Δευτέρα, Απριλίου 30, 2007
Ενός λεπτού σιγή ... έρχετ' ο Μάης
Μετά την σημερινή πρόσκληση του αδελφού UFOρίωνα, έπρεπε να βρώ και γω τα κόλπα. Ούτως ή άλλως οι μουσικές αξίζουν τον κόπο.
Λοιπόν,
Αγαπημένα τραγούδια, αγαπημένες στιγμές αμέτρητες κι απροσμέτρητες. Τι να πρωτοδιαλέξω;
Μια προσπάθεια και μια δοκιμή DJ-ίστικη:
1.) Ο άνθρωπος του κάβου, με την Χαρούλα Αλεξίου (χαρούλα ακόμη).
Για τον προσκαλέσαντα αδελφό. Αδελφό δεν είχα ποτέ κι έμαθα να συντροφεύω τη μοναξιά με όνειρα ...
2.) Της ταβέρνας το ρολόι, με την (άλλη) Χαρούλα Λαμπράκη (πάντα χαρούλα).
Για τον στοχαστή, ότι αυτός ξέρει ...
3.) Saint James Infirmary, με τον Van Morrison, η εμού εμμονή.
Για τον χωρεπισκοπετεφρή, τον επιστρέφοντα εξ υμών πανηγυριστή (της 30.4.07), που μ' αρέσει να τον τσιγκλάω για να μαθαίνω την αλήθεια (ή από μικρούς ή από μεγάλους τρελλλούς διότι) ...
4.) La Canzone di Marinella, του Fabrizio De Andre, (άλλη μία εμμονή).
Για την Γητεύτρια , ως χρωστούμενη αφιέρωση και για τις ασκήσεις ύφους των ονειρικών εκφράσεων ...
5.) Η τράπουλα με τον Χρήστο Θηβαίο, γιατί ο τελευταίος στίχος είναι όλα τα λεφτά.
Για την Αθηνά, που δεν είναι μόνο οι μουσικές που ακούει ...
Δεν προσκαλώ άλλους. Σε λίγο μπαίνει ο Μάης. Σιωπή ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
αδερφε εξελισεσαι ραγδαιωσ....
κε γμ τσι τεκνολογιρς λμ......
ΓΜΤ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΩ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΝΚ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ...
ΣΚΑΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΙΧΟ.
ΜΕΡΣΙ EN TOUS CAS :-)
ΑΜΕΣΩΣ, ΕΦΤΑΣΕ ...
(μια) ΤΡΑΠΟΥΛΑ (για το ATHINOULINI)
Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ότι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουνα παιχνίδι θα ‘χες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ’ είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια.
Ας μην μπορούσα ν’ αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουν γωνιά θα σ’ είχα αποκοιμίσει
αν ήμουν βροχή θα σ’ είχα ποτίσει
αν ήμουν σκιά θα σ’ είχα κρύψει.
Αν ταξίδευα στ’ αλήθεια θα σε συναντούσα
σε κάθε σταυροδρόμι χίλιες φορές θα σε φιλούσα
αν ήμουν όπλο θα σ’ είχα προστατέψει
και στην καρδιά το χρόνο θα ‘χα σημαδέψει
αν ήμουν ιερέας σαν προσευχή
με τη γλώσσα μεσ’ στα δόντια μου θα σε φορούσα.
Αν ήμουνα πιστός θα ήσουν ο ψαλμός μου
με τα δάχτυλα στα χείλια θα σε τραγουδούσα …
Αν ήμουν αγκαλιά θα σε είχα πείσει
με χείλια ματωμένα θα σ’ είχα νικήσει
αν μου έφτανε η ανάσα θα σε ξεδιψούσα
αν είχα εύκολα τα λόγια θα σε σταματούσα
σε κάθε σταυροδρόμι θα σε σταματούσα
μα αν ήμουν σταυρός θα σε καρφώναν ακόμα.
Κι όμως σαν τον κλέφτη σαν το δολοφόνο
κρύβομαι στο φως της διαδρομής σου
για να κλέψω τα βήματα, την όμορφη σκιά σου
ν’ αγαπήσω το σκοτάδι φτάνει να ‘μαι κοντά σου.
Να σε κάνω δικιά μου ατέλειωτες ώρες
τόσο δικιά μου που να μπορώ να σε σκοτώσω
πριν με δεις να φεύγω μόλις ξημερώσει
κι εγώ να σου χρωστάω που ζω, να σου χρωστάω.
Γιατί η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
κι όλοι εμείς στα νύχια της βαφτισμένοι
κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα ν’ αμυνθώ.
Χίλια ευχαριστώ για τη συγκινητική αφιέρωση... Ξέρεις ότι είναι ο αγαπημένος μου, όπως και ο δικός σου!
Επειδή το λινκ σου δεν άνοιξε, στο βρήκα εδώ αν και όχι όπως το θέλω, ούτε ολόκληρο:
Fabrizio De Andrè "La canzone di Marinella" LIVE
Επίσης σου αφιερώνω με τη σειρά μου, από την αγαπημένη φωνή του, το:
Fabrizio De André - Dolcenera
Αν κι εγώ ξέρεις για ποιο τρελαίνομαι... Το Ντον Ραφαέ! Το έχω ανεβάσει στο ποστ που βρήκες.
Καλό μήνα σε όλους! :)
ΩΩΩ...
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΤΩΡΑ...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΛΕΜΕ!
ΥΓ.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑ ΤΣΑΤΡΑ ΠΑΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Μπήκε όντως ο Μάης και ο καθένας στη μπλογκόσφαιρα με τον νταλκά του!
Εγώ την αφιέρωσα αυτή τη πρώτη μέρα του Μάη στη Δημοκρατία, επειδή έτσι μου περνάει από το μυαλό ότι και αυτή μαζί με τα λουλούδια του πλανήτη μας βρίσκεται σε κίνδυνο!
καλό μήνα και μακάρι όλους τους φόβους μας να τους πάρει ό άνεμος!
Ααααα... δε μας τάπατε αυτά αγαπητέ cropper. Τί μεγαλεία είναι αυτά με τις μουσικές; Θα μας διδάξετε και σε μας το κολπάκι;
-- Athena, anytime
Για την πρόσκληση τα είπαμε. Φταίει αυτό τ' αδέρφι ο Γούφας, που δεν εξελίσσεται κιόλας.
-- Γητεύτρια, εγώ ευχαριστώ.
Είδες, εξελίσσομαι και ελίσσομαι και προσπαθώ να τα κάνω να δουλέψουν.
(Να σας διδάξω; Κολπάκια;
Όχι δα, εγώ ακόμα μπουσουλάω).
-- ange-ta
Ο άνεμος έχει πάρει προ πολλού και την δημοκρατία κι εμάς τους ίδιους.
ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΑ.
Μόνο οι φόβοι μας θα μείνουν.
Καλό μήνα, πιάστε τον Μάη, πιαστείτε από κάπου, επιτέλους, πιαστείτε χέρι χέρι ...
Απλά τέλειο το τραγούδι λέμε. Δεν το ήξερα αλλα λίγο ο στίχος, πολύ η φωνή, με κέρδισε το κομμάτι. Πως το βρήκες οτι θα μου ταίριαζε ειναι ανησυχητικο ωστόσο...
Δημοσίευση σχολίου