... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ

Όταν οι Μικορόσβυνοι γύρισαν στις σπηλιές τους, αποδεκατισμένοι και πληγωμένοι, δεν υπήρχε κανείς να τους υποδεχτεί. Τα γυναικόπαιδα, που είχαν μάθει τη νίκη των Μαρμικιδίνων και την ολέθρια ήττα των δικών τους, είχαν εξαφανιστεί. Μόνο λίγες γριές μουτσόκλαιγαν, σκίζοντας τις σάρκες τους και καίγοντας τους γέρους τους.

olma houna vaja – olma touna ouiiiiiiiiiiiii

… ganki sarama lentore – ganki letore amni

… avaber holuma olimara nieiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Οι Μικορόσβυνοι άφησαν τις γριές να πεθάνουν μόνες τους και τράβηξαν κατά την αγέλαστη κοιλάδα, να βρουν τη φυλή τους.

Είδαν τις γυναίκες τους δεμένες σκλάβες φτηνά πουλημένες, για το γαμήσι μιας νύχτας. Πουτάνες μιας νύχτας, ξέσκισμα μέχρι θανάτου απ’ την ορδή των Ερίχαρδων και μετά νεκρές. Οι λίγοι κυκεώνες που άξιζαν τα μελλοθάνατα κορμιά τους, δόθηκαν στα μικρά Μικοροσβυνάκια για τροφή. Ίσα – ίσα τροφή μιας μέρας και μετά νεκρά.

Οι άντρες γέλασαν.

- Ας είναι κι έτσι. Λιγότερες σκοτούρες για μας, είπε κάποιος.

- Δεν θα πολεμήσουμε ποτέ ξανά, απάντησε ο πιο μεγάλος.

- Βιαστική κίνηση, είπε ο μικρότερος. Δεν χρειαζόταν. Αύριο είναι της Αποκάλυψης. Πάμε για ύπνο στις σπηλιές.

- Τι ύπνο ρε Σκιά, μίλησε πάλι ο μεγάλος. Πεθαίνουν οι νεκροί;

.

Βρέθηκαν ξαφνικά κυκλωμένοι απ' την ορδή των Ερίχαρδων. Οι Ερίχαρδοι, από παλιά πεθαμένοι, τρώγαν μονάχα νεκρούς.
.
.
.

7 σχόλια:

μελονικος είπε...

Ψηλά, κάτω από τη κορυφή του βουνού μια ομάδα «καμιά δεκαπενταριά» Αλίσαχων παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα με φανερή ανησυχία. Είχαν δει τις αντίπαλες φυλές να πολεμούν μέχρι πού οι Μιρμικιδίνοι .. κατεστρεψαν τους Μικορόσβυνους… Ύστερα είδαν τους πολεμιστές να μπαίνουν ουρλιάζοντας στις σπηλιές …και να λεηλατούν να σφάζουν να βιάζουν.
Δυο μέρες κράτησε ο βιασμός και η κραιπάλη. Σκότωναν και τρώγανε ωμά κρέατα παιδιών και βίαζαν τις μάνες και τις αδερφές. Τους γέρους τους βασάνιζαν και γελούσαν με τα ουρλιαχτά τους. Μόλις είχαν έρθει στην περιοχή, κυνηγημένοι στο δικό τους μέρος. Ήταν πολύ λίγοι να μπλεχτούν σε καυγά. Οι γυναίκες τους ήταν γκαστρωμένες και θέλανε να περάσουν απαρατήρητοι. Ας φαγωθούν μεταξύ τους οι άλλες φυλές

μελονικος είπε...

Αύριο είναι η αποκάλυψη, είπε ο πρώτος πολεμιστής κουνώντας το πέτρινο τσεκούρι του. Θα είναι δύσκολη μέρα, είπε ο δεύτερος, σφίγγοντας το ρόπαλο του.
Ποιος τη χέζει, είπε ο πιο μικρός.

ange-ta είπε...

Τι κάνεις cropper μου;;
Ολα καλά;;
Πέταξες τα μαύρα και φόρεσες τα λευκά!
Να σου πώ, καλίτερα διαβάζεσαι έτσι.
φιλιά σε όλους και καλή κυριακή

cropper είπε...

@ Νίκος

Ποιος τη χέζει, είπε ο πιο μικρός ... και αγνοώντας τον κίνδυνο, κατέβηκε χαμηλά να μαζέψει Λενάκια.

cropper είπε...

@ Ange-ta

Δεν τα πέταξα τα μαύρα. Τα κράτησα για πιο επίσημες "εξόδους".

Καλά είμαστε.
Φιλιά

Γουφ είπε...

χα χα χα !...
δεν το ειχα προσέξει, νομιζα πως εδω σταματησες και γράφεις μονο στην Γιουροβίζιον, λοιπόν ειναι πολύ καλυτερο απο το δικό μου και δεν ειναι αντιγραφή αλλα ρημέικ. αλλα βεβαια, εσυ εφαρμόζεις τα κολπα, παντα με τους νικημενους συν αφθονο σεξ... ου να χαθεις! αλλα τα ξενα δεν τα καταλαβα. τα δικα μου ειναι γκριχλισ χωρισμενα λαθος σε λεξεις και αν τα ενωσεις βγαινει νοημα. αν δεν το καταφερα να γινει αντιληπτό, διπλή αποτυχία. θα κλαπσω σημερα....

cropper είπε...

Μην κλαύσεις σήμερα, άστο για αύριο.
Τσού είσαι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για αποτυχίες. Αχ, τα παιδικά τραύματα...
Πρώτον, τα γκρικλισ τα καταλαβαίνεις εύκολα αν προφέρεις όλη τη φράση γρήγορα.
Δεύτερον, αν δεν τα είχα καταλάβει, γιατί να φταίς εσύ και όχι εγώ;
Τώρα, τα δικά μου δεν βγάζουν νόημα, επειδή δεν έχουν. Κάθομαι και γελάω, όταν φαντάζομαι πόση ώρα προσπαθούσες να σπάσεις τον ανύπαρκτο κώδικα.
χα χα χα...

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

π ε ρ ί π α τ ο ς (αρχείο):

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb