Περί γραφής

Εδώ κι ένα εκατομμύριο χρόνια, οι άνθρωποι υπάρχουν.
Εδώ και είκοσι χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι ζωγραφίζουν.
Εδώ κι έξι χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι γράφουν ...

Εδώ κι ένα εκατομμύριο χρόνια, οι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί υπάρχουν. Εδώ και είκοσι χιλιάδες χρόνια, διαισθάνονται το γιατί ζωγραφίζουν και εδώ κι έξι χιλιάδες χρόνια, είναι εκατό τοις εκατό σίγουροι για το γιατί γράφουν: Γράφουν για να λογαριάσουν και να λογαριαστούν.

Φαίνεται ότι και στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ήταν το ίδιο ξεχασιάρηδες με μάς σήμερα. Γι' αυτό, ο θεός Θοθ, κατά τους αιγυπτιακούς μύθους, χάρισε την γραφή στους ανθρώπους, για να μην ξεχνούν. Ανακάλυψε ένα όργανο μνήμης, α-λήθειας και μας το χάρισε, πανάθεμά τον για θεό. Ωστόσο, αμφισβητήθηκε αμέσως και έντονα από τον κύκλο των αιγυπτίων θεών, οι οποίοι γνώριζαν καλλίτερα ότι ο αφελής Θοθ ανακάλυψε το όργανο της λήθης και όχι της αλήθειας. Γιατί ό,τι γραφόταν και σιγουρευόταν κάπως, στη λάσπη, σε παπύρους, στα χαρτιά, δεν χρειαζόταν πλέον να τό'χουμε στο νού μας, δεν χρειαζόταν δηλαδή να ζούμε με την γνώση του. Γράφηκε κάπου κι επομένως αν το χρειαστούμε θα το βρούμε. Δεν χρειάζεται αυτή την γνώση να την κάνουμε βίωμα. Κι έτσι περνούσαν στη λησμονιά τα σημαντικά μαζί με τ' ασήμαντα. Φυσικά, για να σιγουρευτούν οι θεοί ότι αυτή η περίεργη ανακάλυψη δεν θά 'βγαινε σε κακό, την έκρυψαν απ' τον λαό. Μόνο οι λίγοι, οι κατά πάντα τόπο και πάντα χρόνο "κολλητοί" θα είχαν πρόσβαση.

Βέβαια, όλ' αυτά είναι παραμύθια. Ποιός τα πιστεύει! Το σίγουρο είναι ότι η γραφή κάλυψε την ανάγκη των λογαριασμών και γι' αυτό ανακαλύφθηκε. Σε όλους τους λαούς της γής τα πιό αρχαία κείμενα που βρέθηκαν αφορούν λογαριασμούς. Πόσα μού 'δωκε, πόσα τού 'δωκα και πόσα έχω. Για το ''έχειν'' και το κατέχειν δηλαδή. Όχι για το ''είναι'' και το ''σκέπτεσθαι''. Αυτό μπορεί να ήρθε αργότερα, μπορεί και να μην ήρθε ακόμη. Όχι ότι ο άνθρωπος είναι ντιπ για ντιπ κακός. Είναι και λίγο καλός. Το ''συναμφότερον'' που λέει κι ένας κύριος. Πάντως και κατ' αναλογίαν κακού - καλού, σήμερα, μετά από έξι χιλιάδες χρόνια γραφής, περισότερο λογαριάζουμε και λογαριαζόμαστε, παρά σκεφτόμαστε, παραδείγματος χάριν "τι είναι ο εαυτός" ...