... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ!!!



πέρασαν 23 χρόνια, κόρη μου
κιόλας;

γεννήθηκες, μωρό μου
"άνι ποί'μα - άνι ποί'μα"

κόντεψες να πνιγείς, λαχτάρα μου
τι εφιάλτης αξέχαστος

η Λη, ο Κη και η Θη, φως μου
αγκαλίτσες, γελάκια,
πέτρα - ψαλίδι - χαρτί, χαρά μου

"εμένα περισσότερο απ' όλα
μ' άρεσε το γαϊδουράκι", ψυχή μου

σχολείο, φιλίες, διάβασμα, ο Ρόκυ ...
"αλήθεια λες; θα τον κρατήσουμε;", μάτια μου

και μετά, λιγότερες αγκαλίτσες
μεγάλωνες, ζωή μου

και μετά χαρές και κλάματα
εξετάσεις, σπουδές, έρωτες, ηλιαχτίδα μου

και μετά και πάντα θα σ' αγαπώ, παιδί μου

ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΕΥΤΥΧΗΣΕΙΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ

1 σχόλιο:

ATHENA είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ :-)

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb