Το πρώτον, ει μη και πρωταρχικόν, συμπέρασμα, μετά μεγάλης ευκολίας εξαγόμενον, ότι η νεότης αναντικατάστατος είναι.
Ούτω, ο μέγας θεράπων της εβδόμης λεγομένης τέχνης Δάσιος Ολ-εν*, ακαταπαύστως σκηνοθετών στιγμάς του βίου του, οδηγήθη εις το ασφαλές τεκμήριον αθωότητος, συνευρισκόμενος μετά νεανίδων διαδοχικώς μικροτέρας, αλλ’ ουχί εκ του λόγου τούτου μικροχαρείς, μάλιστα ασχέτως θρησκεύματος ή άλλων τινών πεποιθήσεων. Τοιαύτη συνεύρεσις δεν δύναται, βεβαίως, να αφαιρέση τα παρελθόντα έτη ουδέ τας ρυτίδας ή άλλα σημεία προστιθέμενα κατά την πάροδον του χρόνου. Δεν δύνατ’ έτι περισσότερον να αφαιρέση τας παρελθούσας του βίου εμπειρίας ουδέ, κατ’ αυτόν τον τρόπον, να σμικρύνη αυτό τούτον το παρελθόν. Δύναται, όμως, η συνεύρεσις αύτη, δημιουργούσα πλάσμα ζωής και συναισθήματος, να καταστήση τον ηλικίαν έχοντα, οιονεί παιδίον μετά παιδίσκης παίζον. Με μίαν προϋπόθεσιν, ότι αι καίριαι κεφαλαί ημών και ένια ακόμη ζωτικά όργανα των ανθρωπίνων οργανισμών αιματούνται ικανοποιητικώς, ώστε και αι αισθήσεις διατηρώνται καθ’ όλην την διάρκειαν των παιγνίων. Όθεν, αναγκαία συνθήκη η αιμάτωσις, ήτις μεγενθυντικάς ιδιοτήτας διαθέτουσα, παρατείνει τας ηδονάς της νεότητος και αντιστρόφως.
Το δεύτερον εξαγόμενον ευκόλως επίσης συμπέρασμα, αλλά λίαν δυσκόλως αποδεκτόν, ότι και το γύρας αναντικατάστατον είναι. Οι δε λόγοι προφανείς.
* Woody All-en.
31 σχόλια:
Αναρωτώμαι, η βραδύνους, δια ποίον λόγον τους περί γήρατος προφανείς λόγους ουδόλως κατενόησα...
-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Η αιμάτωσις, εις περίπτωσιν αδυναμίας, είναι δυνατόν να επιτευχθεί δια τεχνιτών μέσων. Ήτοι: Λαμβάνετε ανά χείρας το όργανον και το χτυπάτε ανηλεώς εις ένα μάρμαρον. Εαν δεν επιτύχετε το επιθυμητόν μέγεθος, είναι βέβαιον ότι τουλάχιστον θα επιτύχετε την αιμάτωσιν και το μαύρο χρώμα, ίδιον χαρακτηριστικόν της έγχρωμης φυλής, ήτις φημίζεται δια το μέγεθος.
Εναλλακτικώς, διατίθενται εις το εμπόριον και τα θαυματουργά χαπάκια, χρώματος blue.
Κατά τας γραφάς "ουκ έρχεται μόνον...", ήτοι, συμπαρασύρει εις τον Καιάδαν τα πρότερα κλέη, επιβάλλοντας δε (εις τινες περιπτώσεις) οδυνηρά σκλήρυνσιν του εγκεφάλου και της απορρέουσας συμπεριφοράς ή (εις έτερους συνανθρώπους μας) άτακτον υποχώρησιν της έως τότε αδιάλλακτης λεβεντιάς. Η δε συνειδητοποίησις πως ο παθών εισέρχεται (ανεπιστρεπτί) εις την τελικήν ευθείαν δύναται (καίτοι φρονώ πως συνιστά νομοτέλεια) να οδηγήσει εις απατηλάς και χιμαιρικάς προσδοκίας (συχνάκις μέσω της αδιεξόδου συναναστροφής με ευειδείς, ενίοτε δε και ευηθείς, συλφίδας) οίτινες οδηγούν εις την γελοιοποίησιν του προσδοκώντος και την είσπραξιν της χλεύης από τους συν αυτώ...
Πέριση βρήκα ένα φίλο που είχα να τον δω χρόνια.
Σου μεταφέρω τον διάλογο.
-Τι κάνεις Γιάννο;
-Μια χαρά από υγεία. Μόνο λίγο το χέρι,
-Λίγο το πόδι , λίγο η πλάτη, λίγο η μέση,
-Λίγο μουνούχ’ είμαι.
-Κατά τα άλλα καλά.
Καλησπέρα μάγκα κρόππερ!
Καλή ηλικία η πλειοψηφία.
Σκέψου, όταν θα γίνεις 61, πόσο πιο ωραίο θα σου φαίνεται το 51!
Γι αυτό να μην φιλοσοσφείς για τα χρόνια, αλλα να φιλοσοσφείς χρόνια!
Χρόνια πολλά, γιατί έτσι το αντελήφθην. Να σε χαίρονται αυτοί που σε αγαπάνε και αντιστρόφως
--φύρδην-μίγδην,
μα, προφανώς για τους ίδιους λόγους!
Χρόνια σου πολλά κι από 'δω.
--Αργονάυτη,
Πόσα ξέρεις, πόσα ξέρεις ...
--alterapars,
Πώ πω, τόσο άσχημα είναι τα πράγματα;
Ευτυχώς, είμεθα νέοι, μίλια μακριά από την τελική ευθεία (άσε που την χλεύη την έχω συνηθίσει από μικρός).
--Νίκο,
αυτό το "μουνούχ'" που έγραψες με ανησυχεί περισσότερο. Νά 'ναι απ' το μονάχος ή απ' το μουνούχος;
--ange-ta,
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Πάντα καλοδεχούμενες, αν και δεν έχω γενέθλια. Τις τελευταίες 50 φορές τα είχα στις 7 Ιουνίου.
Μα τι απαισιοδοξια ειναι αυτή;Μην πτοείσαι cropper,εδώ κοιτα τι μου είπαν εμένα:
-Ποια χρονιά είσαι;(ρωτάω)
-Το 86.
-...
-Τι,σου πέφτω μικρός νομίζεις;Ξέρω,η γριά η κότα έχει το ζουμί.
Μετά από αυτό νομίζω οτι θα συμφωνήσεις ότι "τι τριάντα,τι σαράντα,τι πενήντα"...
--moukelis,
Ουδαμώς πτοούμαι.
Ίσα-ίσα, αστειεύομαι.
Διάβασα λίγο Ροΐδη πάλι, για ν' ανεβάσω κάποια κείμενα στην "Θεία Κωμωδία" και επηρεάστηκα από το ύφος του.
Σκληρυνσιν..κατα πλακας!!!χαχαχα!
Δε με λεεις cropper μ;Κι εγω ετσι θα νοιωθω αμα παω 51;!!!!
Λεω...αμα παω!!!
Να ευχηθω τιποτες η;; καταλαβα λαθος!!
Καλησπερα Κωστη!
--Kosta,
πάντως, εγώ που πήγα (τον Ιούνιο), γύρισα αμέσως πίσω. :)))
Τά 'χω που τά 'χω. Να τα νιώθω κιόλας;
Μιλάμε δεν κατάλαβα (σχεδόν) τίποτα...
--colpocoquette,
Καλώς την κι ας μην κατάλαβες (σχεδόν) τίποτα. Όλοι σ' αυτό το "σχεδόν" πατάμε πάντα. Ποτέ στο ακριβώς, ποτέ στο "εξ ολοκλήρου".
ως συν εννέαρχος, που σου ριχνω εννεα δηλαδη, εχω να πω, επιτελους, ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΣΩΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. βεβαια ακομα εχεις τας ηθικοπλαστικας αναστολας με τας οποιας εγαλουχυσθημεν οι μαλέες, προχωρα και πετα τας περι αγνότητος προφάσεις στο ρεμα και κατεβασε, κατεβασε ηλικίας. Τι πορα μας εβαλας στας φωτας μπρέ?Που ακριβώς? Χω! Διαβασμένο παιδι εισαι, κατεβασε απο το ράφι το ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΣΑΣ του αδελφού Μπόρις και ακολουθησε τας οδηγίας. Εκει. Οι εγγονοπουλοι και λοιποί Μαυροφεγγαράδες απλώς χειρογλυφανίζονται ποιητικη αδεια.
Εκει! Στον αδερφούλη τον Μπόρις. Και να κλαιει. Αντε, μη συνεχίσω γιατι αιματώθηκα και θα ματώσω.
ΥΣ
ε, κι αμα φτυσουν στον ταφο μας, μας νοιάζει? σιγα μη βρουνε το κανταβερό μας για να το πεταξουν στα τσακαλια. χω χω χω [και να κλαιει, ετσι?]
e, o!
όντως, όπως κι άλλοι εδώ, κροππεράκι, τίποτις δεν κατάλαβα.
εκτός από ηθοποιός, είναι και κάτι τις άλλο ο αγαπημένος μου;
μουσικός πάντως δεν νομίζω, έστω κι αν μερικοί το πιστεύουν. ή μάλλον ναι, όσο εγώ είμαι, ας πούμε, νοικοκυρά, να'χουμε να λέμε.
το πόσο χρονών είναι
το πόσο παίζει η γκόμενα μπρος
την παραπλάνηση ότι είχες πρόσφατα γενέθλια
-εγώ πάντως σκοπεύω να πεθάνω νέα, στο άνθος της ηλικίας μου, και γι'αυτό τώρα είμαι ετών 1. πριν δεν γιόρταζα γενέθλια. μα τώρα έχουν νόημα...-
τέλος πάντων κρόππερ,
μπορείς να μου πεις επίσης και κάτι άλλο;
παιδάκι μου, εσύ κι ο φίλος σου ο γούφας πώς με ξεγελάσατε κι οι δυο, κι εγώ πήγαινα και χάζευα στο χαμουραμπί και στη θεία κομωδία, κι εσείς κουβεντιάζατε και μ'αφήνατε στην απέξω;
παραπονιέμαι!
είναι πράγματα αυτά για μια νέα κοπέλα σαν και μένα, να μ'αφήνετε στους πέντε δρόμους, κι εσείς να κάνετε παρέα αναμετάξυ σας! ντροπής δεν είναι;
(ή μήπως είναι της ντροπής όλο δικό μου γιατί άι κιού ελένης = άντε πνίξου ελένη, ίσως, ίσως...)
την καλησπέρα μου και βρέχει. γλυκά είναι...
Γιατί βρε Cropper...
ως αισίως τρανταεπτάχρονη έχω φίλους που έσπασαν προσφάτως το φράγμα της πεντηκονταετίας... και απορώ...
ειδικά σε εσάς τους άρρενες που λέγεται πόση γοητεία σας προσδίδουν τα χρόνια ιδίως εκεί μεταξύ σαράντα κάτι και πρίν τα δεύτερα -ηντα, εκεί ειδικότερα βρίσκω τις πιο απαισιόδοξες στάσεις...
γιατί σε εσάς και καλά οι γκρίζοι κρόταφοι και οι ρυτίδες δηλώνουν εμπειρία, αλί στις καϋμένες τις γυναίκες που τρέχουν να ισιώσουν και να το παίξουν μπεμπέκες, πολλές ήδη από τη δική μου ηλικία...
οκ, ο καλός μου με σκουντάει -"Τα λες κι εσύ που συνήθως σε κάνουν για τόόόόσο πιο μικρή"- οκ, αλλά εγώ με τίποτε δεν θα ήθελα να ξαναγινόμουν είκοσι αν ήταν να κουβαλώ εκείνη την υπεροψία που είχα...
δεν ξέρω...
την καλησπέρα μου...
http://homepages.pathfinder.gr/asproftero/
Ρίξε και σε τούτο μια ματιά.
Γουφα,
Καλή κι η φαντασία. Τουλάχιστον, αυτή είναι ανθρώπινο μονοπώλιο. Και ανεξήγητο, ευτυχώς. Και βοηθάει ...
abttha,
Η δεύτερη φωτογραφία, με τον Γούντυ και την μεγαλοκοπέλα, είναι "εξεπιτούτου"! Για να εκφράζει αυτό που "ξέρει" ένας μεγάλος άντρας κι αυτό που "νομίζει" μια μεγάλη γυναίκα. Είναι ξεχωριστά πράγματα και δεν πρέπει να μπερδεύονται. Δες τον Γούφα τί παθαίνει ο μπερδεμένος.
Όσο για τα γενέθλια, εγώ τα γιορτάζω 3-4 φορές το χρόνο. Σου λέει ο άλλος, 180 γενέθλια και φαίνεστε τόσο νέος.
stardustia,
Tο σχόλιό σου, μαζί με τα περισσότερα σχόλια των άλλων, αποδεικνύουν ότι αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι.
Θέλησα να δοκιμάσω μια γραφή καθαρευουσιάνικη και μάλιστα με εύθυμη διάθεση. Δήλωσα μάλιστα "αδιαφορών περί της ορθότητος τούτων". Και τη στιγμή που αισθάνομαι μια χαρά (τουλάχιστον μια χαρά με τα χρόνια μου), όλοι προσπαθείτε να με παρηγορήσετε.
Λοιπόν, ή όντως έχω ανάγκη παρηγοριάς λόγω ηλικίας ή είμαι τόσο άσχετος, που άλλα θέλω να γράψω κι αλλιώς γράφω. Το δεύτερο είναι μάλλον σίγουρο, αλλά μήπως είναι και το πρώτο;
Ελά, παρηγόρησέ με κι άλλο.
Νίκο,
Πήγα, αλλά δεν ...
Χμ.... μάλλον τελικά την πάτησα ...
τους φίλους πενηντάρηδες συνήθως τους ταρακουνάω αλύπητα: τουλάχιστον αυτοί που γνωρίζω όντως ΔΕΝ έψουν λόγω να αισθάνονται λύπηση για τα χρόνια τους...
με σένα δεν αισθάνθηκα άνετα να το κάνω, όχι από λύπηση: μάλλον ακόμη αισθάνομαι πολύ καιούργια στη γειτονιά σου, βλέπεις δεν είμαι και από τους πλέον τακτικούς θαμώνες και επομένως...
αλλά είναι που όντως ξαφνιάστηκα: σε σχέση με προηγούμενα ποστ σου, δεν φανταζόμουνα ότι μπορεί να αισθανόσουν και έτσι.
Άλλωστε, δεν είμαι και καμιά πιτσιρίκα πλέον, και εγώ σε δεκατρία χρόνια πενηνταρίζω...
θα γραψεις κανα νεο ποστ; βαρεθηκα να βλεπω τον γουντυ τον αλλεν. νισαφι, πια
Βρε συ φιλε..με ανησυχισες!!!
Η πολλη δουλεια τρωει τον αφεντη!
Τι αφεντη ομως θα εχουμε ;;;;;;;;;;;
Κωστη;;;Να κανω καμια επισκεψη κατα Βολον μερια..να γινουμε λιωμα στα τσιπουρα και στην κουβεντα;;!!
Τι επαθες βρε φιλε και χαθηκες απο το ν ιστιοχωρο;
Numb & Kosta
Δεν χάθηκα βρε παιδιά. Είχα ανάγκη μιας μικρής σιωπής.
Βγαίνω πάλι, σε λίγο.
Μου πάτε και μια και πάτε τον περίπατο, ας είναι, ακολουθώ... και βεβαίως να επαινέσω τον cropper για το υπέροχο : "Δε χάθηκα βρε παιδιά. Είχα ανάγκη μιας μικρής σιωπής.
Βγαίνω πάλι, σε λίγο."
Έτσι τυχαία, μετά από σιωπή σας βρήκα και αν θέλει ο cropper είμαι λίγο κοντά σας, Blog-ικά...
Υ.Σ. Είμαι καινούργια στα blogs: www.psi-surrealist.blogspot.com
surrealist
--καλώς όρισες!
Ευχαριστώ!
Υ.Σ. καθώς και τη διαπίστωση στο προηγούμενο post...
γιατί πιθανότατα λανθασμένη εντύπωση, μπορεί και σωστή...
Δημοσίευση σχολίου