,,,, το κόκκινο ποτάμι της καρδιάς της πλημμύρισε τ' ολάνθιστο μυαλό της
ώσπου, ξεχείλισε απ την άκρη των χειλιών της … …
για να σμίξει με το βάμμα του δειλινού σ ένα βύθισμα γαλήνιο, παντοτινό
στολίζοντας κι άλλο τους κατάβαθους κήπους … …
… … από κείνο το Μάη, μάννα μου είναι η θάλασσα κι αγκαλιά
η διάφανη αχόρταστη αγκαλιά της …
στίχοι
της αγαπημένης φίλης Α.Δ.
για τη μητέρα,
συμβολή στον σημερινό γιορτασμό της
