ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ: εισαγωγή

Καλώς ήλθατε!

Είμαι ο cropper. Ελάχιστα γνωστός από το blog “π ε ρ ί π α τ ο ς“.

… … …

Αν χρειάζονται -σε κάποιους- λίγα λόγια, για να εξηγήσουν:

α.) “προς τί” αυτό το blog και

β.) γιατί “ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ”,

ας διαβάσουν τις γραμμές που ακολουθούν.

==> Για όσους δεν έχουν ανάγκη δικαιολογίες κι εξηγήσεις, θα αναφερθώ αμέσως στις “Οδηγίες Χρήσης”.

· Υπάρχει, λοιπόν, όπως σ’ όλα τα ιστολόγια, η αρχική σελίδα. Εδώ θα γίνονται οι αναρτήσεις (post) των κειμένων και τα σχόλια όσων επιθυμούν. Σ’ αυτήν τη σελίδα φαίνονται μόνο οι πρώτες προτάσεις από τα δύο πιο πρόσφατα ποστ, που για να τα διαβάσετε ολόκληρα, πρέπει να πατήσετε το ποντίκι στον τίτλο τους.

· Στο κάτω μέρος (footer) της σελίδας υπάρχουν οι τίτλοι από τα προηγούμενα κείμενα (”Recently”), που μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να δείτε ολόκληρα. Αυτά, για τους μη εξοικειωμένους με την WordPress ή την συγκεκριμένη εμφάνιση της σελίδας.

· Από ‘κει και πέρα, υπάρχουν τρεις άλλες σελίδες - ΚΟΛΑΣΗ, ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, όπου θα μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα στα οποία θ’ αναφέρονται οι αναρτήσεις της αρχικής σελίδας.

Και περνώ στις “δικαιολογίες”.

α.) Προς τί αυτό το blog;

Αν ο “π ε ρ ί π α τ ο ς” είναι ένα χόμπι, αυτό το blog είναι το χόμπι του περίπατου. (Θα μπορούσα να το πω “το χόμπι του χομπιού!!!). Αν είναι κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό, θα το δείξει η πορεία.

Είναι σίγουρο ότι “Η Θεία Κωμωδία” θα διψάει για αναγνώστες. Για αναγνώστες που θα βοηθούν με τον σχολιασμό τους οποιαδήποτε συζήτηση, ερμηνεία, ανάλυση, κριτική, με αφορμή ένα κείμενο. Αναγνώστες που θα συμμετέχουν στην εξέλιξη του blog, χωρίς να είναι επαγγελματίες (δίχως οι τελευταίοι να αποκλείονται, αντίθετα, η βοήθειά τους θα είναι πολύτιμη), γιατί το ζητούμενο είναι η απήχηση του κειμένου σ’ όσους (όπως κι εγώ) δεν έχουν κανενός είδους επαγγελματική σχέση με τον γραπτό λόγο.

Είναι σίγουρο ότι “Η Θεία Κωμωδία” θα είναι προβληματική. Οι αναρτήσεις λίγες και αραιές. Πρώτον, από έλλειψη χρόνου. Δεύτερον, από γενικότερες δικές μου ελλείψεις. Και τρίτον, επειδή θα χρειάζεται κάποιος χρόνος και κάποιες σιωπές για να λειτουργήσει ένα κείμενο.

Τα υπόλοιπα τ’ αφήνω σε σάς. Ούτως ή άλλως, θα μπορούσα να πω μόνο: “Προς τί; Γιατί έτσι μ΄αρέσει” , αλλά όλη η ιστορία γίνεται για να βρεθούν δυο - τρεις ακόμα που να γουστάρουν!

β.) Γιατί “ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ”;

Η Θεία Κωμωδία του Δάντη (Dante Alighieri: La Divina Commedia) ή απλώς Κωμωδία, όπως ήταν ο αρχικός τίτλος της, αποτελείται από πληθώρα στοιχείων, που κατανέμονται στα τρία μέρη της. Έχει τόση ποικιλία, όση, σχεδόν, η ίδια η ζωή. Είναι, από μια άποψη, μίμηση της πραγματικότητας, όπως είναι όλη η τέχνη, γενικότερα, αλλά σκοπός του Δάντη ήταν η αναπαράσταση ολόκληρης της ανθρώπινης εποποιίας. Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια κορυφαία στιγμή της ποίησης, μια νίκη, ένας θρίαμβος της (ιταλικής) γλώσσας, στον οποίο αξίζει κάθε τιμή. Μόνο ένα έργο, τα Ομηρικά Έπη, είναι περισσότερο αναγνωρίσιμο, παγκόσμια, από την Θεία Κωμωδία, τουλάχιστον για τον δυτικό πολιτισμό. Τέλος, η Θεία Κωμωδία είναι ένα είδος αυτοβιογραφίας, αφού ο Δάντης βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο.

Η Θεία Κωμωδία είναι μια ιστορία για την Πτώση του ανθρώπου, για την Κάθαρση και τη Λύτρωσή του. Επομένως, όσα αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο και η δομή της, τρία μέρη χωρισμένα σε άσματα (canti), καθώς και η αλληγορία της αυτοβιογραφίας και οι συμβολισμοί του ποιήματος, μου φάνηκαν περισσότερο από κατάλληλα για να δώσουν έναν τίτλο στο παρόν blog.

Θα πω και πάλι ότι όλα είναι ζήτημα προσωπικών προτιμήσεων, οπότε, ίσως δεν ήταν αναγκαίο να γραφούν όλα τα προηγούμενα. Αλλ’ αφού γράφηκαν, ας μείνουν.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

Προς τιμήν της Θείας Κωμωδίας, λοιπόν, και για να ξεκινήσει το παραμύθι κι η συζήτηση, ακολουθούν τρία μικρά αποσπάσματα , σε μετάφραση Ανδρέα Ριζιώτη:

Dante: La Divina Commedia

Inferno, canto IX (55-63)

…

“Τα πίσω γύρνα και τα μάτια κλείσε –

γιατί αν φανεί η Γοργόνα και τη δεις,

στον κόσμο τον επάνω ν’ ανέβεις δε μπορείς”.

Έτσι είπε ο δάσκαλος - κι ο ίδιος με γυρίζει

και δεν τον φτάνουν τα δικά μου χέρια,

μα και με τα δικά του τα μάτια μου σφαλίζει.

Ω σεις που τη νοημοσύνη έχετε γερή,

κάτω απ’ το πέπλο των παράξενων των στίχων

ψάξτε να δείτε την αλήθεια την κρυφή.

…

---

Απαντήσεις to “Inferno, canto IX”

Feed για αυτή τη καταχώρηση Trackback Address

---

1. 1 surrealist Τρίτη, 11 Δεκέμβριος 2007 σε 5:57 μ.μ

   canto IX (45-54)

   “Κοίτα”, μου λέει, “τις φοβερές τις Ερινύες.
   Στ΄αριστερά είν’ η Μέγαιρα
   στα δεξιά είν΄η Αληχτώ, που κλαίει
   κι η Τισιφόνη μες στη μέση

   κι ύστερα σώπασε.

   Τα στήθια με τα νύχια τους ξεσκίζανε κι οι τρεις
   τα χέρια τους χτυπούσαν και φωνάζαν τόσο,
   που απ΄τον φόβο μου στον ποιητή κολλάω.
   “Έλα, Μέδουσα, : έλα να τον πετρώσουμε”,
   κάτω κοιτώντας φωνάζαν κι οι τρεις
   “κρίμα που δεν εκάμαμε το ίδιο του Θησέα”.

2. 2 cropper Τετάρτη, 12 Δεκέμβριος 2007 σε 10:22 μ.μ

   Την Μέδουσα ο καθρέφτης δεν τη φοβάται.
   Ούτε ο Περσέας.

   Το ζήτημα είναι: ποιος κατέχει την κεφαλή της.
   Η Αθηνά ή ο Φόρκυς; Ο Φόρκυς ή ο Ποσειδών; Εμείς ή οι άλλοι;

3. 3 surrealist Παρασκευή, 14 Δεκέμβριος 2007 σε 1:46 π.μ.

   Ούτε εκείνη φοβόταν τον καθρέφτη, αλλά απ’ το καθρέφτισμά της, έπαψε; Έπαψε;

   ΑΟΡΑΤΟΣ ο Περσέας, όταν είδε το καθρέφτισμα, της Μέδουσας, στην ασπίδα του, της πήρε το κεφάλι.
   Το έβαλε στο σακίδιο…
   Η Μέδουσα έπαψε; Όχι…

   Το φοβερό της πρόσωπο κρυμμένο, προστατεύει ότι βρίσκεται στον εσωτερικό μας κόσμο, την ασυνειδησία απ’ τη συνείδηση…

   Όσο για το ζήτημα,
   πάντα υπήρχε μια αιμομικτική σχέση, ένα «κήτος», το χάος, για να τ’ ορίζουν οι προβολές μας… εάν σε αυτές επιτεθούμε μέσω της συνείδησης, τη Μέδουσα δεν “κοιτάξαμε”…
   και σωστά: ποιος κατέχει την κεφαλή της; Εμείς ή οι άλλοι;
   Πάντα ο -«άλλος»- εαυτός μας.

   canto VI (27-33)

   Κι όπως το πεινασμένο το σκυλί γαυγίζει,
   Και σταματά όταν να τρώει αρχίζει,
   Κι άλλο δε νιώθει παρά καταβροχθίζει,
   Έτσι έκαναν και τούτες οι τρεις φάτσες οι αποκρουστικές
   Του δαίμονα του Κέρβερου που ξεκουφαίνει τις ψυχές
   που κάλλιο θά ‘θελαν νά ‘σαν κουφές.

Dante: La Divina Commedia

Purgatorio, canto IV (1-12)

…

Σαν μέσα μας μια αίστηση

χαρά ή λύπη τη συνέχει

όλη η ψυχή εκεί πια συγκεντρώνεται

και τίποτ’ άλλο δεν προσέχει -

και τούτο δείχνει ότι σφάλλουν όσοι πιστεύουν ότι μέσα

η μια ψυχή, πλάι σε μιαν άλλη, μπορεί να βασιλεύει.

Γι’ αυτό, σαν η ψυχή είναι για τα καλά στραμμένη

σ’ ό,τι ακούει ή σ’ ό,τι βλέπει

κυλάει ο χρόνος χωρίς να τον καταλαβαίνει-

γιατί άλλη η αίστηση που ακούει

κι άλλη αυτή που όλη την προσοχή της συγκεντρώνει:

η πρώτη σαν δεμένη κι η άλλη λεύτερη.

…

---

Απαντήσεις to “Purgatorio, canto IV”

Feed για αυτή τη καταχώρηση Trackback Address

---

1. 1 surrealist Τρίτη, 11 Δεκέμβριος 2007 σε 5:27 μ.μ

   canto IV (84-87)

   Άν συμφωνείς, να μάθω θά’θελα όμως
   σαν πόσο μακριά τραβά τούτος ο δρόμος
   γιατί ο ανήφορος
   πηγαίνει ψηλότερα απ’ όσο η ματιά μου ανεβαίνει

2. 2 cropper Τετάρτη, 12 Δεκέμβριος 2007 σε 9:53 μ.μ

   SURREALIST,

   Ανήφορος; Ανήφορος είναι αυτός ο δρόμος, που χάριν ελπίδας, αν και σου καίει τα πνευμόνια, έχει πρόσημο “+” ;
   Δεν μ’ ενδιαφέρει πια. Δεν σκαρφαλώνω, δεν ψάχνω για κορυφές. Γέρασα και παίρνω το δρόμο πίσω.
   Καταρριχιέμαι, όχι μακριά. Στο επιτόπιο βάθος. Αλλά, μη νομίζεις, αν και τα γόνατα κόβονται, το πρόσημο δεν είναι “-”. Γιατί το “0″ δεν έχει πρόσημο. Το ίδιο κι ο δρόμος.

   Αντιγράφω τον εαυτό μου. Στα ίσια. Ούτε απ’ την καλή ούτε απ’ την ανάποδη.

3. 3 surrealist Παρασκευή, 14 Δεκέμβριος 2007 σε 2:42 π.μ.

   “+”
   “-”
   άπειρο το ανθρώπινο λάθος, αλλά με σημείο αναφοράς το μηδέν όλα αλλάζουν και λειτουργεί το υπέρτατο ον, ο άνθρωπος.
   Το επιτόπιο βάθος είναι το πιο βαθύ, γιατί με συστολή και γνώμη το βαδίζεις και είναι το δυσκολότερο, ποιός να του πάει κόντρα.
   Ο δρόμος σταθερός, πάντα ο ίδιος, στο επιτόπιο βάθος, μόνο εκεί, απλά αργούμε να φτάσουμε σε τόπο δίχως πρόσημο, θα φτάσουμε;

   Αντιγράφεις, σε αντιγράφει, τον εκπαιδέυεις σε εκπαιδεύει, παιδέυει στα ίσια…

   Απαντάει ακριβώς, ούτε από την καλή ούτε από την ανάποδη, σε κατασπαράζει, τον κατασπαράζεις.

   Μας θέλει όπως είναι εκείνος, ο άλλος μας εαυτός, όμοιους… πώς γίνεται;

   canto ΧIV (84-87)

   Απ’ όσα έσπειρα, ετούτο το σανό θερίζω.
   Ω γένος των ανθρώπων, γιατί μες στην καρδιά ποθείτε
   ό,τι απαγορεύεται με τους συντρόφους σας να μοιραστείτε;

Dante: La Divina Commedia

Paradiso, canto IV (1-21)

Σαν κάποιος όπου μπροστά σε δυο τροφές το ίδιο νόστιμες

δεν έβαλε στο στόμα του ούτε μια για να χορτάσει,

από πείνα θα πέθαινε, ελεύθερος μ’ ανίκανος ν’ αποφασίσει,

έτσι κι αρνί όμοια θε να φοβότανε

δυο λύκους το ίδιο πεινασμένους,

ή σαν το κυνηγόσκυλο το άβουλο μπροστά σε δυο ζαρκάδια:

έτσι ένιωθα την πίεση απ’ τις αμφιβολίες,

που μ’ έκαναν για τούτο να σωπαίνω

μη νιώθοντας ούτ’ ενοχή μήτε και περηφάνια.

Σώπαινα, όμως στο πρόσωπό μου

η επιθυμία να μάθω ήταν ζωγραφισμένη

πιο έντονα παρά που να μιλούσα.

Κι ως έκανε ο Δανιήλ τον Ναβουχοδονόσορα

ν’ απαλλαγεί απ’ τη μάνητα που άγριο τον είχε κάνει,

έτσι έκανε κι η Βερενίκη κι είπε:

“Καλά θωρώ πόσο σε βασανίζουνε

κι οι δυο οι απορίες, έτσι που δεν μπορείς

από μονάχος σου να εκφραστείς.

Λες μέσα σου: “Αφού ισχυρή είν’ η θέληση η καλή,

γιατί οι βίαιες πράξεις ενός άλλου

πρέπει να μου μικραίνουν την ανταμοιβή;”

…

---

Απαντήσεις to “Paradiso, canto IV”

Feed για αυτή τη καταχώρηση Trackback Address

---

1. 1 surrealist Τρίτη, 11 Δεκέμβριος 2007 σε 5:45 μ.μ

   canto IV (57-60)

   Άν στο νου του έχει ότι τ’ άστρα ρυθμίζουν
   κάθε καλό ή κάθε κακό φταίξιμο, τότε
   μπορεί το τόξο του να σημαδεύει κάποι’ αλήθεια.

   …

   canto IV (105-111)

   Σε τούτο το σημείο σκέψου:
   η βία με τη βούληση σαν σμίξουν,
   δε γίνεται τα κρίματα να σβήσουν.

   Η απόλυτη η βούληση δε θέλει το κακό
   το δέχεται όμως όταν φοβηθεί
   πως σε χειρότερο κακό θα πέσει αν αντισταθεί.

2. 2 cropper Τετάρτη, 12 Δεκέμβριος 2007 σε 10:12 μ.μ

   SURREALIST,

   canto μόνο του (-4 έως 0)

   Σημάδεψα την αλήθεια που είδα στο φώς
   ενός αστεριού.
   Κι όταν το βέλος μου έφτασε
   τ΄αστέρι δεν ήταν.

   Σημάδεψα το Χάος και το πέτυχα - με την πρώτη.

   …

   canto μόνο του (-8 έως -5)

   Ποτέ δεν στάθηκ’ ικανό το Καλό να διαλύσει τις άμυνες
   Ποτέ δεν στάθηκ’ ικανό να το υποδεχτώ
   ποτέ δεν λύγησα από το βάρος της Καλοσύνης.
   Μόνο μια φορά.

3. 3 surrealist Παρασκευή, 14 Δεκέμβριος 2007 σε 2:11 π.μ.

   canto μόνο του

   «Canto General» από τον Μίκη Θεοδωράκη (παραπομπή Pablo Neruda)
   «Canto Olympico»

   και

   «Canto Castrato», Aira Cesar , έκδοση: Μεταίχμιο, μετάφραση: Ζακοπούλου, Γεωργία

   Η συνέχεια…

   canto I (1-3)

   Η δόξα Εκείνου που τα πάντα κινεί
   το σύμπαν διατρέχει και λάμπει
   πιότερο από τη μία μεριά, λιγότερο από την άλλη.

Όλες οι εικόνες είναι του Gustave Doré (1832-1883), από την εικονογράφηση της Θείας Κωμωδίας.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

Ο Δάντης (1265 - 1321) άρχισε να γράφει την Θεία Κωμωδία σε ηλικία 35 ετών και περιγράφει την προσπάθεια του ανθρώπου - ή μάλλον ελάχιστων ανθρώπων - να ξεπεράσουν την ανθρώπινη κατάσταση και να πλησιάσουν κοντά στον Θεό. Στην εποχή του ήταν αυτονόητο ότι αυτός είναι ο σκοπός της υπέρβασης της ανθρώπινης κατάστασης. Σήμερα, το πλησίασμα στο Θεό, το “θείον”, όπως κι αν το εννοεί ο καθένας μας, καθώς και το περιεχόμενο, το νόημα και η σημασία, ακόμη και η αναγκαιότητα ή μη, της υπέρβασης αυτής της ανθρώπινης κατάστασης, είναι κάτι που θα το ορίσει ο καθένας μας.

Η Θεία Κωμωδία, όχι μόνο δεν έχει χάσει κάτι απ’ την αξία της, τουναντίον, είναι ένα απολύτως επίκαιρο έργο. Ο Δάντης μιλά για τον Έρωτα, για την πολιτική, την φιλοσοφία, τα ήθη, την ποίηση και τις τέχνες, για τις επιστήμες, προβαίνει σε παραινέσεις και προφητεύει. Έχει για οδηγό του στην Κόλαση και μέχρι πριν το τέλος του Καθαρτήριου τον Βιργίλιο, που εκπροσωπεί το ανθρώπινο πνεύμα. Κι όταν αυτό δεν είναι αρκετό πια, συναντά την Βεατρίκη, σαν συμβολισμό της θείας χάριτος που θα τον οδηγήσει στα ουράνια. Κι αυτή δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας τον σκοπό του, την ταύτιση με τον “Θεό”. Έτσι, ο Δάντης συναντά τον ά-λογο μύστη Άγιο Βερνάρδο, επιστρέφει δηλαδή στο ίδιο του το πνεύμα, εμπλουτισμένο με τις εμπειρίες του μέχρι τώρα ταξιδιού, αλλά κυρίως με την συνειδητοποίηση ότι εαυτός, πνεύμα και θεία χάρις είναι ιδιότητες και διαφορετικές εκφράσεις ενός προσώπου, που συνομιλεί με πολλές φωνές ταυτόχρονα, μέχρι να κερδίσει την πλήρη γνώσεως σιωπή …

---

Απαντήσεις to “Εισαγωγή”

Feed για αυτή τη καταχώρηση Trackback Address

---

1. 1 vrakas kostas Κυριακή, 28 Οκτώβριος 2007 σε 1:49 μ.μ

   Καλημερα DIVINO CROPPER!
   Καλη αρχη σου ευχομαι!
   Ωραιο το Layout του Hemingway!
   Αν και θα στραβοθουμε παλι!

2. 2 cropper Κυριακή, 28 Οκτώβριος 2007 σε 5:39 μ.μ

   Καλώς τονα με το πρώτο σχόλιο.
   Σκοπός, βεβαίως, είναι να ξεστραβωθούμε, αλλά με ρέγουλα.

3. 3 εδω μενω εγω Κυριακή, 28 Οκτώβριος 2007 σε 6:03 μ.μ

   ΚΡΟΠΑΡΧΕ, ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ. ΚΕΡΝΑΤΕ ΠΑΣΤΑ ΦΟΥΡΝΟΥ,Ε? ΠΟΛΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΒΛΕΠΩ, ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ,. ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ.
   ΥΣ
   παντως σ’εμένα η εικόνα του παράδεισου δεν ανοιξε.για κολαση με προοριζεις μπρε?

4. 4 cropper Κυριακή, 28 Οκτώβριος 2007 σε 8:21 μ.μ

   @ εδώ μένω εγώ

   Ευχαριστώ δι’ ευχάς και ανταποδίδω. (Μόλις έμαθα και για τρίτο blog.) Παρακολουθήστε με, αλλά λάβετε και μέρος ενεργόν με τις επί της ουσίας γνωστές αντιρρήσεις σας.

   Όσο για την πάστα φούρνου, πρέπει να έρθεις εδώ που μένω εγώ.

   ΥΓ. Αυτό έλειπε. Που ακούστηκε ένα Παράδεισος που σέβεται τον εαυτό του να ανοίγει σ’ όποιον κι όποιον με την πρώτη.

5. 5 γητευτρια Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2007 σε 3:14 π.μ.

   Πολύ όμορφα όλα! Καλορίζικο! Εύχομαι πραγματοποίηση στόχων και ονείρων! Και μια διέξοδο στις λογοτεχνικές και όχι μόνο, αναζητήσεις σου!

6. 6 eleni Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2007 σε 6:36 π.μ.

   έχω πρόβλημα!
   δεν έχω τρία πόδια, και μάλιστα δεξιά, για να κάνω το σχετικό ποδαρικό!
   συμφωνώ με τον κώστα στο πρώτο σχόλιο: κρόππερ, αποφάσισες να μας φωτίσεις ή να μας συσκοτίσεις; για ποιον προορίζονται αυτά τα ψυράκια για γράμματα; δλδ πρέπει να παίρνω γυαλιά ή μικροσκόπιο;
   μα το θέμα είναι βαθύτερο!
   αποφάσισες να μου δείξεις, εμένα προσωπικά, πως ψεύδομαι και δεν είμαι 23 ετών, αλλά στο μυαλό τριών. πολύ δουλεμένο το μπλογκ σου! ψάρωσα!
   αλλά δεν πειράζει, θα ‘ρχομαι και γω να παίζω λίγο, εντάξει;

7. 7 moukelis Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2007 σε 11:18 π.μ.

   Πω πω…Όντως πολύ ψαρωτικό.Δεν ειναι για χαζοχαρούμενους τύπους σαν εμένα ε;Δεν πειράζει,θα έρχομαι κι εγώ σαν την eleni να παίζω λίγο.Πάντως είναι πολύ προσεγμένο,κι εμένα δε με πειράζουν τα μικρά κόκκινα γραμματάκια.Προσθέτουν στην ατμόσφαιρα.

8. 8 cropper Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2007 σε 2:32 π.μ.

   @ Γητεύτρια,

   Ευχαριστώ πολύ.
   Όνειρα και αναζητήσεις ναι, αλλά στόχοι δεν υπάρχουν.
   Όπου μας βγάλει …

9. 9 cropper Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2007 σε 2:46 π.μ.

   @ Abttha,

   Μάλλον σε τρίχρονα παιδάκια απευθύνομαι, γιατί τό ‘πιασες αμέσως. Παιχνίδι είναι αυτή η Θεία Κωμωδία και θα χαρώ να παίζουμε όλοι μαζί.

10. 10 cropper Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2007 σε 2:47 π.μ.

    @ Moukelis,

    Μη μου πεις ότι σε ψάρωσαν τα χρώματα; Υπάρχουν κι ασπρόμαυρα γελαστρόνια…
    Όσο για το πρώτο θέμα, ε, έπεσε λίγο βαρύ γι’ αρχή, αλλά το απαιτούσε ο τίτλος. Θα συνεχίσουμε με κάτι ποιό ανάλαφρο.

11. 11 γητευτρια Τρίτη, 30 Οκτώβριος 2007 σε 3:24 μ.μ

    Στόχους εννοούσα ευγενείς. Λογοτεχνικούς και συγγραφικούς. Ακόμα και παρεΐστικους ή συντροφικούς. Ελπίζω να το πήρες σωστά. Άλλωστε ένα μπλογκ με Δάντη και να ήθελε δεν θα μπορούσε να έχει άλλου είδους στόχους. Δεν πουλάει η ποιότητα…

12. 12 η θεία μου η Τραγωδία Τετάρτη, 31 Οκτώβριος 2007 σε 1:06 μ.μ

    ας αφησουμε τις φλυαρίες
    εμπρός, ας ενσκύψουμε στο κειμενο!
    εμένα μου δημιούργησε πολλες εποικοδομητικες απορίες
    και προς το παρον προσπαθω να τις κατατάξω να τις κατηγοριοποιησω οποτε και θα τις διεκτραγωδίσω αναλόγως Βασικά ομως η λεξη κομωδία, εχει να κανει με το κομοδίνο? τι λεει ο μπαμπινιότης αραγε?

13. 13 eleni Τρίτη, 6 Νοέμβριος 2007 σε 9:18 μ.μ

    ως ειδική στις πάστες φούρνου και τα λεξικά, κυρίως όταν είναι ερμητικά κλειστά, μπορώ να σε διαβεβαιώσω, ανηψιέ της τραγωδίας, ότι ναι, κομωδία και κομοδίνο από την ίδια λέξη προέρχονται, εξ ού και το πρώτο όμικρον, γιατί τα κομοδίνα είναι όπως γνωρίζουμε μικρά τραπεζάκια πάνω στα οποία αφήνουμε τα βιβλία ή τα χαπάκια πριν τον ύπνο.
    πέραν αυτού η κομοδία μπορεί να έχει να κάνει με την κώμη, π.χ. μακρακώμη ψιλο΄κώμη, και έτσι ακριβώς έχει να κάνει με την έννοια του αστείου στον αντίποδα του κωμικού. πάντως και τα δυο για το ομαδικό γέλιο είναι. ψυχοθεραπεία δλδ της πόλης και του χωριού…

    τώρα αν είναι δράμα και τραγωδία η θεία κωμωδία, δεν ξέρω, μόνε ξέρω ότι ό,τι και να λέει ο θείος ο δάντης, η ζωή του ήτανε τέτοια κόλαση, που το καθαρτήριο το χε για παρηγοριά… τον παράδεισο για μακρινή σκιά…
    τι να πει για τον κόσμο ο κακόμοιρος!
    έναν κόσμο που μόνε και τη λαλιά του καλά καλά με τόσα περάσματα, κεράσματα, σπάσματα, είχε καταργήσει…
    κι οι πλούσιοι συγγενείς, και τα φαγητά τους -τη θες τελικά την πάστα φούρνου;- τουτέστιν οι ιστορίες τους, σημαδάκια στο μεγάλο δάσος των κρεμασμένων ήταν. σημαδούρες ήταν όλοι τους. κι ο θείος, κοντός, με βοτσαλάκια στην τσέπη.

14. 14 abirato Σάββατο, 10 Νοέμβριος 2007 σε 3:44 μ.μ

    “Voi ch’ entrate, lasciate ogni speranza…”. Τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο, νομίζω πως δε θα υπάρξει καν “καθαρτήριο”…

    Τα εύσημά μου για την αξιοπρεπέστατη παρουσίαση!!!

15. 15 numb Δευτέρα, 12 Νοέμβριος 2007 σε 2:56 μ.μ

    πολύ ενδιαφέρον το πόνημά σου, φίλτατε. φανταζομαι ότι αυτό εδώ το μπλογκ θα μου δώσει τα ερεθίσματα για να διαβάσω κείμενα που είτε σνόμπαρα είτε αγνοούσα. το template δε μου άρεσε, μάλλον γιατί δεν φανερώνει ολόκληρες τις νέες αναρτήσεις. τα χρώματα μια χαρα είναι. (αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, το περιεχόμενο έχει σημασία)

16. 16 η θεία μου η Τραγωδία Παρασκευή, 16 Νοέμβριος 2007 σε 5:38 μ.μ

    ΚΑΛΑ ΜΕΓΑΛΕ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ”ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ” ΠΟΥ ΛΕΝΕ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ…ΕΥΓΕ!

17. 17 surrealist Δευτέρα, 26 Νοέμβριος 2007 σε 1:35 μ.μ

    Inferno: Canto IV

18. 18 Surrealist Δευτέρα, 3 Δεκέμβριος 2007 σε 11:19 μ.μ

    Πηγή: ΔΑΝΤΗΣ-νέα ζωή- εισαγωγή, μετάφραση Ν. Κούρκουλος

    το όνομα Βεατρίκη(λατ. Beatrix) σημαίνει “αυτή που φέρνει την ή οδηγεί στη μακαριότητα/ευτυχία” .Θέλει να επι ότι η όψη της αντιστοιχούσε στη σημασία του ονόματός της (όπως θα πει και παρακάτω “nomina sunt consequentia rerum” παρ. xiii)

    Η νέα ζωή γράφτηκε κάπου ανάμεσα στα τέλη του 1292 και το 1294…

    χιιι
    Όλες μου οι σκέψεις για έρωτα μιλάνε
    μα δεν μπορούν ναρθούν σε συμφωνία:
    τη δύναμη του προσκυνά η μία,
    άλλη πως τούτο τρέλα, λέει θά ‘ναι,
    …