... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Δευτέρα, Απριλίου 14, 2008

Ώρα να φεύγω

my name is dick, moby-dick



"Η αλήθεια υπάρχει.

Το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί."

Όμορφη κουβέντα. Το είπε κι ο Λαζόπουλος αφού. Χαριτωμένη ρήση του Braque, κυκλοφορεί σαν κινέζικη παροιμία, αν και μοιάζει περισσότερο με γιαπωνέζικο χαϊκού.

Ημιτελές χαϊκού.

Δηλαδή σχεδόν ακριβές. Κάτι σαν τους νόμους του Νεύτωνα. Δηλαδή λάθος, αλλά δε βαριέσαι. (Βέβαια, το λάθος για την αλήθεια είναι ψέμα, δεν είναι; - την έκανα και την ατάτστ κουέστιον μου.) Χοντρικά, τη δουλειά τους την κάνουν. Στο περίπου, αλλά με τον Χάιντεγκερ και τον Σρέντιγκερ ούτε μπιλιάρδο δεν θα παίζαμε. Ενώ με τον Νεύτωνα βγαίνει καμιά καραμπόλα.

Κι έτσι ζεσταινόμαστε με κάτι τέτοιες όμορφες κουβέντες. Με βεβαιότητες για την ύπαρξη της αλήθειας. Εδώ, άλλοι είναι βέβαιοι για την ύπαρξη του θεού. Δεν τον αναφέρω τυχαία αυτόν. Διότι, όπως υπάρχει το ερώτημα «σε ποιο θεό πιστεύεις, ρε;», άλλο τόσο δικαιολογείται ν’ αναρωτιέσαι για την αλήθεια.

Ποιάν αλήθεια, αλήθεια;

Με δεδομένο ότι θεός κι αλήθεια είναι πράματα υπαρκτά, μπαίνεις σ’ ένα σωρό μπελάδες. Εις αναζήτησιν του ενός και της άλλης. Ματαίως. Καθώς, με δεδομένο ότι τούτες οι λέξεις –θεός κι αλήθεια- είναι έννοιες ανύπαρχτες, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Τι μού ‘ρθε τώρα να γράφω για την αλήθεια; Μού ‘ρθε, διότι πιστέψατε τα ψέματα που σας είπα. Κι αφού στο προηγούμενο κείμενο έχω ζητήσει συγγνώμην που δεν απαντώ στα σχόλια και δεν σας επισκέπτομαι συχνά (αλλά, ευτυχώς έχω κουμπάρο σπαθένιο κι αναλαμβάνει υπηρεσία – τέλος, δεν θα σας πω πάλι για το Γούφα), δεν μένει παρά να ζητήσω συγγνώμη για τα προηγούμενα ψέματα, το ένα συνεταιρικό, το άλλο, αυτό με το ραδιόφωνο, από μόνος μου.
Ούτε τηλεοπτική εμφάνιση υπήρξε ούτε ραδιοφωνική εκπομπή. Όσοι μάλιστα συντονιστήκαν με τη συχνότητα που έδωσα, θα διαπίστωσαν ότι είναι ο σταθμός της εκκλησίας.

Αλλά, ρε παιδιά, είστε ευκολόπιστοι. (Αυτό το λέω με συμπόνια.)

Αλλά, ρε παιδιά, διαβάζετε διαγώνια. (Αυτό δεν το λέω με συμπόνια.)

Διότι, πριν βιαστείτε να με θεωρήσετε ψεύτη, δείτε την προτασούλα του προηγουμένου κειμένου που έχω βάλει με κόκκινο τώρα, για να την προσέξετε!

Πάει κι αυτόοο……

Σχετικά με την αλήθεια τώρα, πάλι, να σας πω ότι δεν πιστεύω να υπάρχει τέτοιο πράμα. Με τις σύγχρονες θεωρίες, όχι με τον Νεύτωνα. Αυτό που (πιστεύω ότι) υπάρχει είναι ο Μύθος. Πώς λέμε «αυτό είναι μύθος!», δηλαδή μια αλήθεια ανώτερη από την αλήθεια που εξιστορεί, μια πραγματικότητα συμπυκνωμένη και παραδομένη, από γενιά σε γενιά. Ένα γεγονός ανώτερο, ουσιωδέστερο από το ίδιο. Μύθος! Αυτός μάλιστα! Αξίζει να περιπλανηθείς εις αναζήτησίν του. Και να πλανηθείς αμέτρητες φορές. Αλλά για τον Μύθο. Όχι για την αλήθεια και το ψέμα. Όχι για το χοντρικά αληθινό, αλλά για το νόημα της επί ξυρού ακμής διαδρομής. Εδώ είμαστε. Στην διαδρομή. Όχι σ’ όποια κι όποια διαδρομή, αλλά σ’ αυτή μόνο, την επί ξυρού ακμής. Και μη ρωτήσετε τι εννοώ. Τουλάχιστον οι Έλληνες ή οι στην ελληνική παιδεία μετέχοντες δεν δικαιούνται να ερωτούν. Ο εθνικός μας ύμνος διότι, πρώτο στίχο αυτό έχει. Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή. Για όσους δεν τον διαβάζουν κι αυτόν διαγώνια, εδώ, στην κόψη του σπαθιού, εδώ, στις αλλεπάλληλες ανατροπές της στιγμής που διέρχεται, στην διαδρομή, επομένως, του παρόντος, πριν γίνει παρελθόν, πριν έρθει το μέλλον, εδώ, στην ατέλειωτη αλυσίδα των απειροελάχιστων, εδώ στην τρομερή -επειδή αίμα χρειάζεται- κόψη, σε γνωρίζω: εσένα, νόημα της ελευθερίας, εσένα, νόημα της αλήθειας, εσένα νόημα της ζωής. Και ταυτόχρονα, ανακαλύπτω ότι έτσι όπως η μια στιγμή ανατρέπεται από την άλλη, έτσι όπως σχίζεται από την κόψη του σπαθιού και ματώνει, ποτέ δεν θα φτάσω σ’ εσένα, νόημα της ελευθερίας, σ’ εσένα, νόημα της αλήθειας, σ’ εσένα νόημα της ζωής.

Αλλά τι να γράψεις σ’ ένα μπλογκ; Τι να γράψεις σ’ ένα κείμενο που οι περισσότεροι θα το διαβάσετε διαγώνια; Τι να πεις χωρίς συμπόσιο;

Και πώς να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να συναντήσεις έναν άνθρωπο, που σού ‘χει δώσει σημάδια ότι τέτοια διαδρομή διαβαίνει, έναν άνθρωπο που θα ‘θελες να κάνεις φίλο σου, και πετάς την ευκαιρία. Όχι για τ’ άλλα. Γι’ αυτό απολογούμαι.

13.Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι?
Δεν ξέρω…
Σίγουρα όχι, αλλά εάν το καρτέρι ήταν μόνο για λίγο… προτιμώ την κατανόηση του θανάτου…


Έτσι φαίνεται…

.
.
.
Γιατί, διαβάζοντας την απάντηση αυτή, το μυαλό μου πήγε στον καρχαρία του (ίδιου) ποιητή:

Διονυσίου Σολωμού

Ο Πόρφυρας


Kοντά 'ναι το χρυσόφτερο και κατά δω γυρμένο,
π' άφησε ξάφνου το κλαδί για του γιαλού την πέτρα
κι εκεί γρικά της θάλασσας και τ' ουρανού τα κάλλη
κι εκεί τραβά τον ήχο του μ' όλα τα μάγια πόχει.
Γλυκά 'δεσε τη θάλασσα και την ερμιά του βράχου
κι α δεν είν' ώρα για τ' αστρί θε να συρθεί και νά 'βγει.
(Xιλιάδες άστρα στο λουτρό μ' εμέ να στείλ' η νύχτα !).
Πουλί πουλάκι που λαλείς μ' όλα τα μάγια πόχεις,
ευτυχισμός α δέν ειναι το θαύμα της φωνής σου,
καλό δεν άνθισε στη γη, στον ουρανό, κανένα.
Δεν το 'λπιζα να 'ν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο !
Aλλ' αχ, αλλ' αχ, να μπόρουνα σαν αστραπή να τρέξω,
ακόμ', αφρέ μου, να βαστάς και να 'μαι γυρισμένος
με δυο φιλιά της μάνας μου, με φούχτα γη της γης μου !".
Kι η φύσις όλη τού γελά και γένεται δική του.
Eλπίδα, τον αγκάλιασες και του κρυφομιλούσες
και του σφιχτόδεσες το νου μ' όλα τα μάγια πόχεις.
Nιος κόσμος όμορφος παντού χαράς και καλοσύνης.


Aλλ' απαντούν τα μάτια του τρανό θεριό πελάγου
κι αλιά, μακριά 'ναι το σπαθί, μακριά 'ναι το τουφέκι!
Kοντά 'ν' εκεί στο νιον ομπρός ο τίγρης του πελάγου·
αλλ' όπως έσκισ' εύκολα βαθιά νερά κι εβγήκε
κατά τον κάτασπρο λαιμό που λάμπει ωσάν τον κύκνο,
κατά το στήθος το πλατύ και το ξανθό κεφάλι,
έτσι κι ο νιος ελεύτερος, μ' όλες τες δύναμές του,
της φύσης από τσ' όμορφες και δυνατές αγκάλες,
οπού τον εγλυκόσφιγγε και του γλυκομιλούσε,
ευτύς ενώνει στο λευκό γυμνό κορμί π' αστράφτει,
την τέχνη του κολυμπιστή και την ορμή της μάχης.
Πριν πάψ' η μεγαλόψυχη πνοή χαρά γεμίζει:
Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του.

Aπομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου,
όμορφε ξένε και καλέ και στον ανθό της νιότης,
άμε και δέξου στο γιαλό του δυνατού την κλάψα.


Θα το ξαναπώ:

Πριν πάψ' η μεγαλόψυχη πνοή χαρά γεμίζει:
Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του.


Γι' αυτή την μικρούλα στιγμή της αστραπής, της ανατροπής, γι' αυτήν την κόψη του σπαθιού την τρομερή, αξίζει κάθε περιπλάνηση. Είτε πόρφυρας είναι είτε φάλαινα ...

50 σχόλια:

Γουφ είπε...

σιγά μην την πέταξες την ευκαιρία... πετιουνται τετοιες ευκαιριες καημενε...?
μας μπορδούκλωσες και διαγωνίως και ευρυγωνίως αλλα την είδηση την εδωσες. εύγε. εχω κουμπάρο σπαθί. μόνο κουμπάρο? ουτε μόνο ούτε μονό. διπλοκούμπαρο πλέον. μάσσσαλά!!!

numb είπε...

ωραία

πιο πολύ πρόσεξα την πράσινη γραμμή, αυτό με τη ζωή των Γιάννηδων

να πω ότι αν φύγεις δεν τρέχει και τίποτα, θα τα λέμε ούτως ή άλλως, συγχωριανοί είμαστε, τα τσίπουρα αρκετά, τα μπλογκς φεύγουν, οι φίλοι μένουν

τώρα για το άλλο: ναι, το έχω διαπιστώσει και γω. οι περισσότεροι με διαβάζουν και μένα διαγώνια. αυτό με προβλημάτισε παλιά. τόσο πολύ που είχα πει "ώρα να φεύγω"

τώρα τους γράφω όλους στα αρχεία μου και διαγωνίως και οριζοντίως και καθέτως και κυρίως αυτούς που αφήνουν τα δημοσιοσχεσίστικα σχόλια, τύπου "αχ τι ωραίο κείμενο", "μπράβο κύριε Ναμπ" κλπ.
γιατί τώρα γράφω για την πάρτη μου. στον πούτσο μου και τα σχόλια και χέστηκα αν ένα κείμενο είναι κακογραμμένο ή βρίθει ορθογραφικών λαθών. αρκεί να με εκφράζει.

έχω και άλλα να πω αλλά προς το παρόν, ας σκάσω
τελεία.

υγ: καλά ρε. με ποιον πήγα στην εκπομπή της ελίζας;

numb είπε...

και επειδή είναι εύκολο να πει κάποιος ότι το παίζω "παλιός" μπλογκάς ή ότι δίνω συμβουλές (σιχαινομαι να δίνω συμβουλές) ας πω μόνο ότι μιλάω για τον εαυτό μου, ότι δεν κάνω κανένα συσχετισμό και ότι σε ευχαριστώ γιατί μου έδωσες την ευκαιρία με αυτό το ποστ να πω, έστω και τηλεγραφικά, κάποια πράγματα που ήθελα καιρό να πω, αλλά μάλλον δε βρήκα τα αρχίδια να τα γράψω στο δικό μου το τσαρδί

ange-ta είπε...

ασε, θελει διαβασμα με άλλου είδους ησυχία. Τωρα βρέχει στις βροχέλλες και σε πιάνει θλίψη και είπα να μην την επιτείνω.

Γουφ είπε...

ZHTΩ Ο ΝΑΜΒ!
δηλωνω απο σημερα Νάμπιος και το σαββατο βραδι θα πιουμε τσίπουρα στη γειτονια του!ι

διμοσιοσχετιστικα μπλοκ ουντ σχολια? δεν τα ειχα προσεξει...
μονον κατι με ακατανοητα ελληνικα εχω δει και απορουσα βεβεα για τα σχολια, μα ΟΥΛΟΙ τα καταλαβεναν εκτος απο μενα?

Vrakas Kostas είπε...

Προσπαθησα να πω κατι αλλα η γλωσσα μου κρεμασθηκε απο το στομα μου,οπως ενα σαπιο φρουτο απο το κλαδι και η καρδια μου ενα παραθυρο (της Microsoft)μπογιατισμενο μαυρο!
....................
"Ώρα να φεύγω"στο καλο!Καλο περιπατο!
....................
Να σου πω φιλε Cropper,τα προηγουμενα ποστ δεν τα πιστεψα και νομιζω να φαινεται και στον σχολιασμο!
Τουτο δω ομως,με βαζει σε σκεψεις!
Διακρινω μια πραγματικη μελαγχολια!
Και ενα μεγαλο παραπονο!Το διαγωνιο διαβασμα!Δικιο εχεις!Μπορει να συμβει και αυτο!Η να συναιβει!Αλλα οχι απο μενα!
Ουτε και απο τους περισσοτερους εδω μεσα, απο οτι παρακολουθω!
Η αληθεια ειναι πως ανεβασες ψηλα τον πηχυ,με τα θεματα σου!Και γιατι οχι;
Αλλα.....!!!
Υπολογισε και...το αλλο!Προσωπικα,επρεπε καπου να κατεβαζω απο την βικιπαιδεια εργα και αναλυσεις για να σε παρακολουθω!Αρα δεν ειχα τις γνωσεις!Πληροφοριες μονο ειχα!Ετσι...αμα απαντουσα επιφανειακα κανοντας χρηση των πληροφοριων αυτων...αισθανομουνα ψευτικος!Αρα μη αληθινος απεναντι σου!Και δεν το ηθελα!Οχι μονο μαζι σου,αλλα ...με κανεναν!
Εκτιμω ομως αφανταστα,αυτα που κατα καιρους αναρτησες εσυ και η...παρεα σου!Εγω τα απολαυσα!Γιατι μπορει να μην μπορω,η; να βαριεμαι να στρωθω να γραψω,εχω ομως την αισθηση του καλου γουστου και μπορω να το διακρινω και να το εκτιμησω αμα το δω!
Και αν οντως βρε αδερφε...κουραστηκες,ασε τον κουμπαρο σου να μας τα λεει!Αυτος τα γνωριζει απο πρωτο χερι!
Καλη βδομαδα λεω και μονο!

Γουφ είπε...

Μί φίγις!
Μί!
Κρομππερ, μί φίγις!

Surrealist είπε...

Στάθηκα σε πολλά και διαφορετικά σημεία σου, στο γραπτό σου λόγο - σε αυτή την ανάρτηση...

Τα πήρα, τα ανέλυσα και τα μετουσίωσα
κατά οccurrences σε παρόρμηση τέχνης.

...
...

Ο ποιητής Δ. Σολωμός τον έρωτα του θανάτου τον έχει έρωτα της αθανασίας,

όποια έλλειψη ελέγχου ισοδυναμεί με θάνατο,

αλλά εκεί αναζητά και διαπλάθει τον συλλογικό πόνο,

μετουσιώνει τις ενορμήσεις σε ποίηση...

...
...

(υπάρχουν μελέτες πολλές για την ποίηση Δ. Σολωμού)

Αφήνω κάτι πάρα πολύ αγαπημένο μου
...

Ποίηση
Διονύσιος Σολωμός
Μουσική
Μάνος Χατζιδάκις
Εκτέλεση
Δημήτρης Ψαριανός

Άκου έν' όνειρο ψυχή μου
και της ομορφιάς θεά.
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
μετ' εσένα μία νυχτιά.

Σ' ένα ωραίο περιβολάκι
περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια
και τα κοίταζες εσύ.

Εγώ στόλεα: Πέστε, αστέρια,
είν' κανέν' από τ' εσάς,
που να λάμπει από 'κει απάνου
σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
σ' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
τέτοια αγγελική θωριά;

Εσύ έκαμες ετότες
γέλιο τόσο αγγελικό,
που μου φάνηκε πως είδα
ανοιχτό τον ουρανό.

Και παράμερα σ' επήρα
εισέ μια τριανταφυλλιά
κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
στην ολόλευκη αγκαλιά.

Κάθε φίλημα ψυχή μου
όπου μόδινες γλυκά,
εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
απ' την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
ως απούλαμψεν η αυγή,
που μας ηύρε και τους δυό μας
με την όψη μας χλομή.

Τούτο είν' τ' όνειρο ψυχή μου.
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν' αληθέψει
και να θυμηθείς για με.

Σ΄ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!

cropper είπε...

Κουμπάρε, διπλοκούμπαρε και τριπλοκουΒαριασμένε,

κάτσε κάθετα, το κορμί κάτω απ' τη μπάρα, και θα ξεμπουρδουκλωθείς.

Φτου σου κι εσύ
(μη βασκαθείς)

cropper είπε...

Numb,

Καλά, τα λες αυτά γιατί έχεις κλείσει μεγάλο συμβόλαιο.

Αλήθεια, ήσουν κι εσύ στην εκπομπή; Δεν σε πρόσεξα.

cropper είπε...

Ange-ta,

τις ευχαριστίες μου και χαιρετισμούς στον τρελό σου Βέλγο.

Πέρασαν δέκα μέρες, βέβαια, αλλά ... έβρεχε μέσα.

cropper είπε...

Φίλε Κώστα,

σ' ευχαριστώ!

Μόνο αυτό έπρεπε να πω και τίποτ' άλλο, μα ας ακολουθήσουν δυο κουβέντες ακόμα.
Το ξέρω, φίλε μου, πως ούτε πίστεψες τα ψέματα ούτε διαγώνια διάβαζες. Ο περισσότεροι φίλοι που μπαίνουν εδώ, διαβάζουν πρώτα, κανονικά - όχι διαγώνια- και μετά σχολιάζουν. Εκτός του Γούφα, που διαβάζει ζιγκ-ζαγκ. Τό 'χει από μικρός το στραβό του.

Το παράπονο περί διαγώνιας ανάγνωσης, λοιπόν, δεν είναι για τα κείμενά μου. Σιγά τα κείμενα. Το παράπονο είναι όχι γιατί διαβάζουμε, όλοι μας, διαγωνίως, αλλά γιατί ζούμε με τον ίδιο τρόπο. Διαγώνια, αντί για κάθετα πάνω στην κόψη.

Τέλος, το "μέσο", το μπλογκ δηλαδή, έχει τα όριά του. Γι' αυτό μίλησα για συμπόσιο. Να σε βλέπω και να με βλέπεις και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας...

Το έχω ξαναπεί. Το μπλογκ είναι, πρέπει να το βλέπουμε, ένα συμπλήρωμα επικοινωνίας. Όπως λέμε συμπληρώματα διατροφής. Κάτι σαν χαπάκι. Όχι αληθινή τροφή, όχι αληθινή επικοινωνία. Η ζωή είναι αλλού. Πάντα;

cropper είπε...

Και νά 'τος πετιέται ο ολοκαίνουριος Γουφούκος ο Μουτούκος. Με την βοήθεια του Numb, ξεπέρασε τις φοβίες του και τού 'ρθε πάλι η φώτιση.

Ε, ρε τσίπουρα που θα γίνουν το Σάββατο.

cropper είπε...

Surrealist,

σ' ευχαριστώ που στολίζεις τον χώρο με πανέμορφους στίχους και με την παρουσία της σκέψης σου.

Ένα βαθύ και μεγάλο, απλό ευχαριστώ.
Δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πώ.

Γουφ είπε...

o Κρόππαρχος δεν προκειται να φύγει μάγκες.
Ήβρεν λόγο να μεινει διότι.
Σάματις εγώ έφυγα...?

ange-ta είπε...

Προσπαθώ να σκεφτώ, ποιός περνάει στην κόψη του ξυραφιού? Η πρώτη σκέψη που μου ρχεται είναι η ανθρωπότητα σύμπασα, αλλά μετά μου φαίνεται ότι έχει παρέλθει αυτη η στιγμή της κόψης του ξυραφιού και έχουμε πέσει στην πλατειά λεωφόρο του αφανισμού.
Πάλι μπορεί και όχι, γιατι για να κλείσω όπως άρχισες, ποιός γνωρίζει την αλήθεια; Και αν δεν πιστεύεις και στο Θεό... τότε τρέχα και γύρευε!

Οπως έχω γράψει τόσες φορές, θερίο ποιητης ο Σολωμός. Ατελείωτος. Διαβάζεις το πιο εύκολο ποίημα του και κάνεις δέκα ώρες να καταλάβεις το μισό! Σκέψου τι γίνεται με τα δύσκολα....

Αυτη η ερμηνεία του "υμνου", πρωτοφανέρωτη για μένα. Δεν θα το σκεφτόμουνα ποτέ. Θα έλεγα μόνο ότι η λεφτερια κατακτιέται με αίμα και τώρα που τογραψα, όντως και στη κόψη του ξυραφιού πατάς όταν αγωνίζεσαι για δαύτην.
Αλλά όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι στη κόψη του ξυραφιού. Στο τσάκ υπάρχει το σύμπαν (αν η ταχύτητα διαφυγης των σωματίων κατα το big bang ήταν μεγαλίτερη το σύμπαν δεν θα κατάφερνε να συμπυκνωθεί σε μάζα όπως την ξέρουμε σήμερα και αντιστρόφως αν ήταν μικρότερη δεν θα κρύωνε σε κατάλληλες για τη ζωή θερμοκρασίες)! στο τσάκ γιεννιέται ο άνθρωπος, (βγαίνει μάλιστα πρόωρα, αλλιώς θα μεγάλωνε τόσο πολύ στην κοιλιά που δεν θα μπορούσε να γεννηθει). Η άκρη του ξυραφιού λοιπόν μοιάζει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση!!
Και αν είναι έτσι τότε μπορεί κάτι να γίνει και να αποφύγουμε τον οικολογικό όλεθρο.

Το παιχνίδι με τις ερωτησεις, δεν το κατάλαβα, και την 13η ακόμα λιγότερο.
Αλλά αν καταλάβαινα ένα κείμενο που διαβάζω διαγωνίως, θα είχα 180 άϊ κιού.

Αστα λοιπόν για την επόμενη ανάγνωση, την τρίτη και καλλίτερη, όχι τη τρίτη και τη φαρμακερή!!!!

φιλιά και απο τα χελιδόνια μου.......

ange-ta είπε...

Οσο για το φεύγω του τίτλου,,,, σκέφτεσαι τίποτα καλλλίτερο;;;
Για κάνε εξηγα;;;;;;;;;;;;

ange-ta είπε...

Και για να μην παρεξηγηθούμε σίγουρα κάτι καλλίτερο θα μπορούσες να κάνεις απο τα να μπλογκάρεις, αλλά και να μπλογκάρεις μπορείς και ότι άλλο θέλεις μπορείς να κάνεις!
Εμάς όμως που θα μας αφήσεις;;
(το κλαβιέ μου είναι βέλγικο και κάθε φορά ψάχνω να βρω τα γράμματα)
Φιλια και απο την μεγάλη Βελγία....

ange-ta είπε...

Ειδες τα χελιδόνια; στα φερα στο ποστο σου!!!!!!!!

ange-ta είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Vrakas Kostas είπε...

Μετα την μπορα και καθετα στην κοψη του ξυραφιου!Κι ας πεσω μισος απο δω κι αλλος μισος απ εκει!

Mein Name ist Blind, Stockblind!

Mein Name ist Bold, Witzbold!

Καλησπερες!

Γουφ είπε...

κουμπάρε,
βασανίζεσαι διότι γράφεις για τον αναγνώστη.
ανέβα σκαλί.
γράφε μονο για σενα.

cropper είπε...

Ange-ta,

Κατ' αρχήν σ' ευχαριστώ για τα σχόλια και για την προσοχή σου.

Όσο γι' αυτή την ερμηνεία του Σολωμού και τις άλλες "ιδέες" του κειμένου, ευθύνεται ο μακαρίτης ο Λιαντίνης. Η σελίδα του (http://liantinis.gr/) έχει φοβερό ενδιαφέρον.

cropper είπε...

Κώστα

Η ισορροπία δεν είναι ενδιαφέρουσα όσο η ανισορροπία. Προχώρα έτσι, σαν μπαλαντέρ χωρίς ραβδί.

cropper είπε...

Κουμπαράκι,

δεν βασανίζομαι, διότι είμαι ο αναγνώστης.

Γουφ είπε...

βεβαιως και εισαι. γι'αυτο σου προτεινα να γραφεις για τον εαυτό σου. Αλλα άσε με τωρα ειμαι μπίζι, προσπαθώ να κανω μαγικό , να με αντιγράφουν οι πεθαμένοι διότι.

του Λαζάρου το βραδάκι
σωλήνες και κυδώνια
βάλε κι άλλο ποτηράκι
τσάκα-μπάμ τερλέ-τερλέ
και μύδια

-από τα χάι-κάι του Κουμ-Πα-Ρου]

Γουφ είπε...

....που θα φύγεις
που θα πααααααας
άφού σααααα γαπώ και μαγαπααααααας
........

ελληνικον λαικον ασμα των σίξτις -συγγνώμη, της δεκαετιας του εξήντα.

κουμπάρε,μη φυγεις, ολοι σε αγαπάμε και σε θελουμε εδω μαζί μας.

εξάλλου σε διαλλλεξα για μάρτυρά μου στην μονομαχία μου -μεχρι αιματος- με τον KOSTAS.

Σαλούβαρδος είπε...

for him,
Ο κόκκινος από ντροπή κατηγορηθείς cropper έχει άλλες δουλειές. Μελετά ποιός Λιαντίνης έχει σειρά για κλέψιμο.

ο αντ' αυτού.

Ανώνυμος είπε...

Αν είναι έτσι, θα περιμένουμε το φιλοσοφικό μέρος ανάγνωσης "σεισμού" δίχως το "χάσμα".
και κάτι πιο ελαφρύ
"Γιατί το φεγγάρι είναι χλωμό;
Από τα πολλά ξενύχτια"

cropper είπε...

τ.σ.κ.τ.τ.,

Ποιόν ή ποια να κρύβουν άραγε τα μυστηριώδη γράμματα; Ποιος ή ποια (εκτός του κουμπάρου, που δικαιολογείται να "συνείρει") μπορεί να σχολιάζει τόσο εύστοχα;

... Αποσιωπώντας άνθια πλουμιστά που βγαίνουν στον αέρα ... ωσάν πολιορκούμενη Ελευθερία...

Ανώνυμος είπε...

Τα ενδιάμεσα φωνήεντα έχουν δοθεί
και άρα τα μυστήρια γράμματα δηλώνουν την ταυτότητα
όσο για τα άνθια, ωσάν πολιορκούμενη Ελευθερία
Μ. Πολυδούρη
Με γνώρισες να γέρνω στην αγάπη σου
σαν πεταλούδα στο άλικο λουλούδι
και να σκορπίζω όσο η καρδιά εδύνοταν
μεθυστικό το ερωτικό τραγούδι

cropper είπε...

i.i.i.a,

[canto XI, 16-24]

E io senti’ dentro a quella lumera
che pria m’avea parlato, sorridendo
incominciar, faccendosi più mera:
«Così com’ io del suo raggio resplendo,
sì, riguardando ne la luce etterna,
li tuoi pensieri onde cagioni apprendo.
Tu dubbi, e hai voler che si ricerna
in sì aperta e ’n sì distesa lingua
lo dicer mio, ch’al tuo sentir si sterna ...

Ανώνυμος είπε...

Ας αφήαω κάτι άλλο σε συνέχεια
από
Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο

Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους

-i.i.i.a-

Ανώνυμος είπε...

Ας αφήσω κάτι άλλο σε συνέχεια
από
Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο

Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους

-i.i.i.a-

και με το προηγούμενο διεγραμένο εκ παραδρομής

Surrealist είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Χωρίς να διαγράφεται, μάλιστα.

-i.i.i.a-

Ανώνυμος είπε...

Παμμέγιστη, ω, εριγόνιμη εσύ σκλάβα σαγηνευτική
των ηλιοδρόμων με τις μελανωσιές και τα χρυσάφια τους:
στητή εκεί, ολόρθη, πολεμάς
και φκιάνεις ένα πλάσμα ολοζώντανο
όπου θα μαραθούνε τ' άνθη του,
κι εσύ θα μείνεις εκεί βουτηγμένη μετά μέσα στο πένθος.

[του ιδίου παραδρομή]

Ανώνυμος είπε...

Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλημέρα με ηχώ από το σχόλιο που είπε διεγράφει

Ανώνυμος είπε...

διεγράφη γιατί κάνει λάθη, καλημέρα σας και από μένα

κατευθείαν για τον Σλβρδ από iiia

με όλα τα παρελκόμενα

Ω εκείνη η μυστηριακή φωνή σου
όπου την αβγαταίνει και τη λυγάει στα δυο η αγάπη,
καθώς αντιλαλεί το σούρουπο και σβήνει πέρα!
Έτσι σε μύχιες ώρες έχω ιδεί κι εγώ στον κάμπο τα στάχυα
να λυγάνε απ' το στόμα του ανέμου.

ange-ta είπε...

καλημερα cropper

ange-ta είπε...

my name is james! james bond!

Moby Dick

Vrakas Kostas είπε...

Το ρολοι!
Το ρολοι να βαλεις σωστα!
Να ξερεις την ωρα που θα γυρισεις αμα φυγεις!


Παντως,οσο και να εψαξα στην μπλογκοσφαιρα,δεν βρηκα αλλο χωρο σαν κι αυτον εδω!
Μπραβο βρε βΚωστη ...και σια!
Και να σκεφτει κανεις,πως μεχρι περυσι τετοια εποχη,δεν μπορουσα ακομα να γραψω Ελληνικα!
Αυτοματο διορθωτη δεν εβαλα!Επιτηδες!Ετσι για να τα ξαναθυμηθω!
Εδω ομως,δεν θυμηθηκα μονο τα Ελληνικα,αλλα κοντευω να παρω πτυχιο δια αλληλογραφιας στην ψυχοκατανυξη!
Να εισαι καλα βρε φιλε!
Υγ κι ουλοι εσεις σχολιαστες!

Unknown είπε...

τέλος;
όχι τέτοια, εμένα πάντως μ'αρέσουνε οι εκμπομπές, δεν κατάλαβα ούτε τι ώρα ήταν, ούτε αν ήταν ο κρόπππερ ούτε αν ηταν ο σταθμός της εκκλησίας, πάντως μου άρεσε ο κρόππερ γιατί μ'εκείνο το ριγιέ που φόραγε ήταν άπαιχτος, σκέτη φλόγα!
σκέτος ντεριντά να πούμε!
τσάμπα είμαστε συμμαθητές νομίζετε;
και προσοχή στον κουμπάρο!

cropper είπε...

Προς
Κώστα,

abttha

κι όλους


Το επόμενο ποστ θα σας θυμίσει ότι πρέπει να κρατάτε μικρό καλάθι...

Γουφ είπε...

Oλο κολπα μου εισαι μπρε ...

Λοιπόν όποιος γουστάρει να αποδεχτεί γνήσια φιλοξενία του παλιού καιρού, ευκολο ειναι. Θα κουμπαριάσει με τον Κρόππερ και κατόπιν θα τραβήξει κατα Ιολκό, θα κρυψει πριν να μει στην πόλι το ενα του υπόδημα καπου σενα σκουπιδοντενεκέ σε καποιο πάρκιν ωστε φευγοντας να το ξαναφορέσει και ο Κουμπάρος τα αναλαμβανει μετα όλα.

Κοιμηθήκαμε ολοι στρωματσάδα στην πασαλοκαλύβα του οπου και ζει, πανω απο τα βαλτορηχόνερα στις Αλυκές, πίναμε ως τα ξημερώματα τσιπουριές απο την ντραμιντζανα του μασόντας τη μαστίχα -παρντόν, αυτο ειναι κλεμενο απο αλλού- μασόντας τα τσιτσίραβλα και τα κριταμα, ανοίγοντας με τα μαργαριταρένια δόντια μας τα κυδώνια που ξεκολάγαμε απο τους σαπιους πασαλους της καλυβας, και τα μυδια και τα στρυδια, μεσάνυχτα εμφανίστηκε ο Τεράστιος Νάμπ με μονόξυλο μεσα απο τα μαυρα νερα του Παγασητικου και στρογγυλοκάθισε οκλαδόν και αυτος στην παρέα, και σε λίγο με ουράνιες μουσικές και φως γλαφυρό ξανθό η γαλέρα φαντασμα αποβίβασε την Cousin Jane υπο τας συγχωρδίας των Rolling Stones οι οποιοι αναστηθηκαν προσκαιρα προς τιμην της Κουμπαροεπίσκεψης και σκορπισμένοι απο Γορίτσα μεχρι Αγχίαλον εψαλλαν προς τιμην της Νεας Εξαδελφοκλεοπάτρας το ομόνυμον άσμα, και οταν αποσώσαμε τους τσιπουροπινίας και κατακοποι απο το Μπλογκοφτιαρισμα αράξαμε, φτου κι απο την αρχή, να οι τροβαδούροι με το πιάνο τους με τα μικρόφωνά τους με τα Σαλουβάρδια άσματά τους για μεχρι την απο Άλλη Μεριά Ανατολή του ήλιου της μοναδικης αυτης προπολεμικής φιλοξένίας.....

Παρακλώ, κάποιος άλλος που να προσφερεται να κουμπαριάσουμε? Και οι κουμπάρες τα πάνυ ευπροσδεκτες

Ω ΣΑΛΟΥΒΑΡΔΕ,
αγγέλλειν Κροππερίωνι οτι αφού καβάλισα ολα τα ποτάμια της Μακεδονίας χτες, από την καταπρω'ι'νή προκυμαία της Καβάλας εύχομαι δια'ι'ντερνετκαφενείως ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και μακαρι η συνεχεια να έπεται.

ΥΣ
το μπλόκι ολόκληρο σβύνουμε κουμπάρε, οχι τα σχολια σε ενα
α λα ''και ομως κινήται'' πόστ.

cropper είπε...

Κουμπάρε, το έχεις καταλάβει ότι είσαι ένας άρρωστος ιντερνετάκιας;

Καλό Πάσχα μπρε και να μας ξανάρθετε γρήγορα.

ΥΓ.
Σιγά που θα μου πεις εμένα τί τα κάνουν τα μπλογκ! Δεν φτάνει δηλαδή που έγινες (και με την συγκατάθεση της ξαδέλφης-εξαδέλφης) η φωνή της συνείδησής μου. Με την καλή έννοια, γιατί η κακή δεν μού 'λειπε.

Γουφ είπε...

θα είμαι μπρε, μεχρι να τα καταφέρω να δολοφονήσω τον Αναγνώστη. Κατόπιν θα αναληφθώ στον Μύτικα!

numb είπε...

ρε γούφα τι εξαιρετικό σχόλιο ήταν αυτό; κάντο ένα ποστ, τέλειο θα βγει

ο αναγνώστης δολοφονείται άμα τη αναρτήσει βίδεων από το γιουτιούμπ. θα ξυπνήσει βέβαια ο θεατής και άντε να τον κοιμήσεις μετά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα

Γουφ είπε...

πΟΙΌ ΑΠ ΤΑ ΔΥΟ ΣΧΌΛΙΑ ΩΡΕ νΆΜΠΙΕ? το μεγαλο η το μικρό? και γιατί να το κανω ποστ? εσυ το διαβασες και σου αρεσε. δεν αρκει αυτό?

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb