρήματα.
Το επόμενο βιβλίο του " Οι Αθώοι" είναι ένα
ιδιότυπο μυθιστόρημα , που ο Μπροχ συνθέτει
προσθέτοντας
εμβόλιμα σε πέντε παλιά του αφηγήματα , που
αναθεωρεί,
έξι καινούρια και τρία ποιήματα.
Είναι ένα βιβλίο, ουσιαστικά,
γραμμένο
μέσα σε διάρκεια 35 χρόνων. Από το 1913 ως το 1948.
Ο Μπροχ παντρεύτηκε δυο φορές. Την πρώτη το 1909
στη Βιέννη και τ
ην δεύτερη το 1949 στην Αμερική.
Τις παραμονές μιας επίσκεψης στην Ευρώπη παθαίνει
καρδιακή προσβολή.
Πεθαίνει στο New Haven στις 30.5.1951
Μετά το θάνατό του δημοσιεύτηκε το τελευταίο του μυθιστόρημα
" Ο Εκμαυλιστής".
Το 1999 κυκλοφορούν τα έργα του " Ψυχική
Αυτοβιογραφία
" και "Η αυτοβιογραφία ως πρόγραμμα εργασίας ".
Στα άπαντα του περιλαμβάνονται ποιήματα, δοκίμια, άρθρα, θεατρικά,
αλληλογραφία και κείμενα ψυχανάλυσης .
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν:
1. Οι Υπνοβάτες ( τριλογία )
Μετάφραση : Κώστας Κουντούρης
Εκδόσεις : Μέδουσα - 1987
2. Βιργιλίου Θάνατος
Μετάφραση : Γιώργος Κεντρωτής
Εκδόσεις : Gutenberg - 2000
3. Οι Αθώοι
Μετάφραση : Νίκος Λίβος
Εκδόσεις : Κριτική - 1989
4. Τσερλίνε (Ένα διήγημα απ' τους Αθώους )
Μετάφραση : Γιώργος Κόκκινος
Εκδόσεις : Κριτική - 1988
5. O Χόφμανσταλ και η εποχή του (δοκίμιο)
Μετάφραση: Δημ. Πολυχρονάκης
Εκδόσεις: Πατάκη - 2003
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο (και συνμπλόγκερ) Γιώργος Κεντρωτής γεννήθηκε το 1958 στους Μολάους Λακωνίας. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Είναι καθηγητής Θεωρίας της Μετάφρασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και ζεί στην Κέρκυρα.

22 σχόλια:

Γουφ είπε...

AMAN ΑΔΕΡΦΕ, ΜΕ ΠΕΘΑΝΕΣ, ΤΙ ΚΑΨΟΝΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ....Α ΠΑ ΠΑ ...ΠΑΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΣΩ ΝΑ ΚΣΕΚΟΥΡΑΣΤΩ.-

μαριάννα είπε...

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση cropperaki μας! Να η αξία της καλής παρέας. Η ανταλλαγή γνώσεων. Καλή και η ανταλλαγή απόψεων, αλλά αυτή των γνώσεων την βρίσκω πιο... ενδιαφέρουσα. ;)
Και χωρίς να θέλω να βλογήσω τα μπλογκογένια μας, η μετάφραση Κεντρωτή, αποτελεί εγγύηση αναγνωστικών απολαύσεων, με ή χωρίς μουσική, φωναχτή ή σιωπηρή ανάγνωση, νηστικοί ή φαγωμένοι. Μόνο ένα ποτήρι εκλεκτό παλιό κρασί, ίσως, θα μπορούσε να επιτείνει την απόλαυση...
Καλημέρα βρε! Πάντα τέτοια! ;)

μελονικος είπε...

Γαμότο μου ,όταν με έστελνε ο πατέρας μου σχολείο , μετρούσα τα σπουργίτια στην αυλή. Θα μπορούσα να γράφω και εγώ τέτοια ωραία και να παίρνω τα μπράβο των κοριτσιών.

Unknown είπε...

τον κερατά το μεταφραστή!
μου 'ρθε κάτι σαν εγκεφαλικό, σταμάτησα να διαβάζω για να μείνω με την πρώτη γεύση μιας γλώσσας που σε τινάζει σα να σε βγάζει μέσα απ'το νερό, ένα πρωί, και σ'αφήνει στον ήλιο να στεγνώνεις, με πλήρη επίγνωση ότι σε κουμαντάρει, δε σ'αφήνει το μυαλό να ξελασκάρει με τίποτα,
σε βάζει στο μονοπάτι και πας, λες και σου φόρεσε χαλινάρι!
και κυβερνάει τον αναγνώστη, σα πράμα, που'ναι ψάρι μέσα στο νερό, καθώς διαβάζει!
φεύγω δεν τ'αντέχω να'ναι τόσο καλός, ζηλεύω! :)

ange-ta είπε...

το διάβασα δις,
Εχω διαβάσει και τα βιβλία που λές ότι πρέπει να τα διαβάζει και να τα ξαναδιαβάζει κανείς.
Σε όλα συμφωνώ, αλλά αυτός ο Οδυσέας ρε γαμώτο στο λαιμό μου έχει καθήσει.
Τον διάβασα, από καθήκον, αλλά, μόνο μία άκατασχετη φλυαρία θυμάμαι.
Ο Γιώργος Κεντρωτής έχει τρία μλόγκ.
Εχει αφήσει κόμεντ και σε μένα, για τον Σολωμό.

Γουφ είπε...

Tωρα μεπιασε το φιλοτιμο και θα ΜΕΤΑΦΡΑΣΩ κι εγω κανα ΔΙΚΟ ΜΟΥ εργο
να δουμε ΝΙΚΟ τι θα πουνε τα κοριτσια. Απο ακατανόητο θα το κανω ... ασύληπτο.

Ανώνυμος είπε...

Το σημειώνω κι αυτό για τη ...σύνταξη, όταν θα υπάρχει άφθονος χρόνος.

cropper είπε...

Γούφα μ'
Κουράστηκες αγορίνα μου;
Φαίνεται άργησες να πιάσεις ρυθμό και το απάγγειλες πολλές φορές.
Ε, δεν ήταν ανάγκη να το διαβάσεις όλο, όσο άντεχες καημένε.

Τα έργα σου και οι ημέρες σου δεν μεταφράζονται. Φρόντισε να τα αναδιατάξεις ή καλύτερα πιάσε 'κείνη την παλιά μέθοδο της αντιστροφής, μήπως και βγάλεις νόημα.

cropper είπε...

Γητεύτρια
Επιμένω. Απαγγελία χωρίς μουσική τρεις φορές τη μέρα. Το κρασί προαιρετικό, μην πνιγούμε κιόλας.

Στα λίγο πιό σοβαρά:
Ανταλλαγή γνώσεων επί των απόψεων και αντίστροφα. Αυτό κάνουμε πάντα. Το ενδιαφέρον είναι σχετικό.
Καληνύχτα.

cropper είπε...

Νίκο μ'
Παραπονιάρη, τα μπράβο των κοριτσώνε τά 'χεις στο τσεπάκι εσύ.

cropper είπε...

Άμπθα
Εγώ να δεις πόσο σε ζηλεύω. Τί σχόλιο ήταν αυτό, ρε παιδί μου; Θα το περάσω μπροστά στο ποστ. Ήθελα να μπορούσα να είχα γράψει ακριβώς αυτά. Έτσι ακριβώς: σε κουμαντάρει, σε βάζει στο μονοπάτι και πας ...

cropper είπε...

Ange-ta
Μη μου λες τον Οδυσσέα ακατάσχετη φλυαρία. Πες ότι θες, έχω ακούσει όλα τα θετικά και τα αρνητικά για τον Οδυσσέα και τον συγγραφέα του, αλλά "ακατάσχετη φλυαρία" είναι πολύ βαρύ.

Το Βιργιλίου Θάνατος τελειώνει με την φράση: [ο λόγος του ποιητή] τού ήταν ασύληπτα άρρητος, διότι ήταν λόγος ευρισκόμενος επέκεινα της γλώσσας.-
Ισχύει το ίδιο και για τον Οδυσσέα.
Θα τα πούμε σε μελλοντικό σημείωμα για τον Τζαίημς Τζόυς.

cropper είπε...

Αργοναύτη μ'
Τόσο νωρίς που άρχισες να ψήνεσαι με την σύνταξη, θα μαζευτούν πάρα πολλά και θα βαρυγκομάς να τα προκάνεις.

Φκιάξ' ένα μπλογκ σε λέγω, να οργανωθείς από τώρα.

Unknown είπε...

καλημέρα κροππέριε και παρέα
δεν είμαι μεταφράστρια, αλλά επειδή έχω ένα αλοίθωρο μάτι κι ένα μάτι επίσης αλοίθωρο αλλά προς άλλη κατεύθυνση, μ'αυτά τα δυο μάτια κατάφερα να επιβιώσω, προσπαθώντας να δω πού είμαι;!
το ένα, αλλά δεν ξέρω ποιο από τα δυο, μ'έστειλε σ'ό,τι μπορείς να το δεις κι έτσι και γιουβέτσι, έτσι κι αλλιώς...
φαντάσου κάτι: σπας πέτρες, γίνεται άμμος...
κι η άμμος γίνεται γυαλί, το βάζει ο νους σου;
έτσι, μπορεί σκόνη να είναι η μετάφραση, και να πρέπει να την καθαρίσεις και να βάλεις στη θέση της μιαν άλλη, αλλά είναι και παραθύρι η άτιμη, όταν είναι ωραία...
σαν αλοίθωρη που'μαι, μ'αρέσει να κοιτάω μεταφράσεις και πρωτότυπα.
δε σπούδασα μετάφραση
έκανα όμως το ντοκτορά μου σε μια μετάφραση, τρελό δεν είναι; φαγώθηκα με μεταφράσεις στη ζωή μου, κάτι σαν εκκρεμές.
κι έκανα μια μοναδική μετάφραση στη ζωή μου...
μετέφρασα τον άδωνη, μια μικρή ποιητική συλλογή.
η μετάφραση είναι μια ερωτική πράξη, και μετά η μετάφραση σηκώνεται και φεύγει, κι εσύ μένεις με τον πόθο να την είχες κάνει καλύτερη, να την είχες βαστήξει περσότερο, να είχες καταλάβει καλύτερα, γιατί κάθε ανάγνωση σου βγάζει κι άλλα κι άλλα κι άλλα περιστέρια...
σε μένα αυτή η ερωτική πράξη βάσταξε δεκαπέντε χρόνια ΚΑΙ, ο άδωνης μου είχε δώσει το βιβλίο το 1986 ή 85, κι εγώ κατάφερα να απαγκιστρωθώ το 2003! το αστείο και σημαδιακό είναι ότι την προηγούμενη που κυκλοφορούσε το βιβλίο με τη μετάφραση, έχανα το πρωτότυπο (όμως η μετάφραση είναι διγλωσση, κιέτσι το κείμενο σώθηκε, εξαντλημένο και με κλειστό τον εκδοτικό του πια, και με τη σκέψη του άδωνη ότι η συλλογή αυτή έχει συμπεριληφθεί σε μιαν άλλη μεγαλύτερη, καλά, ποτάμι η ιστορία...
τι να πω, το αγαπάω αυτό το θέμα τρομερά...

Vrakas Kostas είπε...

Κατ αρχας,μπηκα να πω μια ταπεινη καλησπερα στον..cicciolina μετά συγχωρήσεως!!Ομολογω δεν περιμενα τετοιο..βαθος!!!
Σοβαρα τωρα,οταν αρχισα την μπλογκογραφια,το εκανα περισσοτερο για ..χαβαλε που λετε και εσεις στην Ελλαδα!Ποτε δεν περιμενα πως θα εξελιχθει ετσι και πως θα γνωρισω τοσους σπουδαιους ανθρωπους εδω μεσα!
Δεν περιμενα καν πως,θα ερχοταν μια μερα,που θα διαβαζα και θα γνωριζα εδω μεσα,αποψεις..που ξεπερνουν τον ΚΑΖΑΜΙΑ!
Ζω μονιμα αγαπητε Κροππεριε στην Γερμανια,τα τελευταια 20 χρονια της ζωης μου! Ελληνικα αρχισα να γραφω
παλι τους τρεις τελευταιους μηνες!Δυσκολευουμαι παρα πολυ!Με την ορθογραφια σε πρωτο και με την ..μεταφραση της σκεψης μου απο την Γερμανικην στην Ελληνικην!
Το αναφερω αυτο,γιατι πολλοι δεν μπορουν να καταννοησουν,πως αμα ζεις χρονια σε ενα αλλο τοπο,δεν μιλας μονο την γλωσσα αυτη, αλλα σκεφτεσαι κιολας σ αυτη!
Αυτα επι του παροντος!
Την μεταφραση του Κου Γεωργιου Κεντρωτη δεν την διαβασα!Ετσι δεν μπορω να εκφερω γνωμη!
Διαβασα πολλακις ομως το αυθεντικο!
Ειναι οντως φοβερο!Ειδικα ο μονολογος του..πεθαινοντος!
Ουτως η αλλως,δυσκολη η Αυγουστιανη εποχη!Καθοτι βρισκεται στο τελος της εδω και εμφανιζεται μια καινουργια με..καθαρα ορατη την επιρροη της θρησκειας!
Και το οτι δεν ειναι ..σημερινο εργο..καθιστα ακομη πιο δυσκολη την μεταφραση του!
Μπραβο λοιπον στον μεταφραστη Κο Κεντρωτη!
Υγ..το αθροισμα των..ετων μας,δινει ολοστρογγυλο ..αιωνα,αμα εισαστε 52!!Τα σεβη μου..νεαρε!!

cropper είπε...

-> vrakas kostas

Κώστα, καλωσόρισες. Χαίρομαι για την επίσκεψή σου και πολύ σύντομα θα ανταποδώσω. Θα είχε ενδιαφέρον, κάποια στιγμή, να διαβάσεις την ελληνική μετάφραση του Κεντρωτή και να κάνεις τη σύγκριση. Και, κυρίως, να μας μεταφέρεις τις εντυπώσεις σου.

Ελπίζω ότι δεν συμπεριλαμβάνομαι στους σπουδαίους που συνάντησες στις μπλογκογειτονιές. (Θα αδικηθούν οι πράγματι σπουδαίοι).

Πιστεύω ότι θα τα λέμε συχνά.

ΥΓ. Όχι και 52. Είμαι μόλις 51, αλλά και το 99, από μια άποψη ολοστρόγγυλο είναι.

cropper είπε...

abttha
δευτερολογούσα κι αλοίθωρη, γλυκειά Ελένη, πρέπει, όντως, να είναι μια ερωτική σχέση η μετάφραση. Γι αυτό και είναι δύσκολος ο χωρισμός - η ώρα που πρέπει να πεις "είναι έτοιμο". Ειδικά στη ποίηση.
Έχω μια πελώρια λαχτάρα να βρω τον Άδωνή σου. Δώσε μερικά στοιχεία.

Unknown είπε...

κροππέριε και ούλη η παρέα του!
σας παρακαλώ μπείτε στη σημερνή ανάρτησή μου και επιλέξτε ένα από τα δύο εξώφυλλα για ένα βιβλίο. η γνώμη όλων σας μετράει πολύ!

ATHENA είπε...

ΓΜΤ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΝΕ ΜΕ ΕΧΕΙ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΠΟΤΕ
ΕΝΩ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ

ΤΕΣΠΑ ΜΙΑ ΣΦΗΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΑΣ


ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΑΝΤ ΑΛΛΩΝ
ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΛΑΜΠΡΗ ΙΔΕΑ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΟΤΑΝ ΘΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ

ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑ ΦΑΑΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ …

(ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ, ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΣ;-)


ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Ξέρω ότι είναι τυπικούρα αυτό που θα γράψω, και μόνο ως τυπικούρα μπορεί να διαβαστεί. Δεν μπορεί να διεκδικήσει ως λόγος τίποτε περισσότερο. Εν τούτοις είναι έκφραση αληθινού αισθήματος, που διατυπώνεται με κάποια χρονική υστέρηση, επειδή τώρα μόλις το πήρα είδηση. Ευχαριστώ από καρδιάς και τον Κρόπερ και τους εκλεκτούς επισκέπτες του και σχολιαστές για τα κολακευτικότατα λόγια που είπαν / έγραψαν για την "μεταφραστική" αφεντιά μου. Ειλικρινώς χαίρομαι που η εργασία μου τούς άρεσε και που υπάρχουν (και) άνθρωποι που δεν απογοητεύθηκαν από την ανάγνωση του -προσφυώς χαρακτηρισθέντος- "τούβλου". Να είστε όλοι καλά: τα λόγια σας μου δίνουν δύναμη και για άλλα μεταφράσματα. Κυρίως δε επειδή είναι λόγια φίλων αγνώστων, και όχι φίλων γνωστών, και ως εκ τούτου δεν βγήκαν από "ποιάν τινά" -που έλεγαν παλιότερα- υποχρέωση στο πρόσωπό μου. Για την ακρίβεια δεν βγήκαν από στόματα, αλλά μέσα από καρδιές. Και τούτο είναι άκρως πολύτιμο.

cropper είπε...

Γιώργο Κεντρωτή,

Να ξέρατε μόνο, πόσες ευχαριστίες νοερές έχω κάνει για την μετάφραση αυτού του ακρογωνιαίου "τούβλου".

pandiony είπε...

α πα πα..

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb