Εκείνος: o πρώην-Γούφας. Ένας τύπος που αλλάζει συχνά τόπους, χρόνους κι ονόματα κι ωστόσο καταφέρνει να είναι πάντα ο ίδιος και το ίδιο γνήσιος.
και
Εκείνος: ο Σαλούβαρδος, αγνώστων λοιπών στοιχείων, πλην κάποιας υπόγειας (ή υποθαλάσσιας να πούμε καλλίτερα) σχέσης με τον σεναριογράφο.
Σενάριο, Σκηνοθεσία: cropper
Πρόκειται για τον ανόητο διάλογο δυο ανοήτων. Έχοντας την εντύπωση ότι ο ένας κατανοεί τον άλλον είναι ικανοί να συνεχίζουν επί μήνες. Κοινό τους πάθος το σκάκι σε μπουκάλι. Το έργο θεωρείται παταγώδης αποτυχία. Όχι τόσο παταγώδης, όσο αποτυχία. Μετά την παράσταση ο σκηνοθέτης δικαιολογήθηκε «με τέτοιο σενάριο, τι να κάνω; Προσπάθησα να το σώσω με μερικά εξωτερικά γυρίσματα, αλλά δεν σωζόταν με τίποτα». Ο σεναριογράφος τα έριξε στον σκηνοθέτη ότι του κατέστρεψε το σενάριο. Όσοι επιμένετε να παρακολουθήσετε το έργο, ποιο έργο δηλαδή, περί αεργίας πρόκειται, κάντε το με δική σας ευθύνη. Σας το λέμε ανοιχτά: Θα χάσετε τον χρόνο σας. Όχι σαν μια γνωστή μας, που πρώτα σας αφήνει να διαβάσετε τα κείμενά της και μετά λέει με ύφος ξανθό «Ξέρω χαζομάρες έγραψα».
Μια μέρα ο πρώην-Γούφας και ο Σαλούβαρδος αποφάσισαν να πάνε για σκι (ή ξε-σκι, δεν παίζει ρόλο). Αλλά επειδή το χιόνι το βρήκαν πουρέ, κάθισαν σ’ ένα παγκάκι που περνούσε κι άρχιζαν να παίζουν σκάκι στο μιλητό.
Εκείνος: Αχ, κούραση κι η σημερινή.
Εκείνος: Εμ, περνούν τα χρόνια, γέρο μου …
Εκείνος: Τι είναι η ζωή, φίλε, ε, τι είναι η ζωή!
Εκείνος: Μια μπύρα είναι.
Εκείνος: Ένα κονιάκ.
Εκείνος: Μια κούπα κρασί.
Εκείνος: Μια παρτίδα σκάκι.
Εκείνος: Ναι, μια παρτίδα σκάκι.
Εκείνος: Αρκεί να την παίξεις καλά. Χωρίς φόβο.
Εκείνος: Ναι, φουλ επίθεση.
Εκείνος: Ρουά …
Εκείνος: Ματ.
Εκείνος: Διότι, τι χρειάζεται; Ποιες οι βασικές μας ανάγκες;
Εκείνος: Λίγο νεράκι όταν διψάς …
Εκείνος: Λίγον ύπνο όταν νυστάζεις
Εκείνος: Κι αυτό είν’ όλο.
Εκείνος: Διότι, σκέψου να διψάς. Να διψάς πολύ και να μην έχεις νερό. Το μυαλό σου είναι συνέχεια κολλημένο εκεί. Στο νερό.
Εκείνος: Φυσικό δεν είναι;
Εκείνος: Σκέψου να ’σαι ξενυχτισμένος. Να νυστάζεις του κερατά. Θες να πάρεις έναν υπνάκο, δε θες;
Εκείνος: Ό,που να ’ναι, αρκεί να κοιμηθείς λίγο.
Εκείνος: Κι αν δεν σ’ αφήνουν;
Εκείνος: Γιατί να μη σ’ αφήνουν;
Εκείνος: Λέω, κι αν δεν σ’ αφήνουν, αν στο απαγορεύουν.
Εκείνος: Να μου απαγορέψουν τον ύπνο;
Εκείνος: Ναι ρε χάχα. Υπόθεση κάνουμε. Να σου απαγορέψουν τον ύπνο.
Εκείνος: Ε, τι. Πάλι θα ψάχνω να κοιμηθώ.
Εκείνος: Πάμε;
Εκείνος: Πάμε. Μ’ άρεσε το σκάκι. Να ξαναπαίξουμε αύριο.
Εκείνος: Εντάξει, αύριο, μετά τη λαϊκή.
Την άλλη μέρα βρέθηκαν στη λαϊκή
και ξανάπιασαν την κουβέντα. Στην λαϊκή πήγαιναν πάντα μασκαρεμένοι, γιατί κατά κάποιον τρόπο ανεξήγητο, ο μανάβης τους πετούσε τις ντομάτες με δύναμη στα μούτρα κι αυτό άρεζε στον κόσμο κι άρχιζαν να μαζεύουν τα λαχανικά τζάμπα. Δεν ήταν σωστό.
Εκείνος: Πάμε κάπου ήσυχα να παίξουμε καμιά παρτίδα;
Εκείνος: Φύγαμε. Αυτά τα γένια με ζεσταίνουν πολύ.
Κι΄ έτσι βρέθηκαν σ’ ένα κοντινό καφέ-μπαρ και στρώθηκαν στο σκάκι.
Εκείνος: Αυτό που έλεγες για τη νύστα.
Εκείνος: Τι, νύσταξες;
Εκείνος: Όχι ρε, σκεφτόμουνα χθες το βράδυ, ότι άμα σου λείπει κάτι, μετά σου γίνεται έμμονη ιδέα.
Εκείνος: Εξαρτάται τι σου λείπει.
Εκείνος: Βέβαια. Αν σου λείπει κάτι βασικό, να πούμε. Όπως ο ύπνος. Είναι αδιανόητο να σου απαγορέψουν τον ύπνο. Αφύσικο. Παράνομο είναι.
Εκείνος: Και βέβαια είναι παράνομο. Η υποχρεωτική αϋπνία είναι, λένε, από τα χειρότερα βασανιστήρια. Εγώ δεν θα άντεχα πάνω από δυο μέρες άυπνος.
Εκείνος: Εγώ ούτε δυο λεπτά.
Εκείνος: Χα, το ξέρω. Θα παίξουμ’ άλλη μία;
Εκείνος: …
Εκείνος: Ε, ξύπνα. Τι σκέφτεσαι;
Εκείνος: Να. Ποιες είναι οι βασικές ανάγκες σκέφτομαι. Που πρέπει όλοι να τις καλύπτουμε, γιατί χωρίς αυτές δεν επιβιώνεις. Που πρέπει να θεωρείται παράνομη η για οποιοδήποτε λόγο στέρησή τους ή, πολύ περισσότερο, η τιμωρία σου όταν τις καλύπτεις.
Εκείνος: Α, το πας αλλού.
Εκείνος: Όχι, δεν το πάω αλλού. Να παίξουμε άλλη μία; Πες μου, εσύ τι θεωρείς απαραίτητο για να επιβιώσεις, εκτός του νερού και του ύπνου που είπαμε;
Εκείνος: Το φαΐ.
Εκείνος: Καλά, εκτός κι απ’ το φαΐ.
Εκείνος: Το σκάκι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς σκάκι.
Εκείνος: Οι περισσότεροι όμως μπορούν. Άσε το σκάκι. Δεν είναι βασική ανάγκη. Άλλο;
Εκείνος: Το σεξ!
Εκείνος: Το σεξ ή τον έρωτα;
Εκείνος: Και τα δύο.
Εκείνος: Έλα, γεροξεκούτη. Άλλοι τους τα ’κόψαν και καταφέρνουν να επιβιώσουν. Κι άλλοι πεθαίνουν ανέραστοι σε βαθιά γεράματα. Άλλο;
Εκείνος: Τι άλλο ρε; Εδώ σου μιλάω για τον έρωτα κι εσύ μου λες, άλλο.
Εκείνος: Εντάξει. Μαμ, κακά και νάνι. Και σεξ, αλλά έχω μερικές αμφιβολίες για το τελευταίο.
Εκείνος: Γιατί έχεις αμφιβολίες;
Εκείνος: Να, εγώ για παράδειγμα δεν κάνω σεξ.
Εκείνος: Είσαι όμως ερωτευμένος.
Εκείνος: Ναι, είμαι.
Εκείνος: Και δεν κάνεις σεξ.
Εκείνος: Όχι.
Εκείνος: Ήξερα εγώ με τι μαλάκα έχω μπλέξει. Δε μου λες. Αν δεν ήσουνα ερωτευμένος θα έκανες σεξ;
Εκείνος: Ναι, μάλλον.
Εκείνος: Μάλλον ή σίγουρα;
Εκείνος: Μάλλον σίγουρα. Τι θες τώρα;
Εκείνος: Καλά, άμα σε πειράζει ας αλλάξουμε θέμα.
Εκείνος: Τι να με πειράζει ρε βούρλο. Δεν είπα ότι δεν μπορώ. Είπα ότι δεν θέλω. Πάμ’ παρακάτω. Για τις βασικές ανάγκες. Άλλο;
Εκείνος: …
Εκείνος: Γιατί δεν μιλάς; Τσατίστηκες ή μόνο για το σεξ θες να μιλήσουμε.
Εκείνος: Για τον έρωτα.
Εκείνος: Βρε μανία με τον έρωτα! Αφού δεν είσαι ερωτευμένος.
Εκείνος: Είμαι.
Εκείνος: Μπα; Με ποια;
Εκείνος: Με τον έρωτα.
Εκείνος: Να τα. Βραχυκυκλώσαμε. Κάνε μου μια χάρη. Ας αφήσουμε τον έρωτα. Για χάρη στο ζητώ. Θα μιλήσουμε άλλη φορά γι’ αυτόν. Τώρα προσπάθησε να σκεφτείς άλλες βασικές ανάγκες.
Εκείνος: «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα!»
Εκείνος: Α, γειά σου. Τώρα μάλιστα. Εδώ είμαστε. Γλώσσα και Ελευθερία. Τώρα σοβαρεύτηκες.
Εκείνος: Δεν σοβαρεύτηκα. Ήξερα ότι εκεί θες να καταλήξεις. Αλίμονο, τόσον καιρό σε ξέρω.
Εκείνος: Γιατί; Εσύ δεν πιστεύεις ότι Ελευθερία και Γλώσσα είναι σημαντικά; Είναι βασικά; Είναι ανάγκες;
Εκείνος: Το πιστεύω, αλλά μετά τον έρωτα. ΟΚ, δεν θα μιλήσουμε για τον έρωτα. Ας μιλήσουμε για την Ελευθερία.
Εκείνος: Και τη Γλώσσα.
Εκείνος: Και τα δυο μαζί;
Εκείνος: Γιατί, σε πειράζει;
Εκείνος: Μήπως τα μπερδέψουμε. Κοίτα, δεν μπορώ να μιλάω σοβαρά παίζοντας σκάκι. Δεν πάμε να συνεχίσουμε κάπου αλλού;
Εκείνος: ΟΚ, πάμε για καμιά μπύρα.
Σηκώθηκαν και περπάτησαν μέχρι την άκρη της πόλης. Κοντά στο ποτάμι υπήρχε μια καλή μπυραρία και στρώθηκαν αμέσως στην κουβέντα.
Εκείνος: Ωραία είναι ’δώ. Λοιπόν, συμφωνούμε ότι η Ελευθερία είναι βασική ανάγκη.
Εκείνος: Ναι, όπως το νερό και ο ύπνος.
Εκείνος: Δηλαδή, αν σου στερήσουν την ελευθερία δεν επιβιώνεις. Και είναι αδιανόητο, παράνομο, αφύσικο.
Εκείνος: …
Εκείνος: Τι; Δεν συμφωνείς;
Εκείνος: Να, σκέφτομαι τους φυλακισμένους.
Εκείνος: Δηλαδή;
Εκείνος: Στον φυλακισμένο έχουν στερήσει την ελευθερία, αλλά για κάποιο λόγο. Μπορεί να σκότωσε ή κάτι. Δεν μπορείς να πεις ότι παράνομα τον βάλανε φυλακή. Έγινε δικαστήριο και βρέθηκε ένοχος. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιβιώνει. Μέσα σε συνθήκες ανελευθερίας, αλλά επιβιώνει.
Εκείνος: Κάτσε. Ένα-ένα τα ζητήματα. Ας πάρουμε αυτόν τον φυλακισμένο. Συμφωνούμε ότι διψάει για ελευθερία;
Εκείνος: Φυσικά.
Εκείνος: Ότι στο μυαλό του έχει συνέχεια την ελευθερία, ότι είναι φυσικό όλη του η σκέψη να είναι στην απόδραση;
Εκείνος: Ναι, αλίμονο. Ποιος φυλακισμένος δεν ονειρεύεται την απόδραση ή την αποφυλάκιση;
Εκείνος: Ότι όσες φορές και ν’ αποδράσει, όσες φορές και να τον ξαναβάλουν φυλακή, φυσικό δεν είναι να θέλει να βγει πάλι;
Εκείνος: Φυσικό είναι. Διψάει και θα ψάχνει την ελευθερία του μέχρι να την βρει.
Εκείνος: Ε, αφού είναι φυσικό, τότε γιατί τιμωρείται η απόδραση;
Εκείνος: Γιατί τιμωρείται η απόδραση; Τι είν’ αυτά που λές. Δηλαδή τι θα ’θελες να λένε; Ορίστε, σας βάλαμε φυλακή, αλλά αν τα καταφέρετε και το σκάσετε δεν πειράζει. Φυσικό είναι. Δεν θα τιμωρηθείτε.
Εκείνος: Δεν θα με χάλαγε. Ας τον πιάσουν κι ας τον ξαναβάλουν μέσα χωρίς άλλη τιμωρία. Στο κάτω-κάτω οι φύλακες έχουν καθήκον να κρατάνε τους φυλακισμένους μέσα στη φυλακή. Όχι οι φυλακισμένοι. Αυτοί έχουν «καθήκον» να ψάχνουν την ελευθερία τους. Καθήκον, εννοώ, φυσική ανάγκη. Διψάνε.
Εκείνος: Μα δεν καταλαβαίνεις ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα; Στην κοινωνία που ζούμε …
Εκείνος: Άσε την κοινωνία κατά μέρος. Οι φυλακές δεν μετριούνται στα θετικά της κοινωνίας. Είναι αναγκαστικός θεσμός, κι αν θες να ξέρεις, κατά βάθος οφείλεται σ’ αυτή την επινόηση της κοινωνικής οργάνωσης ότι η ελευθερία του ατόμου ορίζεται από την ελευθερία του άλλου.
Εκείνος: Μα ναι. Η ελευθερία του ενός φτάνει μέχρι τα όρια της ελευθερίας του άλλου. Αλλιώς δεν γίνεται να υπάρξει κοινωνία. Δεν το παραδέχεσαι;
Εκείνος: Και ποιος σου είπε ότι υπάρχει σήμερα κοινωνία; Αλλά άσε, θα πάει αλλού η κουβέντα. Να γυρίσουμε στην έλλειψη ελευθερίας. Στον φυλακισμένο, όπως είπες. Ο φυλακισμένος, λοιπόν, όπως και τα σκλαβωμένα έθνη κι οι λαοί, διψάει για ελευθερία, αλλά επιβιώνει. Συμφωνούμε σ’ αυτό. Δεν πεθαίνει, παρά τις κραυγές «Ελευθερία ή Θάνατος», αντέχει και ζει.
Εκείνος: Ναι, αλλά συνεχώς διψασμένος.
Εκείνος: Συνεχώς διψασμένος και τιμωρούμενος γι’ αυτό. Καταλαβαίνεις γιατί;
Εκείνος: Μπαίνω στο νόημα. Γιατί αυτό που ενδιαφέρει να μείνει φυλακισμένο είναι το σώμα κατ’ αρχήν.
Εκείνος: Γιατί μόνο το σώμα φυλακίζεται.
Εκείνος: Γιατί την σκέψη δεν μπορούν …
Εκείνος: Κι αν το καταφέρουν …
Εκείνος: Τότε πράγματι ξόφλησες. Δεν επιβιώνεις.
Εκείνος: Τουλάχιστον όχι εσύ ο ίδιος. Κάποιος άλλος στο σώμα σου …
Εκείνος: …
Εκείνος: Τσιμπάει;
Εκείνος: Κάτι γίνεται.
Εκείνος: Είπαμε «πάρεξ Ελευθερία και Γλώσσα». Για την γλώσσα δεν μιλήσαμε.
Εκείνος: Πώς δεν μιλήσαμε; Όλα τα είπαμε. Θα γινόταν αυτή η κουβέντα χωρίς την Γλώσσα; Ούτε αυτή ούτε καμιά άλλη.
Εκείνος: Επομένως, η Γλώσσα είναι σπουδαιότερη της Ελευθερίας, ε;
Εκείνος: Σπουδαιότερη κι απ’ τον Έρωτα;
Εκείνος: …
Εκείνος: Αχ, κούραση κι η σημερινή.
Εκείνος: Εμ, περνούν τα χρόνια, γέρο μου …
Εκείνος: Τι είναι η ζωή, φίλε, ε, τι είναι η ζωή!
Εκείνος: Μια μπύρα είναι.
Εκείνος: Ένα κονιάκ.
Εκείνος: Μια κούπα κρασί.
Εκείνος: Μια παρτίδα σκάκι.
Εκείνος: Ναι, μια παρτίδα σκάκι.
Εκείνος: Αρκεί να την παίξεις καλά. Χωρίς φόβο.
Εκείνος: Ναι, φουλ επίθεση.
Εκείνος: Ρουά …
Εκείνος: Ματ.
45 σχόλια:
a p;istefto
xtes piga kai eida akrivos afto to ergo.
theatro alma
fotia kai nero
mia gynaika, dyo plevres tou kosmou, gia na emfanisoun mesa se dyo anthropous tis dyo atheates plevres tous,
se mia patrida (o nai, this is not a mistake, i moustaki, o nai)
skaki...
bonjour à tous, mon ordinateur ne veut pas changer d'alphabet.
Φίλαρχε Κώ Στή, γειά σου και χαρά σου
και σεσένα και στα ωραία κειμενά σου.
Όλοι ειμαστε φυλακισμένοι στον πλανήτη Γή. Αρα ολοι μπορουμε να ειμαστε ελευθεροι ακομα και μεσα στα πιο βαθεια μπουντρούμια. Και υπαρχει και μια βασικη αναγκη, οπως τις ονομάζεις, που κανεις δεν μπορει να την στερησει. Ο Ερωτας.
Αυτά ΜΟΝΟΝ. Ολα τα αλλα, λεπτομέρειες. Και η ΄΄γλωσσα΄΄ φερ ειπειν, Ερωτας ειναι.
--------------------
Αντε να δω ποτε θα ανταποδωσω ευχαριστως ανεβαζοντας ενα ποστάκιον περι Γουφοσαλούβαρδου....
και Κροππερόγουφα.
--------------------
ρε συ, αυτος με τα γυαλια στην πρωτη φωτο γιατί μου μοιαζει τοσο?
Α, καταλαβα...ΘΙα ειναι ο Ανώνυμος!
----------------------
[?]
Μιλαμε, μονο εσυ μπορουσες να γραψεις κατι τετοιο Κωστη!
Εχω λυθει στο γελιο με το ευρηματικοτατον "Κοινό τους πάθος το σκάκι σε μπουκάλι"
Γελαω ακομα!
Και ο Γουφας απαιχτος ειναι,με οποιο ονομα και σχολιο!
Θυμαμαι ηταν στις αρχες που πρωτοηρθα στο Μπλογκ σου,οταν ειδα την τελευταια φωτογραφια του σημερινου σου ποστ,λεγοντας πως εξηγεις στον Γουφα κατι για..το ποτο!Ειχα κολλησει και τοτε με το χιουμορ σου!
Να εισαι καλα και παντα τετοιες αναρτησεις λευτερες,με γλωσσα..με ερωτα..με σεξ και προπαντος ..με σκακι σε μπουκαλι!χα χα!
Καλο βραδυ!
-ABTTHA,
-Δεν είναι απίστευτο. Πολλοί αγαπούν το ... σκάκι.
-> ΑΝΔΡΟΓΥ,
-Δεν κατάλαβα πώς συνέβη, αλλά συμφωνούμε σε όλα. Λές να γερνάω κι εγώ;
-> KOSTAS,
-Δεν ξέρω αν παίζεις σκάκι.
Εγώ ξεκινάω πάντα με το άνοιγμα του μπεκρή. Κερδίζεις μόνο αν ο αντίπαλος απαντήσει με την άμυνα του τρελού.
μάτα, ματ.
αραβική λέξη.
νομίζω.
την καλημέρα μου κροππέριε!
Καλησπέρα, πολύ καλό το κείμενο.
Επίσης, ομοίως μεταφορικά,
μου θύμισε ένα στίχο από ένα παλιό τραγούδι συγκροτήματος Εκείνος και Εκείνος
"μες τα χειμωνιάτικα τα μπαρ..." δεν το θυμάμαι όλο το τραγούδι μόνο αυτό το στίχο, έχω στη μνήμη.
Καλή συνέχεια!
πάντως, αν ανέβαινε στο δηπεθέ μια χαρά παράσταση θα ήταν. θα ήταν σίγουρα καλύτερη από την τελευταία που είδα στην πόλη μας
περιττό να πω ότι τη δική μου τη σικελική άμυνα δεν μπορείς να την σπάσεις. αν τύχει και παίξουμε θα έχεις χάσει από τα αποδυτήρια, αγαπημένε Cropper
patrida η παρτιδα;
ελευθερία ή δικαιώματα;
φυλακισμένος ζεις, γιατι ελπίζεις να βγεις.
Με πολλά χωρίς ζεις.....
ας μην αξιωθούμε ποτε να αντέξουμε όσα μπορούμε να αντέξουμε
ange-ta
αν δεν μας συμβουν ωστε να τα αντεξουμε πως θα τα ξεπεράσουμε?
και αν δεν τα ξεπερασουμε πως θα ελευθερωθούμε?
Γειά σου ρε ABTTHA σάχισσα.
Εσύ κάποια σχέση πρέπει να έχεις με τον Αραβικό πολιτισμό,
νομίζω.
Καλημέρα όλη μέρα.
Για την SURREALIST
Τα χειμωνιάτικα μπαρ
-------------------------------
Καλλιτέχνης: Εκείνος και Εκείνος
Συνθέτης: Εκείνος και Εκείνος
Στιχουργός: Εκείνος και Εκείνος -------------------------------
Στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί
στην υγειά της μοναξιάς σου τώρα πίνεις
πόσο δύσκολο έχει γίνει να ξεδίνεις
στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί
Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ
ο χειμώνας δένει στην ψυχή σου
όμως σαν την άνοιξη θα 'ρθω
και θ' ανθίσω πάλι το κορμί σου
Γύρω πλήθος κι όμως είσαι στο κενό
μες στην τόση ζεστασιά τι ειρωνία
εσύ νοιώθεις πάλι να 'ρχονται τα κρύα
και κουμπώνεις της ψυχής σου το παλτό
Μες στα χειμωνιάτικα τα μπάρ
ο χειμώνας δένει στην ψυχή σου
όμως σαν την άνοιξη θα 'ρθω
και θ' ανθίσω πάλι το κορμί σου
--------------------------------
Καλή συνέχεια. Ευχαριστώ.
NUMB,
Ειδικά, αν ανέβαινε παράσταση με ηθοποιούς εμάς τους δυό. Πάταγο θα κάναμε.
Και την άμυνα γιατί να τη σπάσω;
Εγώ δεν έπαιζα ποτέ ανταγωνιστικό σκάκι. Μόνο μιλητό. Κάτι σαν τένις χωρίς μπαλάκι.
ANGE-TA,
Πατρίδες όλες.
Παρτίδα μία.
Δυστυχώς δεν μας αξίζει ν' αξιωθούμε.
ΑΝΔΡΟΓΥ,
Γουστάρω αισιοδοξία!!
Ξανάνιωσες εσύ.
Πολύ έξυπνος ο διάλογος ...Μου θύμισε μια εξαιρετική σειρά που παιζόταν παλιά στην τηλεόραση ."Εκείνος κι εκείνος" με τον Μιχαλακόπουλο και τον Διαμαντόπουλο (από τότε έχει να παιχτεί κάτι καλό στην τηλεόραση).
ΝΑΥΤΙΛΕ,
-Καλώς τον κι από δω.
-Αυτή την σειρά είχα κι εγώ στο μυαλό μου, άλλωστε ο τίτλος εκεί αναφέρεται. Μόνο το "Λουκά, μωρό μου" δεν χρησιμοποίησα. Βεβαίως, άλλο να γράφει ο Μουρσελάς (συγγραφέας της σειράς) κι άλλο ο cropper.
----------------------------
Αυτός ο στίχος του Α. Δημουλά που είχες στην προηγούμενη ανάρτησή σου "... -μια ιστορία ολόκληρη,
η ιστορία μας, από σπασμούς της μνήμης μου ασύνδετα εικονισμένη", αποτελεί, ίσως, την καλλίτερη διατύπωση / ορισμό της ουσίας του κυβισμού.
Πολύ καλό!
Σουρρεαλιστικό!
Παράλογο!
Εύγε φίλε cropper! Πάντα τέτοια!
Να σε πω;
Τι κάνει ο θείος Μαξ;
Γιατί στράβωσε;
Αι ρε πες τον να βγει στο καραούλι!
Να 'σαι καλά! Είσαι ωραίος!
Καλό σου βράδυ!
ελα κουμπάρε, αρκετά αυτολιβανιστήκαμε, παμ' παρκάτ'
αχ, ειπα να γραψω κι εγω ΚΑΤΙ για την κουμπαρία μας και σχεδον το εχω μετανοιώσει, πως να σε περιγραψω μπρε που εισαι ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ?
->SKOINOVATIS,
-Καλώς όρισες!
Ο θείος Μαξ, ο πρώην-Γούφας δηλαδή, τον τελευταίο καιρό βγαίνει ως "Ανδρόγυς". Τον συνάντησες ήδη κι εδώ και στο δικό σου και αλλού. Είναι ο άνθρωπος με τα 45 ονόματα. Αν και έχω μια επιφύλαξη ως προς το άνθρωπος. Μάλλον πρέπει να πω "ο περισσότερο απ' όλους άνθρωπος".
Ευχαριστώ.
ΑΝΔΡΟΓΥ,
πάντα βιαστικός!
(Και δεν την αντέχω την πίεση.)
Είδες όμως καλά λόγια που λέω για σένα (μπρος απ' την πλάτη σου)...
τέ λει ο!
όσο για όλα τα άλλα... με πρόλαβαν οι προηγούμενοι!!!
STARDUSTIA,
Στρατηγέ μου, σε περίμενα.
Σ' ευχαριστώ για την πιο γλυκειά, την πιο ευχάριστη επίσκεψη των τελευταίων ημερών.
ωωωω, καλέ μου cropper...
με κάνεις και κοκκινίζω...
και εγώ χαίρομαι πάρα πολύ που σε ξαναβρίσκω...
παράλογα όμορφο.Χαίρομαι που έπεσα στο μπλογκ σου.Επέτρεψε μου ένα λινκ..Χαιρετισμούς
Ντάαξ!
Τσεκάρισα!
ΑΝΕΣΤΗ,
Εγώ χαίρομαι για την επίσκεψη.
Καλωσόρισες κι ευχαριστώ για το link.
ΣΚΟΙΝΟΒΑΤΗ,
Σε τσεκάρισα που το τσεκάρισες, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι το σχόλιο σου απευθύνεται σ' αυτό το μπλογκ. Μήπως ήθελες να το γράψεις στου Ανδρόγυ και σε μπέρδεψε το "απορροφητικό" λινκάρισμα;
Γουφ!!! (πρώην)
Κύριε Κρόπερε Θεριστή (Παγερέ;) δεν πειράζει που είσθε μαύρος και μπαντ, κι ο Ο μπάμα μαύρος είναι και μπάμα, αλλά πάει για πρόεδρος.
Τις καλησπέρες μου και τα χρόνια πολλά μου (αν είστε εκείνος). Ρουά, αν δεν είστε εκείνος εκείνος αλλά ο άλλος εκείνος.
ΜΙΛΤΙΑΔΗ, πρώην Μαύρε Γ.,
Σίγουρα. Καθόλου δεν πειράζει. Προσωπικά, μόνο οι φακές μου πέφτουν καμιά φορά βαριές. Τίποτ' άλλο. :)
Ευχαριστώ δι' ευχάς
και ματ
προς εκείνους.
γεια σου ξάδερφε
πως να είσαι ελεύθερος χωρίς έρωτα. Το κορμί με τουτα και με κείνα πορεύεται ο νους όμως πεθαίνει. Πως να δεις το Πήλιο χωρίς έρωτα, πως να πιείς καφέ στην παραλία, ανούσια είναι όλα και κλίνεσαι και κλαις τη μοίρα σου και ξανά ψάχνεις για ανάγκες και άλλα, χωρίς έρωτα όμως τι να βρεις.Οι απαντήσεις έχουν μία και μόνο κατεύθυνση.
Την καλησπέρα μου! Ευχαριστώ!
Y.Σ. Ιδιαίτερη ησυχία, χμ :}!
Δε μου λες φίλε Cropper: Το σενάριο είναι θεατρικό ή κινηματογραφικό; Για να ξέρουμε πότε θα αλλάξει έργο. Τη Δευτέρα ή στο τέλος της σεζόν;
ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΙΔΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΠΛΟΚ!
ΚΟΡΠΡΕΡ, ΔΕ ΠΙΣΤΕΒΩ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ! Α ΠΑ ΠΑ...
κωστάκη, πάμε μια βόλτα...
διάλειμα είναι. χτες βράδυ κουβέντιαζα κι ήμουνα λάιβ. τόσο κουβέντιαζα που έχασα εντελώς την παρτίδα, αφέθηκα τόσο πολύ που ελευθερώθηκε το μυαλό ακόμα κι απ'αυτήν την ξανθιά του εγρήγορση
οι φύλακες, που λέγαμε...
έχω ένα γούνινο παλτό, πήγα τώρα και το βαλα πάνω στο σεραφείμ που κοιμάται, είναι κι αυτό από αλλού, σαν κι εμάς, γι\αυτό ζεσταίνει αλλιώς
λοιπόν οι φύλακες δεν ήτανε πια στη σωστή τη θέση; δεν υπήρχανε;
δε μου λες; 'δεν είμαι στη σωστή τη θέση' και 'δεν υπάρχω', είναι κείνος και κείνος; δλδ είναι εκείνος κι εκείνος, ή έτσι είναι;
δε μίλησες βέβαια γι'αγάπη, που την έχουμε όλοι ανάγκη, αλλά μίλησες για σεξ και για έρωτα. κάτι είπατε.
ωστόσο κάπου είναι κι αυτή, σε μια παιδική ηλικία βαλμένη, -έλα, μην αργείς, θα πάμε βόλτα είπαμε, η κυρία καίτη η δασκάλα μας κουβεντιάζει, κι εμείς θα είμαστε ανενόχλητοι να διασχίζουμε την αυλή του σχολείου χέρι χέρι και να κάνουμε βόλτες-
κωστή,
χτες αφέθηκα να μην καταλαβαίνω πια τίποτα. τι όμορφα που ήταν! κι ο άλλος εκείνος δεν τον πολυπείραζε που τον έβαζα να μου λέει όλο ξανα και ξανά ό,τι ήθελε να πει...
ωραία βόλτα κωστή, σα μια παρτίδα σκάκι σε μπουκάλι
κι ο ανηψιός σου κι ο γιος μου το γράψανε, έλεγε ο σεραφείμ στην πρώτη δημοτικού, τι έγινε το μπουκάλι που έπεσε στη θάλασσα; πήγε στο βυθό.
ο βυθός έκρηξη είναι; φαντάζεσαι κωστή ότι η έκρηξη είναι ο βυθός; το φαντάζεσαι, ε; -πάμε πιο κάτω, η αυλή του σχολείου είναι τεράστια, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι να την φτάσει την άκρη, κι εμείς είμαστε πιασμένοι χέρι χέρι, όχι, αυτή την όμορφη στιγμή έχεις απλώσει το χεράκι σου στον ώμο μου κι εγώ το ίδιο, κι έχει λιακάδα και μιλάμε κι οι άλλοι γελάνε μα τι μας νοιάζει, η δεσποινίς καίτη κουβεντιάζει και η κυρία πονηρία δεν έχει ακόμη μπει να κάνει μάθημα σε κανέναν μας, αν και πάντα δύο 'εκείνος κι εκείνος', μένουν έξω από την τάξη, τιμωρημένοι, και δεν ξέρουν πόσο τυχεροί ήταν κι είναι τιμωρημένοι
κοιμήθηκα λοιπόν χωρίς φύλακες, απλά έκλεισα τα μάτια, κι ήταν ίδιο σαν να ήταν ανοιχτά μόνο που ήταν κλειστά γιατί έτσι τα ήθελα
ξεφοβήθηκα γούφα.
και θα σου πω ένα μυστικό. ξανθιά, ναι, αλλά βαμμένη από αίμα είμαι ξανθιά, γι'αυτό και το όνομα μη θαρρείς, μόνο μη λες, λάθος δεν είναι, μιλιές μικρές είναι. καλές είναι.
ξεφοβήθηκα, κι έστρωσα να κοιμηθώ με μια βόλτα χωρίς φύλακες, με μιαν άφεση χωρίς υπόνοιες, μια γαλάζια άφεση. το πρωί ήρθε από παντού. κι ακόμα κουβεντιάζει κωστή η κυρία καίτη, ωραία είναι, είμαστε ελεύθεροι
είχε βρέξει τη νύχτα,
η πρώτη τάξη έσταζε, μας μετέφεραν στο νηπιαγωγείο, είμασταν όλα μαζί, κολλητά τα θρανία. χα! η πρώτη ορθογραφία ήταν. κοίταξα από σένα. η ορθογραφία κι εγώ, δυο ξένοι. κι εσύ έγραφες γιατί είσουν δίπλα μου. κι εγώ έγραφα γιατί διάβαζα εσένα.
τώρα είναι η πρώτη φορά που όλο το μακρυνάρι το διάβασα! κι ας βγει η κυρία καίτη να πει ό,τι θέλει. εγώ έχω βάλει όλες τις λέξεις σου στο καλαθάκι μου και τις τρώω.
ΕΞΑΔΕΛΦΗ,
Ναι, συμφωνούμε ως προς τις απαντήσεις.
Στις ερωτήσεις;
SURREALIST,
Ησυχία πολλή.
Ηρεμία καθόλου.
Καλή συνέχεια!
ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ,
Καλά, το άλλαξα να μην γκρινιάζεις.
ΑΝΔΡΟΓΥ,
Είδες τί περίεργες είναι αυτές οι συμπτώσεις;
ABTTHA,
Τί ατυχία. Χτύπησε κουδούνι. Θα μιλήσουμε στο επόμενο διάλειμμα.
θα περιμένω να χτυπήσει κουδούνι, να ξέρεις, θα συναντηθούμε στην πόρτα.
(ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΤΥΧΕΣ ΤΟΝ ΣΩΣΙΑ ?!)
ΕΞΑΙΡΕΤΟ!
ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΑΜΥΔΡΑ ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΕΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΠΟΝΗΜΑ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΣΕ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΤΑΙΝΙΑΚΙ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ: ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΣΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑΙΝΙΑΚΙΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΝΙΣΕΤΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΧΡΟΝΟ
ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΑΝ ΣΟΥΞΕ ΕΙΝΑΙ ΓΚΑΡΑΝΤΙ!
Ελενίτσα συγγνώμην. Με «ν» που σ’ αρέσει. Περίμενες πολύ. Αλλά η κυρία Αλέκα μ’ έβαλε επιμελητή και δεν βγήκα στο διάλειμμα. Ήταν η πρώτη μου φορά. Ποτέ δεν έχω μπει επιμελητής, ποτέ σ’ άλλο σώμα, ποτέ απουσιολόγος, ποτέ δεν είπα προσευχή, ποτέ δεν κράτησα σημαία. Ποτέ δεν ήμουν καλός ή κακός, αλλά πάντα, πάντα υποφερτός. Πάντα κωστής και πέτρινος. Ε, ευκαιρίας δοθείσης, επιμελήθηκα, απουσιολόγησα και αναγκαστικά μπήκα σε ξένο σώμα. Να προσευχηθώ, για να είμαι πάντα έτσι. Ποτέ πρώτος και ποτέ τελευταίος. Κρυμμένος στο πλήθος. Ανώνυμος.
Να σου πω κι εγώ ένα μυστικό. Όχι πέτρινος. Μονάχος. Μοναξιά είναι το υλικό μου. Γι αυτό δεν είχα να ξεφοβηθώ. Αν και «εκείνος» δεν φοβίζει. Γράφοντας, τον εαυτό σου σε κάνει να φοβηθείς. Και μιλώντας, σε ξεφοβίζει. Είναι μάστορας μεγάλος σ’ αυτό.
Κι έτσι όπως έχω το χέρι μου στον ώμο σου, θα σου πω πως τα παίρνω όλα πολύ στα σοβαρά, τα παίρνω επάνω μου. Δες την ακροστιχίδα του ανώνυμου στην «ευτυχία;» και θα καταλάβεις.
Ναι. Δεν μίλησα γι’ αγάπη. Ποτέ δεν γράφω γι’ αυτήν. Δεν μου φτάνουν οι λέξεις. Θυμάσαι το ποίημα που διάβασα στη γιορτή τον Οχτώβρη;
θα ’θελα να ’ταν ζωγραφιές
με χρώματα οι λέξεις
αχ και να ήταν μουσικές
τα λόγια στο χαρτί
με πινελιές να πω αγάπη μου
σε σένα και στους άλλους
να ξεχωρίζουν της καρδιάς
τα λόγια απ’ του μυαλού
Πάρε κι άλλα σποράκια. Είναι ωραία να μοιράζεσαι λέξεις. Σε γαληνεύει. Τις ακούς κι ονειρεύεσαι. Σαν τον ύπνο ενός παιδιού κάτω απ’ τη γούνα.
Χτυπάει κουδούνι. Πάντα στα διαλείμματα ζούμε …
ATHENA,
Τί πολύ-πολύ ευχάριστη έκπληξη!
Έπρεπε να παίξω "γούφα" για ν' αποσπάσω σχόλιο, έτσι;
Δημοσίευση σχολίου