Πιο κοντά μου, όπως πάντα, ο Μόμπι-Ντικ. Πάνω του ακουμπούσαν τα Άσματα του Μαλντορόρ.
Μπροστά μου είχα ανοιχτόν τον "Επαναστατημένο Άνθρωπο". Έψαχνα το κεφάλαιο που αναφέρεται στον Λωτρεαμόν. Σηκώνω το κεφάλι μου και κάνω refresh στη σελίδα του περίπατου. Ένα καινούργιο σχόλιο εμφανίζεται. Η πρόσκληση του Ναυτίλου, η οποία μου παράγγελνε να πάω στη σελίδα 123 του βιβλίου που βρίσκεται πιό κοντά μου και ν' αντιγράψω τρεις προτάσεις. Από την έκτη ως την όγδοη.
Σκέψη πρώτη: πολύ ευγενικό που με προσκάλεσε.
Σκέψη δεύτερη: να πως βγαίνει εύκολα ένα ποστ.
Σκέψη τρίτη: Ευτυχώς, πρόλαβα να κλείσω το Βιργιλίου Θάνατος. Για να συναντήσεις την επόμενη τελεία, πρέπει να διαβάσεις πέντε-έξι σελίδες.
Albert Camus, λοιπόν, Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μτφ. Τζούλιας Τσακίρη, εκδ. Μπουκουμάνη-1971, σελ. 123, περίοδος έκτη, έβδομη και όγδοη:
6η. Ο σουρρεαλισμός λοιπόν είναι κάτω απ' τις διαταγές μιας ανυπομονησίας.
7η. Ζει σε μια κάποια κατάσταση πληγωμένης οργής, αλλά και συνάμα μέσα στην αυστηρότητα και την περήφανη αδιαλλαξία που προϋποθέτουν μια ηθική.
8η. Από τις αρχές του ο σουρρεαλισμός, ευαγγέλιο της αταξίας, αντιμετώπισε την υποχρέωση να δημιουργήσει μια τάξη.
Σκέψη τέταρτη: Η μετάφραση θα μπορούσε να είναι και καλλίτερη.
Σκέψη πέμπτη: Θα χτυπήσω τις χορδές της Surrealist. Έχω σίγουρο και ουσιαστικό σχόλιο.
Σκέψη έκτη: Ατομικές προσκλήσεις δεν θα σταλλώσι, γιατί βλέπω ότι όλοι σχεδόν οι φίλοι έχουν ήδη προσκληθεί. Όποιος θέλει παίζει και ξαναπαίζει.
(Samy Charnine: A day in the clouds)Σκέψη έσχατη: Είναι ακόμη Σαββατόβραδο και είναι πάντα ακόρεστο.
Καληνύχτα σας.
21 σχόλια:
Εχω κοντά μου το "Football factory" (εργοστάσιο ποδοσφαίρου) του John King που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις οξύ. Λοιπόν:
"Ο κακομοίρης είχε γονατίσει στην άσφαλτο με τα χέρια τεντωμένα σαν τον εσταυρωμένο και τρεις-τεσσερις "αγρότες" τον κλοτσούσαν εναλλάξ στο κεφάλι. Έτρεξα κοντα του και χτύπησα τον πρώτο στο πρόσωπο, όμως ένα μουνί με πήρε παραμάζωμα και έσκασα με το κεφάλι σε μια τσιμεντένια κολώνα. Ζαλίστηκά, έπεσα κάτω και ούτε που θυμάμαι πόση ώρα τις έτρωγα".
Όπως πάντα ευρηματικός και απολαυστικός !
NUMB,
στο μπογκ βρε παιδί μου, όχι στα σχόλια. Τέλος πάντων, θα ρωτήσω την οργανωτική επιτροπή, αν ειναι έγκυρη η συμμετοχή σου.
ΝΑΥΤΙΛΕ,
Απόλαυση είναι το διάβασμα. Από κει και τα όποια ευρήματα ...
Ευχαριστώ.
ναι, σωστά, μόλις τώρα κατάλαβα την χαζομάρα που έκανα. αυτό έπρεπε να το αναρτήσω στο μπλογκ μου. ναι. μάλλον με συνεπήρε το παιχνίδι και λειτούργησα εντελώς παρορμητικά, σόρρυ γι αυτό
πάντως, μου έκανε εντύπωση που δεν επέλεξες τη σελίδα 123 του "μόμπι ντικ". το βιβλίο του Camus θα είναι ένα από το επόμενα που θα διαβάσω (αν το βρω βέβαια, ελπίζω να κυκλοφορεί ακόμη)
αυτά τα ακόρεστα Σαββατόβραδα...ναι, είναι καλύτερα να κάθεται κάποιος μέσα. ας πούμε, εγώ βγήκα νωρίς με μια παρέα και το σκυλομετάνιωσα, ας πρόσεχα. πάλι έχασα χρόνο από τη ζωή μου γμτ. δε βαριέσαι...
Φιλαράκι Cropper είσαι πολύ σωστός παίκτης, "η μπάλα κάτω και με την μία"
Καλή επιλογή και καλό χιούμορ!
Σε ανακαλύπτω σιγά σιγά...
Η θεία κωμωδία πολύ ωραίο blog!
Κάνε λίγο υπομονή και συνέχισε να γράφεις.
Δεν είναι η επισκεψημότητα το ζητούμενον, αυτή θα έρθει και θα φύγει, σημασία έχει η έκφραση, η επικοινωνία...η αγάπη
Να 'σαι καλά και να 'χεις ένα καλό βράδυ!
ΚΩΣΤΑ,
Παίξ' το (γράψ' το δηλ.) με δικά σου λόγια. Βάλε λεζάντες. ΔΕν είδα πουθενά να απαγορεύεται :))
ΣΚΟΙΝΟΒΑΤΗ,
Ευχαριστώ.
Το έχω ξαναγράψει ότι η Θεία Κωμωδία θα είναι ένα "προβληματικό" μπλογκ.
Όχι λόγω των λίγων επισκεπτών, αλλά λόγω της έλλειψης χρόνου. Απαιτεί περισσότερο από το χρόνο που μπορώ να διαθέσω και δεν θα συγχωρούσα στον εαυτό μου την προχειροδουλειά πάνω σε πολυαγαπημένα και κλασικά κείμενα. Γι' αυτό έγινε ξεχωριστό μπλογκ. Ενώ εδώ, παίζουμε πιό ελεύθερα...
Έχεις δίκιο με τον χρόνο
Ποτέ δεν φτάνει!
Δεν χρειάζεται να κάνεις προχειροδουλειά, απλά,
κάνε λιγότερες αναρτήσεις...
Μα, κράτα το.!
ΔΟΚΙΜΙΟ
Ιορδάνης Μαρκουλάτος
Σώμα και νόημα
εκδ. Παπαζήση, σελ. 224
101 σελίδες μετά
«Ακόμα και όταν το νόημα είναι χαραγμένο στην πέτρα όπως οι πτυχές ενός κίονα ή η μορφή ενός γλυπτού, δεν είναι οριστικό και άκαμπτο. Μπορεί να συνιστά κάλεσμα, υπόνοια, παραίνεση, επίκληση. Μπορεί να προσανατολίζει πρωτογενώς προς κάποιο ιδεώδες ζωής, τον νοητικό - ψυχικό μου κόσμο και πριν από αυτό, τις εκφραστικές συσπάσεις του ίδιου μου του σώματος, τη δυναμική υπαρκτική μου προδιάθεση». Αντλώντας από τη σκέψη του Μορίς Μερλό-Ποντί και του Πιερ Μπουρντιέ ως προς την κατανόηση του σώματος, ο συγγραφέας αναφέρεται στις διεργασίες ενσωμάτωσης, ή αλλιώς σωματικής οικειοποίησης των κοινωνικών δομικοτήτων ως κεντρικής παραμέτρου μιας κοινωνικής οντολογίας.
Θα είναι η επόμενη ανάρτηση... ευχαριστώ
σουρ-ρίαλ συννενόηση, όλα καλά, άραγε εί μ αι? (αστειεύομαι)
ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
Καληνύχτα...!
SURREALIST,
Και βέβαια ενσωματώνεται το νόημα. Και με τη σειρά του, το σώμα εκφράζει τον σκεπτόμενο εαυτό, αν και όχι με την διαφάνεια του αυθόρμητου λόγου.
Ο συνδυασμός τους, λόγου και σωματικής κίνησης ή στάσης δίνει την πιο καθαρή εικόνα. Όπως στην αγορά, όπως στη συνέλευση.
Κι όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τα μπλογκ και το ίντερνετ, ας το έχουμε υπόψη μας. Μισερή σχηματίζεται η "εικόνα" μας. Τουλάχιστον ας μην είναι παραπλανητική. Γι' αυτό η χαρά μου είναι μεγάλη όταν γνωρίζω και ταυτίζω τον Γούφα με τον Γιάννη, για παράδειγμα.
Περιμένω με ανυπομονησία την ανάρτησή σου.
ΚΑΛΑ ΟΛΑ!
Συμφωνώ απολύτως
Μισερή σχηματίζεται η "εικόνα" μας. Τουλάχιστον ας μην είναι παραπλανητική.
Όλα πολύ καλά! Πάντα σ΄ευχαριστώ!
σκεψη τριακοστη
η περιεργεια σκοτωσε τη γατα.
Ο ...μαϊντανός τώρα, ξέρεις γιατί ηρθα;
Για να μαγευτώ, απογειωθώ, να υποκλιθώ και γιατί όχι να προβληματιστώ από την απάντηση της ψυχής που αναφέρεις: "...Θα χτυπήσω τις χορδές της Surrealist. Έχω σίγουρο και ουσιαστικό σχόλιο"
Καλό σου απόγευμα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πολύ όμορφο παιχνίδι αυτό..
Καλημέρα!! Όλα σωστά και όμορφα, ευχαριστώ για το σχολιασμό και δίπλα, ήθελα να κάνω κάτι καλύτερο για τον φίλτατο cropper σε κοινή μας ανάρτηση,αλλά και αυτή μου άρεσε και δεν την απαξιώνω, διότι είναι ανταλλαγή ουσίας.
Καλή συνέχεια!
[ωραίο το απόσπασμα. μήπως όμως είστε λίγο αυστηρός με την κρίση της μετάφρασης -κατόπιν αντιπαραβολής με το πρωτότυπο προφανώς- καμωμένης από άνθρωπο ερωτευμένο με -και άρα σεβόμενο μέχρις αμαρτίας- τις λέξεις; καμμιά φορά το να 'σκαλώνουμε' γιά να ακολουθήσουμε την σκέψη του/της συγγραφέα, είναι και το ζητούμενο. λέω :-)]
O λεγόμενος σουρεαλισμός ούτε ορίζεται ουτε περιγράφεται. Ουτε καν απο τον Καμύ.Οτι ειχε να πει περι σουρεαλισμού αυτος, το ειπε 18 μολις χρονών γραφοντας τον Καλλιγούλα, οταν τον εβαλε να υποφέρει ανυπόφορα επειδή δεν μπορουσε να αγγίξει με το χερι την Σελήνη. Δεν ειναι σχολή της τεχνης ουτε ψιμίθιον επι των παρειών ωραίων κορασίδων αλλα η απλή και άδολη ανάγνωση της ιδιας της ζωής και της περιρρεουσας πραγματικότητας χωρις τα φίλτρα τα οποία αναγκαστηκά χρησιμοποιούμε ωστε να καταστεί αποδεκτό το ανεξήγητο. Τα φίλτρα της παραδοχής μιας ανερμήνευτης πραγματικοτητας. Φιλτρα τα οποια θα συντελεσουν στην κοινη αποδοχή μιας παραδεκτής γλώσσας προς συνενόηση μεταξυ μας.
Ποια μεγαλειωδέστερη
''σουρεαλιστική'' εικόνα λοιπόν απο το μήλο το οποιο ξεκολάει απο τη μηλιά πίπτων επι της κεφαλής του Νευτωνος? Αμέσως ομως επεμβαίνει η λογική, ανακαλύπτει τον λεγόμενον νομον της βαρυτητος και ολα [?] τακτοποιούνται. Τον σουρεαλισμό μονον να τον ΒΙΩΣΕΙ μπορει καποιος. Αρνούμενος μετα βδελυγμίας την ετικετα του σουρεαλιστη. Την αφήνει για τους καλλιτεχνίζοντας και τους κριτικίζουντας. Συγνώμη, τωρα παω αυλή, να ακουμπίσω το φεγγάρι.
ΥΣ
δυστυχως αυτο το ειδος μπλόγκιν, εννοώ γενικως, σε ολα τα μπλογκς, ΔΕΝ προσφερεται ουτε για διαλογο ουτε για ανταλλαγή αποψεων, οθεν, ειπε ο καθενας το μακρυ του, λεω κι εγω το κοντό μου, και παμε αυριο για αλλο θεμα.
== Απ’ ό,τι βλέπετε ξανασυνδέθηκα. Έχω ίντερνετ, ουάου ==
ΑΝΔΡΟΓΥ, τέλειωσες μάλλον άδοξα. Σ’ έφαγε η περιέργεια.
Άρχοντα ΣΑΡΓΩΝΑ, άρχισες μάλλον ένδοξα, αλλά θα σε φάει κι εσένα ο κουμπαράκος μου ο Γούφας.
Πολύ καλά όλα αυτά περί σουρεαλισμού. Έτσι είναι. Φαίνεται ότι η προοπτική της περιδιαγραμμάτου διάλεξης εις απορούσας μαθητρίας, σου ανέβασε ΚΑΙ το ηθικό. Κι έτσι ανεβασμένος μας γύρισες απ ό,τι είδα… Ναι, ξέρω. Δεν υπάρχει τέχνη και μη γελάς σαρδόνια.
SURREALIST, πόσα ευχαριστώ σου χρωστάω;
ΓΛΑΡΕΝΙΑ, καλά να περνάς και να μας έρχεσαι, γιατί εμένα με πιάνει ίλιγγος όταν σ’ επισκέπτομαι. Διαβάζω το ποστ, αλλά δεν μπορώ να διαβάσω μια κατοστάρα σχόλια κι έτσι φεύγω χωρίς μια λέξη.
ROADARTIST, τα ίδια και σε σένα. Χάος στα σχόλια.
KOSTAS, φίλε Κώστας, τι να πω μετά από μια βδομάδα. Στα τσίπουρα …
SENSUALMONK,
Καλώς ήρθες κι ευχαριστώ. Η επιλογή του αποσπάσματος δεν ήταν δική μου. Καθορίστηκε από τους όρους του παιχνιδιού. Ήμουν τυχερός που «έπεσα» στον Καμύ, το σύνολο της σκέψης του οποίου ήταν διαμάντι.
Κατά τη γνώμη μου, νομίζω, μου φαίνεται, θεωρώ, έχω την άποψη, υποθέτω, ότι όλες οι προηγούμενες εκφράσεις, εισαγωγικές των σκέψεων που διατυπώνουμε, είναι περιττές, αφού έτσι κι αλλιώς, στη συνέχεια τις δικές μας σκέψεις διατυπώνουμε.
Θέλω να πω (άλλη εισαγωγική έκφραση κι αυτή) πως το ότι έκρινα την συγκεκριμένη μετάφραση -και όχι την μεταφράστρια που δεν γνωρίζω, αλλά δεν αμφιβάλω καθόλου ότι είναι παθιασμένη- έγινε με δικά μου κριτήρια, τα οποία δεν είναι κατ’ ανάγκη γενικότερης αποδοχής. Άλλωστε, πρόκειται για μετάφραση που κυκλοφόρησε το 1970. Τότε μου είχε φανεί μια χαρά.
Εντέλει, έχεις δίκιο. Το καλλίτερο εχθρός του καλού διότι.
Δημοσίευση σχολίου